میزان سمی که روزانه مصرف میکنید!
فراروـ اگر بهتازگی درمورد ایمنی محصولات موجود در کابینت داروهای خود دچار تردید شدهاید، به احتمال زیاد «والی سور» (Valisure) آزمایشگاهی کوچک در نیوهیوِن یکی از بزرگترین شهرهای ایالت کنتیکت، جایی است که برای قدردانی یا سرزنش وجود دارد! تیم تحقیقاتی «والی سور» با دوازده دانشمند در طول پنج سال گذشته، مواد شیمیایی بالقوه سرطانزا را در داروهای پرمصرف، ضدعفونیکنندههای دست، محصولات ضدآفتاب، اسپریهای بدن ضدتعریق، شامپوها و داروهای درمان جوش یافتهاند.
به گزارش فرارو به نقل از تایم، زمانی که والی سور درمورد یافتههای هولناک تازه خود زنگ خطر را به صدا در میآورد، با سیلی از گلایهها و شکایتها و البته جمعشدن محصولات از قفسهها مواجه میشد. اما آن آزمایشگاه در عمل درحال ازبینبردن توهمی است که حدود ۸۰درصد از امریکایی به آن باور دارند: «محصولاتی که خریداری میکنند، به اندازه کافی آزمونهای ایمنی را پشتسر گذاشتهاند تا ثابت شود مضر نیستند».
«ترزا موری»، مدیر دفتر نظارت بر مصرفکنندگان در گروه تحقیقاتی غیرانتفاعی منافع عمومی ایالات متحده (PIRG) میگوید: «بسیاری از مصرفکنندگان تصور میکنند هر محصولی چون برای فروش عرضه شده است، لزوما ایمن است. بااینوجود معمولا این تصور درستی نیست».
سازمان غذا و داروی ایالات متحده، علیرغم بودجه عملیاتی سالانه ۷ میلیارد دلاری خود، تمام شامپوها یا مکملهای موجود در داروخانهها را تجزیه و تحلیل قرار نمیکند. درواقع، سازمان غذا و داروی امریکا بسیاری از محصولات لوازم آرایشی را پیش از ورود به بازار موردتایید قرار نمیدهد، چه برسد به آنکه بخواهد آن مواد را از نظر میزان تاثیر بر سلامت انسانها پس از سالها مصرف منظم بررسی کند.
این خلاء اطلاعاتی، شبکهای از سازمانهای غیرانتفاعی، گروههای حمایت از حقوق مصرفکننده و دانشمندان مستقل را به وجود آورده است که به اطلاعرسانی عمومی درمورد خطرات احتمالی محصولات مصرفی اختصاص یافتهاند. دراینمیان آزمایشگاه «والی سور» بهطور منحصربهفردی توجهات را به خود جلب کرده است. نتایج آزمایشهای آن آزمایشگاه به جمعآوری محصولات از قفسهها، برگزاری جلسات شهادت کنگره و مشارکت آن آزمایشگاه با سازمانهای بزرگی مانند وزارت دفاع امریکا و سیستم بهداشتی امریکا منجر شده است. بااینوجود، والی سور دشمنانی نیز دارد.
برندها حتی مجبور نیستند نتایج آزمایش خود را در بسیاری از موارد برای سازمان غذا و دارو ارسال کنند. برخلاف تصور عمومی، آن سازمان بهندرت دستوری برای جمعآوری یک محصول از بازار صادر میکند و معمولا از شرکت تولیدکننده محصول میخواهد داوطلبانه این کار را انجام بدهد. سازمان غذا و داروی امریکا همچنین نسبت به مواد تشکیلدهنده بالقوه نگرانکننده درمقایسه با تنظیمکنندهها در سایر کشورها رویکرد ملایمتری دارد. برای مثال از سال ۲۰۰۹ میلادی، اروپا از سازندگان لوازم آرایشی خواست پیش از فروش یک محصول جدید، اطلاعات ایمنی را ارائه بدهند.
تنها در سال ۲۰۲۳ میلادی، قانونگذاران در اتحادیه اروپا تصمیم گرفتند استفاده از ۳۰ ماده شیمیایی را در محصولات زیبایی ممنوع کنند، این درحالی است که سازمان غذا و داروی امریکا در بیش از صد سال از عمر خود میزان مواد بهمراتب کمتری را برای کاربرد در محصولات آرایشی ممنوع اعلام کرده است. بسیاری از موادی که برای سلامتی مشکوک به خطرناکبودن قلمداد میشوند، مانند فرمالدئید و پارابن هنوز در انواع محصولات فروختهشده در ایالات متحده مانند محصولات مورداستفاده برای مو و لوسیونها استفاده میشوند.
دراینمیان، والی سور اخیرا از وجود بنزن در محصولات درمان جوش، حاوی بنزوئیل پراکسید خبر داده است. دانشمندان آن آزمایشگاه در تجزیه و تحلیل خود دریافتند، وقتی محصولات بنزوئیل پراکسید به مدت ۱۸ روز در معرض دمای ۵۰ درجه سانتی گراد قرار گرفت، شرایطی که شورای محصولات مراقبت شخصی استدلال کرد که ارتباط کمی با دنیای واقعی دارد، چه اتفاقی افتاد؟ اما لایت میگوید این آزمایش در شرایط واقعی نیز چندان دور از ذهن نیست. او میافزاید: «اگر محصول به مدت دو هفته در یک انباری در فلوریدا قرار بگیرد یا در قفسهای در فروشگاهی گذاشته شود که کولر گازی آن خراب شده است، دستکمی از شرایط تحتآزمایش در آزمایشگاه والی سور نخواهد داشت».
دکتر «فیلیپ لاندریگان»، مدیر برنامه کالج بوستون برای سلامت عمومی جهانی استدلال میکند مردم حق دارند درمورد هر سطحی از آلودگی بنزن بدانند. او میگوید: «ما میدانیم این ماده سرطانزا است، حتی در پایینترین سطوح».
بااینوجود «کادن»، سمشناس رامبول میگوید در بسیاری از بحثها درمورد بنزن، اطلاعات و شرایط مرتبط با آن ماده به میزان کافی در اختیار مصرفکنندگان قرار نگرفته است. در سال ۲۰۲۲ میلادی پس از آن که نتایج آزمایشهای والی سور وجود بنزن را در کرمهای ضدآفتاب نشان داد، کادن و یکی از همکارانش تجزیه و تحلیل خود را انجام دادند و به این نتیجه رسیدند که افراد در معرض میزان بیشتری از بنزن با دود اگزوز وسایل نقلیه در خیابانهای شهر قرار میگیرند تا با استفاده از کرمهای ضدآفتاب آلوده به بنزن.
سایر محققان همچنین دریافتند افرادی که از کرمهای ضدآفتاب استفاده میکنند، درواقع غلظت بنزن خونی کمتری نسبت به افرادی دارند که از کرمهای ضدآفتاب پوست استفاده نمیکنند، موضوعی که نشان میدهد این محصولات تهدیدی برای عموم مردم نیستند.
کادن میگوید: قرارگرفتن در معرض مواد سمی هرگز چیز خوبی نیست، اما دور آن سم و میزان قرارگرفتن در معرض آن موجب ایجاد تاثیرات متفاوتی میشود، نکتهای که از دید او، شرکتهایی مانند آزمایشگاه والی سور در پیامهای خود به مردم به آن اشاره نمیکنند.
اینکه والی سور تا چه اندازه به جامعه امریکا کمک میکند، جای بحث دارد. سازمان غذا و دارو، سیستم قضایی و برندهای تجاری گاهی اوقات آن آزمایشگاه را بهعنوان یک مزاحم قلمداد میکند و استدلال میکنند یافتههای آن موجب ترساندن شهروندان عادی میشود، اما دانشمندانی که کار مشابهی انجام میدهند، معتقدند اطلاعات منبع قدرت است، حتی درصورتیکه مصرفکنندگان چیزی درباره تاثیرات ناشی از دوزهای متفاوت در معرض بنزن یا پارابن قرارگرفتن ندانند.
منبع: fararu-734679