«گاو سهیوال» نژادی از گاو‌های هندی زبو است و نام آن از ناحیه «سهیوال» پاکستان آمده است. این گاو عمدتاً در استان پنجاب پاکستان و ایالت‌های پنجاب، هاریانا و راجستان هند یافت می‌شود و یکی از نژاد‌های گاو مقاوم به گرما محسوب می‌شود.
این گاو شیرده که قهرمان پاکستان نیز نامیده می‌شود به گاو «مونتگمری» نیز معروف است چرا که در ناحیه مونگومری پاکستان پرورش داده می‌شود.
تصوری وجود دارد مبنی بر اینکه گاو سهیوال به گاو‌های نزاد افغانستان مرتبط است و حتی ممکن است خون «گیر» را نیز داشته باشند. ارتباط نزدیک این گاو به لحاظ زنتیکی به گاو‌های سیندی قرمز، افغان و» گیر» ثابت شده است.
سهیوال در منطقه خشک پنجاب که در امتداد مرکز پنجاب قرار دارد سرچشمه گرفته است. آن‌ها زمانی در گله‌های بزرگ توسط دامداران حرفه‌ای به نام «چارواها» نگهداری می‌شدند. با ورود سیستم‌های آبیاری به منطقه تعداد گاو‌های نگهداری شده توسط کشاورزان منطقه کمتر شد که از آن‌ها به عنوان دام و حیوانات شیرده استفاده می‌کردند. امروزه سهیوال یکی از بهترین نژاد‌های شیری در هند و پاکستان است. سهیوال هنگام دوشیدن آرام است. به دلیل تحمل گرما و تولید بالای شیر به سایر کشور‌های آسیایی و همچنین آفریقا و کارائیب صادر شده است.
نژاد سهیوال به دلیل ویژگی‌های منحصر به فرد خود به فهرست گسترده‌ای از کشور‌ها و مناطق صادر می‌شود. نژاد سهیوال در اوایل دهه ۱۹۵۰ از طریق گینه نو وارد استرالیا شد. در استرالیا، گاو سهیوال در ابتدا به عنوان یک نژاد دو منظوره انتخاب شد و نقش ارزنده‌ای در توسعه دو نژاد شیری استوایی استرالیا بازی کرد. این دو نژاد عبارتند از: زبو شیرده استرالیایی و فریزین سهیوال استرالیا بودند.
گاو‌های سهیوال در حال حاضر عمدتاً در استرالیا برای تولید گوشت استفاده می‌شوند، زیرا تلاقی نژاد‌های مرغوب سهیوال با نژاد‌های اروپایی باعث تولید لاشه با کیفیت لاغر با پوشش چربی نسبتا مطلوب می‌شود. گاو‌های نر سهیوال توانایی فرزندآوری گوساله‌های کوچک با رشد سریع را نشان داده اند و به دلیل سرسختی خود در شرایط نامساعد آب و هوایی مورد توجه قرار گرفته اند.
سهم نژاد سهیوال در سازگاری در کنیا، جامائیکا، گویان، بوروندی، سومالی، سیرالئون، نیجریه و چندین منطقه زیست‌محیطی آفریقا ثبت شده است. در این کشور‌ها سهیوال‌ها با نژاد‌های عجیب و غریب گاو تلاقی داده شدند که قابلیت بالایی به تولید شیر و گوشت دارند، اما از طرف دیگر عدم سازگاری با شرایط محلی را نیز از خود نشان دادند. گاو‌های سهیوال کنونی در کنیا نوادگان حدود ۶۰ گاو نر و ۱۲ گاو هستند که بین سال‌های ۱۹۳۹ تا ۱۹۶۳ وارد شده اند. کنیا کشور اصلی آفریقا با منابع عمده گاو سهیوال است و به عنوان منبع مهم ذخایر اسپرم گاو برای این قاره عمل می‌کند.
به طور مشابه، این نژاد به بسیاری از مناطق دیگر آسیا از جمله هند نیز صادر می‌شود. این گاو‌ها سنگین‌ترین شیرده‌ها در بین تمام نژاد‌های زبو هستند و پستان خوبی دارند. در پاکستان این نژاد توسط مرکز تحقیقاتی حفاظت از گاو سهیوال محافظت می‌شود.
ویژگی‌های گاو سهیوال
رنگ آن‌ها می‌تواند از قهوه‌ای مایل به قرمز تا قرمز غالب‌تر باشد، با مقادیر متفاوتی از رنگ سفید در گردن و اندام‌های زیرین. در نر‌ها رنگ گاو به سمت اندام‌های انتهایی مانند سر، پا‌ها و دم تیره می‌شود.
گاو سهیوال در برابر کنه و حرارت مقاوم است و به دلیل مقاومت بالای آن در برابر انگل‌های داخلی و خارجی، مورد توجه قرار گرفته است. گاو‌ها به طور متوسط ۲۲۷۰ کیلوگرم شیر در دوران شیردهی تولیدی می‌کنند و در حالی که همزمان یک گوساله را شیر می‌دهند. بر اساس آمار‌ها برای این گاو تولید شیر بسیار بالاتری نیز ثبت شده است. آن‌ها عموما مطیع و بی حال هستند و برای کار‌های آهسته مفیدتر هستند. در حالت کلی و به طور متوسط هر گاو سهیوال روزانه ۱۰ لیتر شیر تولید می‌کند. درصد چربی شیر گاو سهیوال نیز بین ۴.۵ درصد تا ۵.۲ درصد است که بسته انواع مختلف سهیوال درصد چربی شیر تولیدی می‌تواند متفاوت باشد.
وزن هر گاو نر سهیوال بالغ به طور متوسط ۵۰۰ کیلوگرم است، اما وزن یک تنی نیز برای این گاو ثبت شده است. ماده‌ها نیز تا حدود ۳۵۰ کیلوگرم رشد می‌کنند.
منبع: راز بقا
منبع: faradeed-193648
