سروش احمدی: از مسافرکشی من استفاده سیاسی نکنید!

سروش احمدی در خصوص واکنش‌های زیاد به پخش فیلم مسافرکشی‌اش اظهار داشت: نمی‌دانم چرا مسافرکشی‌ام باعث غافلگیری شده است؟ کار کردن عار نیست و از دیوار کسی بالا نرفته‌ام. به عنوان  یک ایرانی می‌دانم شرایط کشور در حال حاضر به گونه‌ای است که مجبورم برای سیر کردن شکمم  کار کنم.
وی در خصوص توقعات خود از مسئولان وزارت ورزش و فدراسیون تکواندو  عنوان کرد: ابتدا باید از فدراسیون تکواندو تشکر کنم که با وجود دغدغه‌ و محدودیت‌های بسیار زیاد اقتصادی تلاش خود را برای فراهم کردن بهترین شرایط برای ملی‌پوشان نجام می‌دهد، البته  مشکلاتی وجود دارد اما فدراسیون همیشه تلاش خود را  برای حل آن و فراهم کردن امکانات برای ملی‌پوشان انجام داده است. هیچ وقت در زمان حضور در اردوها شرایطی مانند حال حاضر نداشتم و همیشه حقوق خود را دریافت کردم و از نظر تغذیه و لباس نیز مشکلی نداشتم.
نایب قهرمان تکواندو جهان با تاکید بر سوءاستفاده سیاسی برخی‌ها از پخش شدن فیلم مسافرکشی‌اش گفت: خیلی‌ها با پخش فیلم بحث را سیاسی کردند. من اصلا سیاسی نیستم و یک ورزشکار هستم که همیشه مانند یک سرباز در خدمت تیم ملی تکواندو بودم و برای افتخارآفرینی کشورم تلاش کردم. نه اهل سیاست هستم و نه به دنبال موضوعات سیاسی، اما برخی مشکلات را سیاسی کردند که اصلا این اتفاق را دوست نداشتم.
احمدی در خصوص توقعات خود از مسئولان گفت: ورزشکاری که در میادین آسیایی و جهانی موفق به کسب مدال می‌شود توقع دارد حداقل جایی استخدام شود و بیمه داشته باشد تا اگر خدایی نکرده دچار مشکل شد، بتواند زندگی‌اش را اداره کند. قصد دارم در آینده تشکیل خانواده بدهم و  بچه‌دار شوم و دوست ندارم دستم جلوی کسی دراز شود. برای کسب مدال جهانی زحمت کشیدم و عرق ریختم و دوست ندارم برای حضور در مسابقات آینده و تمرینات دغدغه داشته باشم. اینکه نگرانی بی‌پولی خود باشم اصلا قشنگ نیست و از مسئولان توقع دارم از قهرمانان حمایت کنند.
وی با تاکید بر وظایف خود در قبال خانواده گفت: پدر‌م برای بزرگ کردن من و اداره خانواده با یک دست کار کرد. او خودش نپوشید و نخورد تا مرا بزرگ کند و حالا وظیفه‌ام است دست او را بگیرم. دیگر نمی‌توانم اجازه بدهم پدرم با یک دست بنایی کند تا من بخورم، بخوابم و تمرین کنم. بچه روستا هستم و غیرت دارم و اجازه نمی‌دهم پدرم با این شرایط خاص کار کند. دوست دارم  دست پدر و مادرم را بگیرم و حتی اگر خودم نداشته باشم اجازه نخواهم داد دست آنها جلوی کسی دراز شود.
نایب قهرمان آسیا گفت: سال گذشته بعد از کسب مدال جهانی، اساسنامه‌ای در خصوص حمایت و جذب ورزشکاران قهرمان توسط دستگاه‌های دولتی  تصویب شد اما هنوز این اتفاقی نیفتاده است. در کنار این موضوع و با توجه به اینکه در روستای ساحلی لاریم از توابع جویبار زندگی می‌کنم، طرحی را در خصوص راه‌اندازی مجموعه ورزشی به مسئولان استان ارائه دادم تا با کمک آنها این مجموعه را راه‌اندازی و ضمن کسب درآمد زمینه را برای پرورش استعدادهای استان فراهم کنم.
احمدی در ادامه بیان کرد: وقتی مربی‌ام پتانسیل این را داشت تا مرا پرورش بدهد و به تیم ملی برساند، می‌تواند 10  نوجوان دیگر را نیز به تکواندو ایران معرفی کند.  در این راه می توانم دست او را بگیرم و راه را برایش باز کنم. طرح مجموعه ورزشی‌ام بزرگ است و در صورت راه‌اندازی می تواند باعث اشتغال‌زایی حدود 100 نفر از جوانان بیکار شهر را فراهم کند. زمین مدنظرم متعلق به بنیاد مستضعفان است و قطعا در صورت حمایت آنها می‌توانم یادگاری خوبی برای شهر و استانم داشته باشم.
وی افزود: مجموعه ای که این قابلیت را دارد تا با پرورش جوانان مدال‌های زیادی را در رشته‌های مختلف نصیب کشور، مازندران و جویبار کند. شادی مردم جویبار آرزوی من است و همیشه از محبت آنها انرژی گرفتم. از مسئولان جویبار توقع دارم فقط این استان را به عنوان استان کشتی خیز ندانند، چرا که در حال حاضر جویبار تکواندوکاران خوبی دارد و باید همه دست به دست هم بدهیم و شرایط رشد آنها را فراهم کنیم.
ملی‌پوش تکواندو ایران با تاکید بر اینکه کمک و نامه نگاری وزارت ورزش می تواند شرایط را برای او در راه ساخت مجموعه ورزشی تسهیل کند، گفت: قطعا پیگیری و نامه‌نگاری وزارت ورزش می تواند اتفاقات خوبی را رقم بزند. اگر این زمین در اختیارم قرار بگیرد کار ساخت و ساز آن را شخصا انجام خواهد داد و این امکان را دارم که سرمایه‌گذارانی از روستای خود فراهم کنم.
احمدی در خصوص مهاجرت ورزشکاران در سالیان اخیر و اینکه به این موضوع فکر کرده است، گفت: اصلا دوست ندارم در این خصوص صحبت کنم. من اینجا به دنیا آمدم و زمانی که مردم از کسب مدالم خوشحال می‌شوند و لبخند می‌زنند برای من کافی است. حمایت و دعاهای این مردم را بارها در میدان مسابقه دیدم. در حال حاضر شرایط سخت اقتصادی کشور را درک می‌کنم اما با این حال برخی مواقع آدم سرد می‌شود. قطعا این روزها نیز خواهد گذشت و مهم این است که هیچ‌وقت از هدفم دور نشوم و به خواسته‌هایم برسم.