بحث داغ فساد در فوتبال ایران

 پدیده‌ای که البته خودش چیز تازه ای نیست اما اخیر اطلاعات قطره چکانی از دادگاهی شدن چند مدیر و دلال منتشرشده است. این که این افراد چه کسانی هستند و سمت آن‌ها چیست خبری به بیرون درز پیدا نکرده اما ظاهرا از مدیران یک باشگاه لیگ برتری بوده اند که به مراجع قضایی احضار شده‌اند. اما داستان فساد در فوتبال ایران قصه ای قدیمی بوده و هر از چند گاهی همچون شعله‌ای زبانه می‌ کشد و قسمت غم‌انگیز ماجرا این است که خیلی زود خاموش می‌شود. به عبارت بهتر تاکنون عزم جدی برای برخورد با متخلفان دیده نشده و همین موضوع تردیدها پیرامون این که این ماجرا هم به جایی نخواهد رسید را بیشتر می‌کند. برای مثال سال گذشته صحبت‌های یک داور مشهور فوتبال ایران بسیار تکان دهند بود. داوری که تاکید می‌کرد یکی از مدیرعاملان باشگاه‌ها به او پیشنهاد رشوه داده اما او قبول نکرده و این موضوع را به فدراسیون فوتبال گزارش کرده است. سیدمهدی سیدعلی داور سرشناس فوتبال ایران که سابقه قضاوت در دربی را نیز در کارنامه دارد، در اظهارنظری جنجالی مدعی شده بود که یکی از مدیران وقت هیئت فوتبال در شهرستان به وی پیشنهاد دریافت سکه در‌ ازای کمک به تیمش که در منطقه سقوط قرار داشته را داده بود که با گزارش‌ وی به فدراسیون و همچنین ریاست کمیته داوران همراه شده است. سیدعلی با اشاره به اینکه فدراسیون وقت از وی درخواست کرده تا با مسکوت نگه داشتن این موضوع، مسئله را پیگیری کرده تا منجر به استعفای مدیر مذکور شود، از به سمت رسیدن آن مدیر خبر داد. این اتفاقات در حالی رخ‌داد که هیچ عکس‌العملی صورت نگرفت و ظاهرا موضوع چندان مهم تلقی نشد. به هرحال این پدیده شوم در فوتبال ایران رخنه کرده و سال‌هاست که لابه‌لای کلام بسیاری از اهالی این حوزه تکرار می‌شود اما به دلیل ملاحظات حقوقی، غالبا برای این مسئله نمی‌توان مصداق تعیین کرد و به همین دلیل بیشتر مطالب رنگ و بوی کلی به خود می‌گیرد. البته گاهی هم که سروکله مصداق واضح و مشخص پیدا می‌شود، شاهد مماشات یا بی‌تفاوتی مدیران فوتبال هستیم. حال این پرسش مطرح می‌شود که جامعه فوتبال چقدر در مورد آن پرونده اقناع شد؟ آیا نوع برخورد طوری بود که خیال همه بابت فساد ستیزی سیستم راحت شود؟ سال گذشته یک مثال به‌روز در این زمینه مطرح‌شد که بی‌خیالی دوستان را به شکل دقیق‌تری نشان می‌داد. تقریبا می‌توان مطمئن بود اتفاقی که در این مورد خاص رخ داد و به شکل مستند از سوی یک داور سرشناس جنبه رسانه‌ای پیداکرده، بارها و بارها تکرار شده اما گویا نهایت برخورد مدیران فوتبال ایران با این ماجرا، جارو کردن آشغال زیر فرش است. در چنین شرایطی جامعه هواداری همیشه بدگمان خواهد بود که هر نتیجه‌ای داخل زمین رقم می‌خورد، حتما یک پشت پرده بیرونی دارد که کسی در مورد آن صحبت نمی‌کند. دیگرانی هم که اهل رشوه دادن هستند، می‌توانند بخت خودشان را بیازمایند؛ حالا یا داور مربوطه رشوه را می‌گیرد و کار را درمی‌آورد، یا گزارش می‌دهد که در این صورت هم هیچ خطری فرد خاطی را تهدید نخواهد کرد. تازه ممکن است مدیرعامل باشگاهی هم شده و منابع مالی جدیدی زیردستش بیاید. آیا شاهدی از این روشن‌تر می‌شود درباره پدیده فساد در فوتبال افشاگری کند و از پشت پرده‌ها بگوید. پشت پرده‌هایی که همواره سعی شده تا همان پشت پرده باقی بماند اما گاهی عنان کار از دست گردانندگان این سیرک مسخره در می‌رود و پرده‌ها برمی‌افتد. پرده‌هایی که متاسفانه با برافتادنش آب از آب هم تکان نمی‌خورد و گردکشان همچنان به کار پرسود خود ادامه می‌دهند چرا که اراده‌ای برای برخورد وجود ندارد. به‌هرحال موضوع تازه‌ای که هفته گذشته برملا شد مسبوق به سابقه است و باید به انتظار نشست و دید آیا این بار اتفاق تازه‌ای می‌افتند و برخورد قاطع با خاطیان صورت می گیرد تا بلکه به جمع شدن این بساط ناجور منجر شود.