رویداد امروز-امیرحسین احتشامی: این که در پایتخت کشور ورزشگاه دیگری که قابلیت های برگزاری بازی های ملی را داشته باشد پیدا نمی شود، نشانه چیست؟ جز این که پولی هنگفتی که در فوتبال ایران هزینه می‌شود تنها برای روبنا است و از کارهای زیر بنایی خبری نیست. هزاران میلیاردی که به جیب فوتبالیست های کم هنر داخلی و البته بنجل های بی کیفیت خارجی واریز می شود اگر به جایی که باید برود، می رفت حالا حداقل در تهران چند استادیوم مجهز وجود داشت که حتی قابلیت برگزاری رویدادی های بین الملی را فراهم می کرد. اما افسوس که دهه‌هاست فوتبال ایران غرق در مشکلاتی شده که هیچ راهی هم برای فرار از آن پیدا نکرده است. همین هزارتوی فوتبال ایران هم موجب شده تا منابع مالی بزرگی هدررفته و تقریبا هیچ کار زیربنایی مناسبی صورت نگیرد. این که پایتخت ایران تنها باید به ورزشگاه آزادی اتکا کند و اگر به هر دلیل این استادیوم از مدار خارج شود به چه کنم چه کنم بیفتد اوج درماندگی و هدر رفت منابع در فوتبال است. فوتبالی که با وجود تمام پول که به پایش ریخته می شود از یک قهرمانی در آسیا عاجز است. این در حالی است که مهدی تاج با صراحت از احتمال لغو میزبانی ایران در صورت معرفی نکردن ورزشگاه مورد تائید کنفدراسیون فوتبال آسیا سخن می گوید. از سوی دیگر بزرگترین استادیوم ایران که پنجاهمین سال تاسیس خود را پشت سر گذاشته، این روزها همچنان در بازسازی است و در حالی که حدود سه سال از آغاز بازسازی این ورزشگاه می‌گذرد اما هنوز حتی قسمت غربی استادیوم هم تکمیل نشده است. وضعیت فعلی استادیوم آزادی نشان می‌دهد که این استادیوم برای رسیدن به شرایط استاندارد کار زیادی خواهد داشت و تلاش برای مقاوم‌سازی سکوهای این ورزشگاه، هنوز به نتیجه موردنظر نرسیده است. نکته جالب اینکه کمتر از دو هفته دیگر لیگ بیست و چهارم آغاز خواهد شد و به نظر می‌رسد پرسپولیس و استقلال باید فکر بازی در استادیوم تکمیل‌شده آزادی را فعلا از سر خود بیرون کنند. خروج از این استادیوم 78 هزارنفری نمره منفی برای این دو تیم در فصلی است که تراکتور و سپاهان با خیل عظیم تماشاگران و همچنین شرایط مالی بهتر، احتمالا شانس بیشتری برای قهرمانی در لیگ ایران خواهند داشت. جالب اینکه فوتبال ایران در دوره تعطیلی و بازی بدون تماشاگر کرونا فرصت خوبی داشت تا زیرساخت‌های خود را مورد بازسازی قرار دهد اما این اتفاق رخ نداد تا این اتفاق به امسال کشیده شود. به این ترتیب پرسپولیس و استقلال فعلا بازی‌های خود را در استادیوم 20 هزار نفری تختی برگزار خواهند کرد تا به نوعی لقب پرتماشاگرترین تیم از همین حالا از آن‌ها سلب شود. از سوی دیگر طبق الزامات جدید کنفدراسیون فوتبال آسیا، فدراسیون میزبان باید اطمینان حاصل کند که هیچ مسابقه فوتبال و یا هر رویداد دیگری حداقل هفت روز قبل از هر مسابقه تا یک روز پس از مسابقه در آن ورزشگاه برگزار نمی‌شود. تیم ملی باید در تاریخ‌های پانزدهم شهریور، 24 مهر، 30 اسفند، پنجم فروردین 1404 و بیستم خرداد 1404 در استادیوم آزادی به ترتیب از تیم‌های قرقیزستان، قطر، امارات، ازبکستان و کره شمالی پذیرایی کند و این بدان معناست که بازی‌های استقلال و پرسپولیس در خلال رقابت‌های لیگ برتر و جام حذفی، نباید در فاصله هفت روز تا دیدارهای تیم ملی و در ورزشگاه آزادی برگزار شود. به عبارت دیگر و به طور مثال، تیم ملی ابتدا در نوزدهم مهر در خاک ازبکستان به مصاف این تیم می‌رود و سپس در 24 مهر در ورزشگاه آزادی با قطر روبرو می‌شود. در نتیجه حتی با تصور اینکه آخرین بازی لیگ پیش از فیفا دی آن ماه در فاصله 6 روز تا بازی با ازبکستان برگزار شود، در نتیجه با توجه به فاصله زمانی میان این دو بازی، قانون برگزار نشدن بازی در استادیوم آزادی به فاصله حداقل 7 روز تا دیداری که تیم ملی میزبان است، رعایت شده است. با این شرایط فدراسیون فوتبال هنوز نتوانسته راه چاره مناسبی برای مشکل پیش آمده پیدا کند چرا که ابزار حل مشکل یعنی ورزشگاه استاندارد در اختیار ندارد و حالا به چه کنم چه کنم افتاده است.
