حسینیهای به وسعت عشق
جهانی که با محرم پیوند بخورد، می رود در زیر خیمه یک حسینیه! حسینیه ای به وسعت عشق، به پاکی اشک! به رنگ سفید و سبز و سرخ و سیاه! همراه با نوای نوحه و شور دلداگی! زیر بیرقی به نام ثارا... همه چیز حسینی می شود و عطر کربلا را به خود می گیرد. واژه ها حتی برای شهادت آماده می شوند. لحظه ای بعد، جنجره بلندگو هم زخم برمی دارد. چای هم زیر چلچلراغ حیات حسینی، مایه زندگی می شود و به جان سوگوار خانواده کرامت می نشیند. غذاهای نذری هیات ها خودشان روایتگری می کنند. نگاه کنید کفش هایی که در ورودی حسینه ها کنار هم در سوگ فرو رفته اند نیز برای خودشان قصه دارند. خوشا به سعادت آنهایی که خانه هایشان را فرش بهشتی می کنند تا خانه آنها هم بشود شعبه ای از آن حسینیه بزرگ! از آن جهان واحد حقیقت! فرشتگان به چنین خانه هایی، نگاه ویژه دارند. وقتی چراغ ها برای گریه های بهتر خاموش می شوند، نگاه فرشتگان، براحتی دیده می شوند.
