آتشفشان ها یکی از زیبایی‌های طبیعت هستند و می‌توانند با قدرت خود شما را شگفت‌زده کنند. هرچند آنها بسیار خطرناک نیز هستند. هرچه به دهانه یک آتشفشان فعال نزدیک‌تر شوید، شرایط ناپایدارتر می‌شود و گرمای بیشتری را احساس خواهید کرد.
دمای درون آتشفشان آنقدر بالاست که اگر روزی به داخل بیفتید، پیش از رسیدن به مواد مذاب خواهید مرد. در واقع شاید در بهترین حالت فقط استخوان‌های شما مواد مذاب را لمس کنند؛ زیرا پیش از آن همه‌چیز به بخار تبدیل شده است.
انداختن زباله های انسانی در آتشفشان ها سبب ایجاد مشکلات زیادی می‌شوند
با توجه به دمای بالای مواد مذاب، این سوال مطرح می‌شود که چرا انداختن زباله های انسانی در آتشفشان ایده خوبی نیست. مخصوصا که حجم بالای زباله‌های تولید‌شده توسط بشر به یک مشکل بسیار بزرگ تبدیل شده است. به‌عنوان مثال آمریکایی‌ها به‌تنهایی هر سال ۲۵۴ میلیون تن زباله تولید می‌کنند. شاید در نگاه اول انداختن زباله ها در آتشفشان های دوردست کار خوبی باشد؛ اما آنقدرها هم آسان نیست.
برای انداختن زباله ها در آتشفشان های فعال باید از موانع گوناگونی بگذرید. آیا چنین کاری ارزشش را دارد؟ آتشفشان ها فوق‌العاده ناپایدار هستند و شوخی با آنها می‌تواند سبب آسیب بیشتر به سیاره ما شود. اولین مشکلی که بر سر راه ما وجود دارد پیدا کردن یک آتشفشان فعال است. در سرتاسر جهان تنها ۱۵۰۰ آتشفشان فعال وجود دارند. اکثر آنها نیز در نزدیکی محل انسان‌ها نیستند.
بدین‌ترتیب جمع‌آوری زباله های انسانی در یک مکان و سپس انتقال آنها به یک آتشفشان فعال می‌تواند بسیار هزینه‌بر باشد. همچنین ما نمی‌توانیم سراغ هر آتشفشان فعالی برویم. بهترین گزینه برای انداختن زباله آتشفشان های سپری هستند. آنها از روی هم قرار گرفتن لایه‌های مختلف تشکیل شده‌اند و ارتفاع کمی دارند. همچنین قطر آنها به چند ده کیلومتر می‌رسد و دارای ماگمای رقیق هستند.
این نوع آتشفشان معمولا به آرامی فوران می‌کنند و دارای دریاچه‌ای از مواد مذاب هستند. متاسفانه تعداد آتشفشان های سپری کره زمین چندان زیاد نیست. در عوض شما ممکن است با آتشفشان های چینهای مواجه شوید. می‌توان آنها را پسرخاله‌های عصبانی آتشفشان های سپری دانست. نمونه‌های چینهای به‌خاطر فوران‌های ناگهانی خود معروف هستند. این اتفاق در اثر فشار شدید گاز و ماگما در اعماق زمین رخ می‌دهد.
آتشفشان های چینهای می‌توانند مواد مذاب و سنگ‌ها را به اطراف پرتاب کنند؛ بنابراین محل مناسبی برای انداختن زباله های انسانی نیستند. حالا تصور کنید که توانسته‌ایم بهترین گزینه ممکن را برای رهاسازی زباله ها پیدا کنیم. مشکلات لجستیکی نیز کاملا حل شده‌اند و شما قرار است به‌عنوان کارشناسان اولیه شرایط را از نزدیک بررسی کنید.
آتشفشان چینهای
وقتی به دهانه آتشفشان نزدیک شوید، قطعا متوجه می‌شوید که در انتخاب شغل اشتباه کرده‌اید. در اطراف آتشفشان حجم زیادی از گازهای سمی وجود دارد و گهگاهی نیز مواد مذاب به بالا پرتاب می‌شوند. همچنین ممکن است ناگهان سنگی به بیرون پرتاب شده و شما را هدف قرار دهد. اما شرایط وقتی بدتر می‌شود که شما انداختن زباله درون آتشفشان را امتحان کنید.
در سال ۲۰۰۲ گروهی از پژوهشگران اهل اتیوپی تصمیم گرفتند یک کیسه ۳۰ کیلوگرمی زباله را درون یک آتشفشان فعال بیندازند. هرچند که نتیجه آنها را پشیمان کرد. دریاچه‌های مواد مذاب فوق‌العاده ناپایدار هستند. بنابراین اگر شما سطح آنها را با یک جسم سرد همچون زباله لمس کنید، زنجیره‌ای از انفجارهای شدید را فعال خواهید کرد. در این لحظه علاوه بر مواد مذاب، گازهای سمی نیز با فشار زیاد خارج می‌شوند.
حالا تصور کنید که انداختن زباله های تولید شده توسط یک کشور در دهانه یک آتشفشان فعال می‌تواند به چه فاجعه‌ای منجر شود. برای مقایسه باید بدانید که وقتی یک تکه از صخره درون آتشفشان های هاوایی پرتاب می‌شود، ارتفاع مواد مذاب به ۸۵ متر می‌رسد. بنابراین حتی امتحان کردن این ایده نیز منجر به مرگ افراد شرکت‌کننده در پروژه خواهد شد.
حالا بیایید تصور کنیم که توانسته‌اید راهی ایمن برای انداختن زباله ها درون یک آتشفشان فعال پیدا کرده‌اید. مشکل بعدی گازهای سمی آزاد‌شده در نتیجه سوزاندن زباله ها است. شما نمی‌توانید روی دهانه آتشفشان را با فیلترهای گوناگون بپوشانید. بنابراین عملی کردن ایده سوزاندن زباله ها در آتشفشان فقط می‌تواند مشکل آلودگی هوا را چند برابر کند.
همچنین توجه داشته باشید که مواد مذاب لزوما نمی‌توانند تمامی زباله‌های انسانی را نابود کنند. علاوه بر این، شما با یک شعله آتش کوچک طرف نیستید که اگر قسمتی از زغال آماده نشد آن را جابه‌جا کنید. این احتمال وجود دارد که بخش قابل‌توجهی از زباله های انسانی در نتیجه فوران مواد مذاب به بیرون پرتاب شوند. با توجه به اینکه بسیاری از آتشفشان های فعال در نزدیکی دریا قرار گرفته‌اند، چنین اتفاقی سبب آلودگی بیشتر کره زمین و آسیب‌دیدن اکوسیستم دریا خواهد شد.
اما اینها تنها مشکلات انداختن زباله های انسانی درون آتشفشان های فعال نیستند. برای انتقال زباله ها به یک آتشفشان مناسب باید تعداد زیادی خودرو، کشتی و هلیکوپتر بسیج شوند. چنین‌کاری مصرف سوخت وحشتناکی را به‌دنبال خواهد داشت و عملا کربن بیشتری را وارد اکوسیستم می‌کند. مجموع این مشکلات باعث می‌شود که ایده استفاده از آتشفشان ها را برای حل یکی از مشکلات مهم بشر کنار بگذاریم.
متاسفانه انسان‌ها هر ساله حجم بسیار زیادی زباله تولید می‌کنند و چندان هم به بازیافت آنها اهمیتی نمی‌دهند. البته برخی کشورهای ثروتمند زباله های خود را در ازای پرداخت مبلغی به کشورهای فقیر انتقال می دهند؛ اما در نهایت ما در یک سیاره زندگی می‌کنیم.
با توجه به روند فعلی و افزایش جمعیت بعید نیست که در چند دهه آینده با بحرانی بزرگ در زمینه زباله مواجه شویم. در آن زمان تازه انسان‌ها متوجه خواهند شد که سیاره زمین نیز به مراقبت نیاز دارد.
منبع: عصر ایران
منبع: faradeed-184553
