در روزگاری که هنوز خبری از لوله‌کشی آب نبود، تامین آب شرب مورد نیاز برای تهرانی‌ها یک چالش به شمار می‌رفت. اگرچه تهرانی‌ها آن روزها آب شرب مورد نیاز خانه را از طریق چشمه‌ها و قنات‌ها تامین می‌کردند، اما شغلی به نام آب‌فروشی وجود داشت که کار تهرانی‌ها را برای دسترسی به آب آسان‌تر می‌کرد.
آب‌فروش‌ها یک تانکر پشت گاری تعبیه کرده بودند و با اسب یا الاغ تانکرهای پر از آب را در محله‌های تهران قدیم می‌گرداندند و به تهرانی‌ها آب شرب می‌فروختند.
علیرضا زمانی، تهران‌پژوه، در این باره می‌گوید: «تهرانی‌ها به گارهایی که تانکر پر از آب را در محله‌ها می‌گرداندند و آب می‌فروختند گاری آب‌شاهی می‌گفتند، چون آب‌فروش‌ها تانکرهای آب را در قنات آب‌شاهی پر می‌کردند. قنات آب‌شاهی همان قنات ناصری است که مظهرهای متعدد داشت. یک مظهر آن قنات در کاخ گلستان بود و مظهر دیگر آن نیز در حوالی میدان مشق یا همان محلی که آب‌فروش‌ها برای پر کردن تانکرها آنجا جمع می‌شدند.»
شغل آب‌فروشی اما با تکمیل پروژه لوله‌کشی آب تهران کمرنگ و به تدریج به خاطره‌ها سپرده شد. آب‌فروش‌ها البته تا تکمیل این پروژه که چند سالی طول کشید، فعال بودند و تانکرهای پر از آب را به محله‌هایی که هنوز مسیر لوله‌ها به آنجا نرسیده بود می‌بردند.
زمانی ادامه می‌دهد: «تکمیل پروژه لوله‌کشی آب حدود ۵ سال طول کشید. در این سال‌ها نیز آب‌فروش‌ها به فعالیت خود ادامه می‌دادند چون هنوز بسیاری از تهرانی‌ها از لوله‌کشی آب بی‌بهره بودند. سال ۱۳۲۵ بود که دولت وقت، مناقصه‌ای برای انجام این پروژه برگزار کرد. قرعه به نام شرکت «سر الکساندر کیپ» انگلیسی افتاد. یک سال بعد پروژه لوله‌کشی آب شرب در تهران آغاز شد و پس از ۳ سال حدود ۹۰۰ مشترک تهرانی از آب شرب لوله‌کشی بهره‌مند شدند. تکمیل این پروژه اما بیش از ۵ سال طول کشید تا آب از نخستین تصفیه‌خانه تهران (جلالیه) به خانه تهرانی‌ها راه باز کند.»
منبع: همشهری
منبع: faradeed-185757
