تاکید هواداران استقلال در روزهای اخیر، روی نام ناصر حجازی بوده است؛ اسطوره فوتبال ایران. او سال‌ها در چارچوب دروازه استقلال و تیم ملی خوش درخشید. موفق شد با ایران دو بار قهرمان جام ملت‌های آسیا شود. همچنین در بازی‌های آسیایی افتخار قهرمانی را به دست آورد.
این اما تنها افتخارات بین المللی او نبود. حجازی موفق شد با استقلال قهرمان جام باشگاههای آسیا هم شد تا افتخاراتش به قله برسد. حجازی همچنین در جام جهانی 1978 آرژانتین همراه با ایران حضور داشت. تیم حشمت مهاجرانی اولین تیم تاریخ ایران بود که موفق شد مجوز حضور در این رقابت‌ها را به دست بیاورد و حجازی در هر سه بازی مقدماتی برای تیم ملی به میدان رفت.
او در مجموع در دوران بازیگری جام‌های زیادی را به دست آورد، به همین دلیل هم محبوبیت زیادی داشت و هم از نظر خیلی‌ها جزو سه دروازه‌بان برتر تاریخ ایران بود و هست. ناصرخان در دوران مربیگری هم هر چند به اندازه بازیگری افتخار کسب نکرد ولی موفق شد با استقلال قهرمان لیگ شود و همچنین به نایب قهرمانی آسیا برسد. افتخارات حجازی و البته شخصیت و رفتار او باعث شد تا بعد از مرگش، تبدیل به یکی از محبوب‌ترین چهره‌های تمام تاریخ فوتبال ایران شود. مراسم تشیع پیکر او در ورزشگاه آزادی با شکوه بود و هنوز خیلی‌ها به نیکی از این چهره یاد می‌کنند. افتخارات، محبوبیت و پرستیژ او این روزها همان نکته‌ای است که هوادران استقلال روی آن تاکید دارند و می‌گویند چرا باید مجسمه بیرانوند را در موزه کمیته ملی المپیک بگذارند ولی مجسمه ناصر حجازی را نه؟
