بانوی ورزشکار رشته زورخانه‌ای، افزود: البته شرایط در استان های مختلف متفاوت است، مثلا در تهران هیات تهران شدیدا با حضور زنان در زورخانه بدلایل غیر منطقی مخالفت می‌کند و اجازه تمرین نیز به ما نمی‌دهند، اما در برخی شهرهای دیگر ورزشکاران خانم که اکثرا پدر، برادر، عمو یا پدربزرگشان از ورزشکاران و پیشکسوتان این رشته هستند، با حمایت هیات‌های استانی و پیشکسوتان زورخانه سانس تمرینی دارند و می‌توانند در گود زورخانه با پوشش کاملا اسلامی و در فضایی زنانه تمریناتشان را دنبال کنند.
وی در ادامه با طرح این سوال که چرا نباید بانوان در رشته‌ای که ریشه در فرهنگ، آیین و دین این مرز و بوم دارد، علی رغم اجازه بسیاری از مراجع تقلید، بصورت قانونی فعالیت کنند، گفت: ما در این چند سال برای پیگیری فعالیت قانونی بانوان، از مراجع تقلید مانند آیت‌الله مکارم شیرازی، نوری همدانی و ... استفتاء کردیم و این پرسش را که آیا فعالیت بانوان در رشته زورخانه‌ای با پوشش کاملا اسلامی و در فضایی زنانه، مشکل شرعی دارد یا خیر را مطرح کردیم که همگی تاکید کردند در صورت رعایت موازین شرعی هیچ اشکالی ندارد. خب وقتی این اجازه داده شده چرا عده‌ای معدود که در این چند ماهه فقط به ما توهین کردند با دلایل غیر منطقی فقط مخالف حضور زنان هستند؟ حتی مراجع درباره ورزش بانوان با ضرب زورخانه هم به صراحت تاکید کردند که ضرب زورخانه موسیقی لهوی نیست و هیچ اشکال شرعی ندارد.
مظفریان ادامه داد: ما اصلا دنبال دشمنی، اختلاف یا خدایی ناکرده توهین به هیچ کس نیستیم و از همان ابتدا سعی کردیم در فضایی آرام پیگیر حق و حقوقمان شویم اما شلوغ‌کاری و توهین‌های یکسری از افراد باعث شد خوراک بدست رسانه‌های معاند بدهند و از این فضا سوءاستفاده کنند. اینکه چرا آقایان به خود اجازه دادند حضور قانونی و شرعی زنان در ورزش‌های زورخانه‌ای را به عنوان لکه ننگ نام ببرند سوال برانگیز است و باید پاسخگوی توهین‌های خود باشند.
وی در ادامه با تاکید بر اینکه بانوان اصلا بدنبال بازوبند پهلوانی نیستند، گفت: درخواست ما فقط این است که در این رشته بخاطر علاقه‌ای که داریم و خصوصیات پهلوانی این رشته فعالیت کنیم و اصلا دنبال بازوبند پهلوانی که دوستان مدعی آن شدند نیستیم. این ورزش ملی و مذهبی ماست و بانوان به عنوان نیمی از جامعه ایران این حق را دارند با حفظ موازین شرعی که همگی به آن پایبندی کامل داریم و در بطن این رشته نهفته است، در زورخانه ورزش کنیم. لباس طراحی شده برای بانوان نیز کاملا پوشیده و مانند رشته‌هایی مثل جودو، کاراته و ... است. تمامی بانوان با آیین و رسوم این رشته آشنایی کامل دارند و قطعا مورد پذیرش همگی آن‌هاست. نباید برخی منتقدین بانوان و خواسته به حق آن‌ها را قربانی خصومت‌های شخصی کنند.
مظفریان در پایان گفت: ما استعدادهای فراوانی داریم و قطعا حضور و پتانسیل بانوان می‌تواند به توسعه این رشته در کشور و حتی جهان کمک کند و باعث صادر شدن این رشته به دنیا شود تا بانوان دیگر کشورها نیز با آموزش توسط ورزشکاران ایران با حفظ آداب و رسوم ما این ورزش را فرا بگیرند، کاری که در این چند سال انجام نشده و ورزش‌های زورخانه‌ای حتی در ایران هم در حال فراموشی است. ورزش زورخانه‌ای به عنوان ورزش ملی ایرانیان حق زنان ایران است و وقتی بانوان در خیلی از رشته‌های وارداتی فعالیت حرفه‌ای دارند چرا نباید اجازه فعالیت در رشته ملی خودمان را داشته باشند؟
