(تصاویر) گوسفند لوهی درازترین و خوشمزه‌ترین گوش جهان را دارد!

گوسفند لوهی یک نژاد گوسفند در پاکستان است که بیشتر در ایالت‌های پنجاب، راجستان و هاریانا در هند یافت می‌شود. این گوسفند برای تولید پشم و گوشت مرغوب پرورش داده می‌شود. بدن این حیوان سفید و سر معمولاً خرمایی، سیاه یا قهوه‌ای است.

ویژگی‌های گوسفند لوهی

وزن گوسفند لوهی بالغ نر بین ۶۵ تا ۱۲۰ کیلوگرم و ماده بین حدود ۶۵ تا ۱۱۵ کیلوگرم است. میانگین سالانه تولید پشم به طور متوسط ۳ کیلوگرم است که قطر آن تقریباً ۴۰ میکرومتر است. همچنین میانگین تولید شیر روزانه میش لوهی ۱.۲ لیتر است. گوش‌های لوپ این حیوان بسیار بزرگ که معمولاً منگوله دار نیز هستند که این بارزترین ویژگی گوسفند لوهی است و آن را از سایر نزاد‌های گوسفند متمایز می‌کند. هم قوچ این گوسفند و هم میش آن بدون شاخ هستند. 

گوسفند لوهی یکی از بهترین نژاد‌های گوسفند در پاکستان است و به نام پَرکانی نیز شناخته می‌شود.. برخی منابع همچنین می‌گویند که ریشه این نژاد در هند است. محل زندگی آن‌ها راجستان است و عمدتاً در مناطق چورو، گانگاناگار و جونجونو راجستان، بخش جنوبی ناحیه هیسار و روتاک در هاریانا توزیع شده است.

گوسفند لوهی حیوانی با جثه متوسط است که معمولاً بدنی سفید رنگ دارد. پشم آن‌ها متراکم، درشت و بلند است. پیشانی آن‌ها با پشم پوشیده شده و رنگ صورت آن‌ها قهوه‌ای روشن است. رنگ پوست آن‌ها معمولا صورتی است و گوش هایشان بزرگ و پرپشم است. شکم گوسفند لوهی با پشم پوشیده شده و پا‌ها نیز با پشم پوشیده شده است.

میانگین قد بدن قوچ‌های بالغ نر در قسمت کتف حدود ۶۵ سانتیمتر و برای میش‌ها ۶۴ سانتی متر است. آن‌ها پشم متوسط، با قطر فیبر حدود ۳۹.۸ متر تولید می‌کنند. به عنوان یک حیوان با جثه متوسط، میانگین وزن بدن زنده گوسفند بالغ لوهی حدود ۶۵ کیلوگرم و وزن میش بالغ به طور متوسط حدود ۴۵ کیلوگرم است.

گوسفند لوهی از نژاد گوسفند پشمی محسوب می‌شود و عمدتاً برای تولید پشم پرورش داده می‌شود. اما این نژاد برای تولید گوشت در منطقه بومی خود نیز استفاده می‌شود. گوسفند‌های لوهی حیواناتی قوی و سرسخت هستند. آن‌ها به خوبی با آب و هوای محلی خود سازگار هستند، و همچنین در برخی مکان‌های دیگر به خوبی خود را سازگارر می‌کنند. 

رشد سریعی دارند و گوشت با کیفیتی ارائه می‌دهند. آن‌ها حیواناتی بزرگ با بدن عظیم هستند. گوسفند لوهی معمولاً دیرتر به سن تولید مثل می‌رسند. آن‌ها معمولاً در سن ۱۲ تا ۱۸ ماهگی به سن تولید مثل می‌رسند و در هر زایمان تنها یک بچه به دنیا می‌آورند. این حیوانات معمولاً در سن ۵ ماهگی برای گوشت ذبح می‌شوند.

گوسفند‌های لوهی به چرا کردن علاقه دارند و عاشق خوردن حبوباتی مانند لوبیا، برسم، و لوبیا چشم بلبلی و ذرت خوشه‌ای هستند. آن‌ها عمدتاً ۶ تا ۷ ساعت در مزرعه چرا می‌کنند و در جیره غذایی خود به مرتع یا یونجه نیاز دارند. برای چرا به علف سبز تازه مخصوصاً علف تیموتی دارند. 

بیماری شایع گوسفندان لوهی اسیدوز است که عمدتا به دلیل پرخوری اتفاق می‌افتد. این بیماری به شکمبه حیوان آسیب می‌زند. برای درمان این بیماری معمولا از بی کربنات سدیم استفاده می‌شود و دز آن نیز حدود ۱۰ گرم است. 

یکی از بارزترین ویژگی‌های گوسفند لوهی جثه بزرگ آنهاست که آن‌ها را از سایر نژاد‌ها متمایز می‌کند. گوسفندان لوهی با هیکلی قوی و قد و قامتی باشکوه، با حضور چشمگیر خود جلب توجه می‌کنند. ساختار قابل توجه آن‌ها به شهرت آن‌ها به عنوان یک انتخاب ارجح برای تولید گوشت کمک می‌کند، زیرا گوشت آن‌ها به دلیل طعم استثنایی آن بسیار مورد توجه قرار می‌گیرد.

یکی دیگر از ویژگی‌های قابل توجه گوسفند لوهی گوش‌های بسیار بلند آن‌ها است که از ویژگی‌های بارز این نژاد است. این گوش‌های کشیده که به‌طور آشکار از سرشان بیرون می‌آیند، به ظاهر متمایز گوسفند لوهی می‌افزاید و آن‌ها را از دیگر نژاد‌های منطقه متمایز می‌کند. گوش بلند و دراز این حیوان نیز به عنوان یک غذای بسیار لذیذ طرفدارن زیادی دارد!

گوسفند لوهی علاوه بر کیفیت گوشت قابل توجه و ویژگی‌های فیزیکی متمایز، به دلیل پشم بلندش نیز مورد توجه قرار می‌گیرد. پوشش متراکم و براق آنها، که با بافت بلند و ظریف آن مشخص می‌شود، به جذابیت کلی زیبایی شناختی و کاربردی بودن این نژاد در فعالیت‌های مختلف کشاورزی و نساجی کمک می‌کند.

به طور کلی، گوسفند لوهی ترکیبی ایده آل از اندازه، کیفیت گوشت و ویژگی‌های فیزیکی متمایز را نشان می‌دهد، و آن‌ها را به یک نژاد ارزشمند در مناطقی که در آنجا پرورش می‌یابد تبدیل می‌کند. گوسفندان لوهی با ذائقه‌ای استثنایی، قد با شکوه و ویژگی‌های منحصربه‌فرد خود مانند گوش‌های بلند و موی دانه‌دار، همچنان نقش مهمی در چشم‌انداز کشاورزی و فرهنگی پاکستان و شمال هند دارند.

منبع: راز بقا