زندگی زیبا
از کنار خیمه های محرم که رد می شوی، احساس غربت نمی کنی، فکر می کنی تو هم سهمی در آن داری. اصلا مال خودت هست مال نزدیکترین فردی که می شناسی. مال یک دوست صمیمی و قدیمی. این خیمه را دور نمی دانی و دور هم نمی زنی. درست روبروی آن می ایستی، نگاه می کنی. با این که دلت می خواهد مال خودت باشد دوست داری دیگران هم در آن حضور داشته باشند. فکر می کنی هر چه دیگران بیشتر باشند، بیشتر مال تو می شود. صمیمی تر می شود. با این همه فرقی نمی کند که خیمه با یک نفر تشکیل شده باشد یا میلیونی باشد. همه آنها بوی امام را می دهد. بوی شهادت را می دهد. و شهید، شاهد است و امام شهیدان بیش از هر کس دیگری شاهد است. ای امام شهادت و آگاهی، ما آمدهایم تا با نام تو اعتبار پیدا کنیم و از مرگ دنیا به زندگی زیبا وارد شویم. دستان ما را بگیر و دلهایمان را با خیمه خودت، پیوند بده!
