چرا نگران آرات هستم

درحالی‌که بسیاری از حرکات آرات به وجد آمده‌اند، واکنش امیررضا خادم قهرمان جهان و المپیک قابل تأمل است. او که خودش ورزش را از سن پایین آغاز کرده و روی سکوی المپیک هم ایستاده، در استوری اینستاگرام نوشت: «خدا عاقبت این بچه را به‌خیر کند.»
خادم، مدرک کارشناسی تربیت‌بدنی، کارشناسی ارشد مدیریت دولتی و دکترای مدیریت دولتی دارد، در ۱۸ سالگی توانسته در بالاترین سطح مسابقات ورزشی (المپیک ۱۹۸۸ سئول) حضور داشته باشد و ۲ مدال برنز المپیک و ۲ مدال جهانی (طلا و برنز) در کارنامه ورزشی خود دارد.
از خادم درباره استوری چند وقت پیشش درباره آرات پرسیدیم؛ «اگر از منظر علمی، تجربی و حتی اعتقادی هم به مسئله نگاه کنید می‌بینید که گفته شده بچه تا ۷ سالگی باید آزاد باشد و به‌نوعی کودک تا ۷ سالگی فرمانده خانه است. در مبحث علمی هم می‌بینید که آموزش از ۷-۶ سالگی آغاز می‌شود، چون تا ۷ سالگی بچه آزاد است و درست نیست باید نبایدی برای او تعریف شود. این باید و نباید‌ها حتما در ورزش نیست، می‌تواند حفظ متون در قالب کار فرهنگی هم باشد. تا جایی که من اطلاعات دارم قریب به اتفاق این کودکان در بزرگسالی به آن هدفی که برایشان درنظر گرفته بودند نرسیده‌اند. البته نه اینکه استعداد نداشته باشند، اتفاقا استعداد هم داشته‌اند، ولی به‌دلیل عدم‌آمادگی از نظر روحی و روانی به توفیقی نرسیده‌اند و در بهترین حالت یک فرد معمولی جامعه شده‌اند.»
ورزشکاران حرفه‌ای هم برای آرات کامنت می‌گذارند و او را تشویق می‌کنند؛ خادم این موضوع را طبیعی می‌داند: «برای هر فردی رفتار و حرکات این بچه جذاب است. حالا آن فرد می‌تواند از عامه مردم باشد یا مسی و حتی رئیس‌جمهور یک مملکت. امیدوارم از این حرفم سوءبرداشت نشود، ولی یک طوطی را درنظر بگیرید که صحبت کردنش جذاب است و مردم برای پرکردن اوقات فراغت و سرگرمی به آن توجه می‌کنند و مخاطبش می‌شوند. به‌نظرم ایرادی ندارد که مثلا مسی کامنت می‌گذارد. در اینکه این بچه حرکات جذاب و خارق‌العاده‌ای انجام می‌دهد اصلا بحثی نیست و من هم به‌عنوان یک فرد عادی او را تشویق می‌کنم، ولی آن چیزی که من نوشتم درباره آینده این بچه است.»
خادم در پاسخ به این سؤال که پدر شما خودش عنوان‌دار جهان بوده و اتفاقا شما و برادرتان توانستید عناوین جهان و المپیک را کسب کنید، چه تدبیری محمد خادم برایتان داشت که حاصل آن چندین مدال جهان و المپیک شد، گفت: «پدر از دوران کودکی همیشه خاطرات مربوط به فراز و فرود ورزشی‌اش را برای ما تعریف می‌کرد و همین مسئله سبب شده بود ما انگیزه زیادی برای ورزش‌کردن و قهرمانی داشته باشیم و به‌نوعی از نظر روحی و روانی آماده بودیم. ولی هر زمان که می‌خواستیم در سنین پایین ورزش را حرفه‌ای انجام دهیم، خود پدر مانع می‌شد. نه اینکه براساس قواعد علمی این ممانعت را انجام دهد بلکه براساس تجربه و حسی که داشت. خود ما ورزش را از ۷-۶ سالگی شروع کردیم؛ آن هم به‌صورت نرمش و حرکات سبک. کشتی را حدودا از ۸ سالگی شروع کردم که حدود ۱۰ سال بعد توانستم به المپیک بروم. برای اینکه شما اصول حرفه‌ای یک ورزش را یاد بگیرید و تا سطح قهرمانی پیش بروید حداقل به ۶ سال زمان احتیاج است. باید از نظر روحی و روانی آماده باشید تا بتوانید فشار‌های مربوط به ورزش قهرمانی را تحمل کنید.»
کودکانی همانند آرات تعدادشان رو به رشد است و فضای مجازی بستری شده برای درآمدزایی خانواده‌های این کودکان، به‌نظرتان نباید برخوردی جدی با این قبیل افراد انجام شود؟ خادم در جواب این سؤال گفت: «به‌نظرم فضای مجازی موقعیت کسب و کار بسیار خوبی برای جامعه مهیا کرده که البته با توجه به سرعت اینترنت و مسائل اینچنینی ما در آن بسیار عقب هستیم. در بسیاری از کشور‌ها که ما باید از آن‌ها الگوبرداری کنیم، قاعده و قالبی برای این مسائل تعریف شده است. به کودکان در مهدکودک‌ها شماره تلفنی یاد می‌دهند که اگر پدر و مادر برخلاف میل کودک رفتاری را از او بخواهد می‌تواند تماس بگیرد و اطلاع دهد. این نشان می‌دهد برای حمایت از کودکان به چهاردیواری خانه افراد هم ورود کرده‌اند. اینکه همه چیز را گردن فضای مجازی بیندازیم درست نیست باید نهاد‌هایی مثل بهزیستی، آموزش و پرورش و حتی شهرداری‌ها برای حل این موضوعات ورود کنند. این موضوعات جزو اصول اولیه حقوق شهروندی است. حقوق شهروندی شامل بچه تازه به‌دنیاآمده می‌شود تا پیرزن و پیرمرد ازکارافتاده، که به‌صورت عمومی باید در کشور ما جا بیفتد.» آرات حسینی با ۴ میلیون فالوئر هم‌اکنون به همراه پدرش در کشور انگلیس زندگی می‌کند و هر روز تعداد زیادی تبلیغ برای فروشگاه‌ها، خواننده‌ها و برند‌های مختلف را با مدیریت پدرش انجام می‌دهد.