حشیش از صمغ گل، برگ و ساقه گیاه شاهدانه به دست میآید، رنگ آن سبز تیره و گاهی قهوه‌ای مایل به سبز و تقریباً شبیه حنا است. در حقیقت شاهدانه در حالت گیاهی ماری‌جوانا و در حالت صمغی حشیش نامیده می‌شود.
بیشترین میزان تولید حشیش در جهان مربوط به کشورهای افغانستان، مراکش و پاراگوئه است، و بیشترین مصرف کنندگان این ماده اعتیاد آور در کشورهای استرالیا، ایالات متحده آمریکا و کانادا هستند.
این ماده مخدر نام های دیگری نیز دارد؛ سیگاری، پنیر، منگ، چرس و بنگ از دیگر نام های حشیش است.
حشیش به صورت تدخینی مصرف می‌شود، به وسلیه چپق، قرار دادن روی قاشق داغ، چلیم یا سیگار مورد استفاده قرار می‌گیرد. شایع‌ترین شیوه مصرف این مخدر تدخین با سیگار (نیکوتین) و تنباکو است که به آن سیگاری، ناخن (NAIL) و JOINT می‌گویند. اثرات نشئگی این مخدر با تدخین در مدت کوتاه چند دقیقه‌ای ظاهر می‌شود و بعد از سی دقیقه به اوج می‌رسد و بین دو تا چهار ساعت دوام دارد.
در کشور افغانستان نوعی نوشیدنی از مخلوط مواد مختلف با روغن شاهدانه مصرف می‌کنند که تاثیراتش با روش تدخینی بسیار متفاوت است و حتی مدت اثر بیشتری دارد.
برخی از مصرف کنندگان می‌گویند بعد از مصرف، هیچ احساسی به آنها دست نداده اما بعضی احساساتی مانند سبکی و سرخوشی را تجربه می‌کنند برخی هم دچار افزایش اشتها یا تشنگی می‌شوند.
عوارض ماده مخدر حشیش
اثر کوتاه مدت مصرف حشیش:تمدد اعصاب
احساسی خوب یا شادی
تجربه‌های احساسی پیشرفته
تجربیات احساسی واضح از جمله دید، شنوایی، و مزه
حس کند شدن زمان
افزایش اجتماعی شدن
کاهش ترس و مهار کردن رفتاری
اثرات بلند مدت مصرف حشیش:
مقاومت کم در برابر بیماری‌های شایع مانند سرماخوردگی، انفولانزا و برونشیت
مسایل رشد بلوغ
ساختار سلولی یرعادی و تقسیم سلولی
کاهش تولید تستوسترون و کاهش عملکرد جنسی
مشکلات تنفسی
مسایل عاطفی و روان شناختی که شامل بی علاقگی، نداشتن انگیزه، افسردگی و افزایش خطر برای ایجاد روان پریشی هستند
تغییر در خلق و ادراک
برخلاف باورهای غلط درباره اعتیاد که در جامعه رایج است، حشیش اعتیاد آور است. افرادی که برای مدتی طولانی از این مواد اعتیاد آور استفاده کرده‌اند دیگر نمی‌تواند به آسانی از مصرف آن دست بکشند و حتی با عدم مصرف دچار علایم شدید ترک مانند؛ اضطراب، درد عضلانی، تهوع و استفراغ، بی قراری، بی خوابی، اسهال می‌شوند.
