فرادید| این طرح که «پروژه احیای میراث معدن» نام دارد و سال ۲۰۲۳ تکمیل شده است، شامل تغییر کاربری مجموعه‌ای از ساختارهای تدارکاتی از جمله دفاتر، خوابگاه‌ها و حمام می‌شود که زمانی پشتیبان معدن زغال‌سنگ چانگ‌یی بودند.
به گزارش فرادید، پس از اینکه تایوان تمام فعالیت‌های معدنی را در سال ۲۰۰۰ متوقف کرد، این ساختمان‌های بتنی و آجری در جنگل‌های اطراف به حال خود رها شدند.
معماران دایوو زین با حفظ پوشش خشن و صنعتی این ساختمان‌ها، چیزی خلق کردند که خودشان آن را «پناهگاه ارتباط انسانی» می‌نامند. این پناهگاه یک اتاق چای، تئاتر کوچک، فضاهای مدیتیشن و نمایشگاهی دارد که در سه ساختمان سازماندهی شده‌اند.
این استودیو توضیح می‌دهد: «هدف این پروژه، ادغام کاربری‌های معاصر در فضاهای کاربردی قدیمی و رو به زوال و خلق صحنه‌های غنی و زنده بود.»
«میان این فضای زیبا، ما در جستجوی ایجاد پناهگاهی برای ارتباط انسان با خودش، آرامش، تاریخ و طبیعت در بقایای معدن زغال سنگ کوهستانی بودیم.»
خود سازه‌ها تا حد زیادی در حالت اولیه خودشان نگه داشته شدند و بازسازی روی تقویت سازه، عایق رطوبتی و سیستم‌های الکتریکی متمرکز بوده است.
بتن خشن و آجرکاری هر سازه که به طور کامل در هر فضا نمایان بود، الهام‌بخش تمام اتصالات، وسایل و مبلمان جدید بود.
نواحی کف‌پوش، تقویت‌کننده فلزی بتن را نشان می‌دهند، جزئیاتی که در فضای آشپزخانه تکرار می‌شود، جایی که دیوارها با استفاده از توده‌هایی از قفس‌های فلزی مشبک ساخته شدند.
در اتاق‌های چای، فضای فلزی و شیشه‌ای مشرف به میزهایی است که از چوب سخت ساخته شده‌اند و یک شکل فلزی منحنی قسمتی از نشیمنگاه سطح کف را با یک میز کوتاه در برمی‌گیرد.
در یکی از سقف‌های ساختمان، یک استوانه فلزی به فضای پاسیوی کوچک شنی اضافه شده که یک راه‌پله‌ی فولادی منتهی به تراس اضافه پشت‌بام دارد.
«مواد اولیه مورد استفاده برای بازسازی، آهن سیاه با یک درخشش پوسته مانند روغنی و همینطور چوب قدیمی بازیافت شده است.»
«زنگ‌زدگی کهنه و بافت‌های فرسوده این مصالح با سبک معماری اصلی هماهنگی دارند و به‌طور یکپارچه با بازسازی ساختار، استفاده کاربردی و طبع تاریخی آن همزیستی دارند.»
دایوو زین دفتر همنام خود را که در تایوان، چین و اندونزی نمایندگی دارد، سال ۲۰۰۳ تأسیس کرد.
مترجم: زهرا ذوالقدر
منبع: faradeed-192607
