دو هفته‌ای از شروع پخش برنامه «شب‌خوش» با اجرای مهران غفوریان در شبکه سه می‌گذرد. با اینکه انتظار می‌رفت پس از گذشت چند قسمت حال‌وهوای آن تغییر کند و به تدریج بر هیجان و جذابیتش اضافه شود اما کماکان به همان روال قبل پیش می‌رود. «شب خوش» با وجود داشتن پتانسیل‌های بسیار برای تبدیل شدن به یک تاکشوی موفق، از سطح یک برنامه ساده و معمولی فراتر نرفته است.
این درحالی است که همزمان تاکشوی «شب آهنگی» با اجرای حامد آهنگی که در پلتفرم های آنلاین درحال انتشار است توانسته مخاطبان قابل قبولی را با خود همراه کند. درست است که «شب آهنگی» را هم نمی‌توان یک تاکشوی موفق و تمام‌عیار به حساب آورد اما وقتی آن را در مقایسه با «شب‌خوش» قرار می‌دهیم متوجه می‌شویم که از همه جهات قدرتمندتر ظاهر شده. در این گزارش این دو تاکشو را از جهات مختلف مقایسه می‌کنیم .
درست است که حامد آهنگی در سال‌های اخیر محبوبیت زیادی به دست آورده و به عنوان چهره‌ای مطرح جای خودش را بین مخاطبان بازی کرده اما مهران غفوریان بازیگر باسابقه‌تر و محبوب‌تری است و مخاطبان سال‌هاست او را به عنوان کمدینی موفق می‌شناسند. به همین دلیل هم بخش مهمی از موفقیت «شب آهنگی» به جذابیت و هیجان آن برمی‌گردد نه سابقه مجری‌ها نزد مخاطبان.
یکی از ویژگی‌های برنامه «شب آهنگی» مشارکت مستقیم مخاطب در روند برنامه است.
اهمیت حضور تماشاچی | «شب آهنگی» در استودیویی بزرگ و مقابل چشم جمعیت زیادی از تماشاگران اجرا می‌شود و این مسئله به خودی خودش هیجان برنامه را بالا می‌برد. این درحالی است که محل ضبط «شب‌خوش» استودیویی کوچک است و خبری از تماشاگر در آن نیست. بنابراین تمام بار ماجرا روی دوش مجری و مهمان قرار دارد و طبیعتا از آنجایی که این رابطه هم به اندازه کافی جذاب شکل نمی‌گیرد، برنامه از یک جایی به بعد درگیر ملال می‌شود. حامد آهنگی از همان ابتدا در تعامل با تماشاگران و برگزاری مسابقه و گپ و گفت با آنها برنامه را شروع می‌کند و حتی هنگامی که مهمان وارد استودیو می‌شود، این ارتباط را قطع نمی‌کند. این مسئله باعث می‌شود تمرکز کامل از روی گفت‌وگوی میان مجری و مهمان برداشته شود و حتی گاه‌گاهی شاهد باشیم که مهمان برنامه به صورت مستقل با تماشاچی‌ها هم وارد تعامل شده است. مثلا در برنامه‌ای که داریوش فرضیایی یا جواد خیابانی در آن حضور داشتند. خیلی وقت‌ها خود آنها بودند که رو به تماشاگرها حرف می‌زدند و نکات بامزه‌ای می‌گفتند.
جذابیت موسیقی | یکی از دلایل بالا رفتن هیجان و تنوع تاکشوی «شب آهنگی» تاکید روی موسیقی است. در این تاکشو محلی برای استقرار سازها قرار دارد و در کنترل ریتم برنامه و ایجاد هیجان بسیار اثرگذار است. در قسمتی که داریوش فرضیایی مهمان برنامه بود می‌دیدیم که آهنگی برای بالا بردن جذابیت، حتی به حرکات موزون هندی هم رو آورده بود و حضور فرضیایی در این میدان، آن را شادتر و بامزه‌تر کرده بود. درست است که تلویزیون به واسطه محدودیت‌ها و خط قرمزهایی که دارد عملا چنین امکانی را از برنامه‌سازان می‌گیرد اما بهرحال وقتی جای مسئه‌ای به این مهمی در برنامه خالی می‌شود، طبیعی است برنامه‌ساز باید به فکر بالا بردن جذابیت از راه‌های دیگر باشد.
چالش با مهمان اتفاقی است که در برنامه «شب خوش» هم شاهد آن هستیم.
چالش با مهمان‌ها | در هر دو تاکشو مجری‌ها مقابل چهره‌هایی شناخته‌شده می‌نشینند و با آنها صحبت می‌کنند. در اینکه شرایط تلویزیون به سمتی رفته که خیلی از چهره‌ها حاضر به حضور در تاکشوهای شبانه نمی‌شوند شکی نیست اما مسئله مهم این است که مجموعه عوامل از جمله شیوه اجرای مجری چطور می‌تواند گپ و گفت را به سمتی پیش ببرد که مخاطبان از تماشای برنامه ناشناس‌ترین چهره هم احساس خوشایندی داشته باشند. همه ما شاهد تولید برنامه خندوانه بوده‌ایم. این برنامه در فصل اول خیلی کم سراغ چهره‌ها می‌رفت و بخش مهمی از مهمان‌هایش را از میان افرادی انتخاب می‌کرد که حتی شاید نامشان هم به گوش مخاطبان نرسیده بود اما رامبد جوان طوری گفت‌وگو را پیش می‌برد و با انها وارد بازی و گفتگو می‌شد که برنامه خیلی زود مورد توجه قرار گرفت. قطعا اگر جواد خیابانی و فاطمه گودرزی به جای «شب آهنگی» مهمان «شب خوش» شده بودند با ساختاری که برای برنامه تعریف شده و شیوه‌ای که مهران غفوریان برای ارتباط با مهمان‌ها در پیش گرفته است، به برنامه‌ای معمولی و فاقد جذابیت تبدیل می‌شد. چیزی که باعث شده «شب آهنگی» با حضور این دو مهمان جذاب جلوه کند، شیوه رویارویی حامد آهنگی با آنهاست. آهنگی سعی می‌کند از هر بخش زندگی و علایق این چهره‌ها سوالی مطرح کند. حالا این سوال می‌تواند درباره خاطره‌ای از گذشته باشد که مثلا با نشان دادن کیهان ورزشی خودش را بروز دهد یا سوالی درباره فیلم «تایتانیک» و حتی اینکه اگر مجبور باشند تتو بزنند چه طرحی را انتخاب می‌کنند؟ مهران غفوریان در «شب خوش» بیشتر از اینکه سراغ گفتگو برود، تمرکز را روی بازی‌ها می‌گذارد و از آنجایی که مدت زمان برنامه هم چندان طولانی نیست سعی می‌کند پرسش‌وپاسخ را به حداقل برساند به همین دلیل هم بخش مهمی از برنامه به بازی می‌گذرد. درحالی که ذات تاکشو ترکیب کردن گفتگو با بازی و ایجاد فضایی مفرح است.
حامد آهنگی تلاش دارد تا متناسب با هر مهمان چالش متفاوتی را انجام دهد.
تنوع بخش‌ها | در «شب خوش» مهران غفوریان سعی کرده مهمان‌های برنامه را با چالش‌های مختلفی روبه‌رو کند. مثلا از آنها می‌خواهد ماجرایی را در موقعیت‌های مختلف با احساساتی متفاوت روایت کنند یا نوشته‌های پشت یک نیسان را حدس بزنند. مثلا در قسمتی که محیا دهقانی مهمان برنامه بود ماجرای جالبی را به برنامه اضافه کرد و از او خواست خودش را مهماندار هواپیما جا بزند و نشان دهد که اگر فراموش کرده باشند غذاهای مسافران را با خودشان بیاورند چطور می‌تواند آنها را راضی کند. یا مثلا از او خواست همزمان با اینکه دو فرفره را می‌چرخاند و دو لیوان خاکشیر را هم می‌زند و لوبیاهای قرمز را از سفید جدا می‌کند به سوالات بله و خیر هم پاسخ دهد. اینها جزو بخش‌های جالب این قسمت بود و طبیعتا اگر با گفت‌وگویی جذاب و بخش‌هایی متنوع‌تر همراه می‌شد، می‌توانست اتفاق مهمی را رقم بزند اما مسئله اینجاست که کل برنامه روی دوش همین چند بخش جذاب می‌گذرد و باقی بخش‌ها نکته مهمی ندارد. درواقع غفوریان مخاطبانش را به طور مداوم همراه نمی‌کند و فقط گهگاه هیجانی به برنامه وارد می‌کند. این درحالی است که در «شب آهنگی» از ابتدا تا انتها فضایی شاد و پرهیجان رواج دارد و در این بستر، بخش‌هایی متنوع خودشان را نشان می‌دهند. به طوری که حتی وقتی مهمان برنامه هم حضور ندارد و آهنگی درحال همراهی با تماشاگران است هم برنامه به همان اندازه جذاب پیش می‌رود و از ریتم آن کاسته نمی‌شود.
یکی از بخش‌های جذاب «شب آهنگی» اجرای قطعات موسیقی توسط حاضران در سالن است.
سلیقه و خلاقیت | در برنامه «شب آهنگی» به نحوی از تمام آنهایی که نامی ازشان به میان می‌آید و در برنامه حضور ندارند هم یاد می‌شود. مثلا وقتی جواد خیابانی در تابلویی به شکل زمین فوتبال چهره بازیگران را می‌چیند تا بازی میان آنها را گزارش کند، وقتی نام هریک از آنها به میان می‌آید، ویدئوی کوتاهی از بازی آنها پخش می‌شود تا هم مخاطبان آنها را به یاد بیاورند و هم یادی از آنها در مهمترین نقش‌هایشان شده باشد. این مسئله شاید کار خیلی ساده‌ای به نظر برسد اما سلیقه و خلاقیت تولید کنند‌ها را می‌رساند. این موارد زمانی که صحبتی درباره گذشته می‌شود یا خاطره‌ای مرور می‌کنند هم وجود دارد. در «شب خوش» از این دست ظرافت‌ها خبری نیست. مجری صرفا با مهمان گفت‌وگو می‌کند و حتی یک وله، موسیقی یا حرکت خلاقانه‌ای فراتر از بحث آن دیالوگ وجود ندارد.
سبک وسیاق استقرار مهران غفوریان در استودیو ی و شیوه اجرایش بی‌شباهت به حامد آهنگی در «شب آهنگی» نیست.
شیوه اجرا | مهران غفوریان شخصیت جذابی است. کافی است یک جا بنشیند و حرف بزند و خاطره تعریف کند تا همه سرگرم شوند و یک دل سیر بخندند اما سابقه زیادی در اجرا ندارد و نمی‌تواند تسلطی همه‌جانبه روی شرایط داشته باشد. اگر تیمی قوی و حرفه‌ای همراه او باشد تا شرایط را کنترل کند و سر بزنگاه واکنش‌ها و رفتارهایی را از او طلب کند حتما موفق می‌شود وضعیت بهتری را رقم بزند اما در «شب خوش» همه چیز روی دوش خودش است و او هم به تنهایی فقط می‌تواند به عنوان یک میزبان بامزه رفتار کند و از این جهت هدایت درستی روی باقی مسائل ندارد. در «شب آهنگی» با مجموعه‌ای گسترده روبه‌رو هستیم که حامد آهنگی بخشی از آن است. به همین دلیل هم تمرکز بیشتری روی اجرا دارد ضمن اینکه خود آهنگی هم تبحر بیشتری در اجرا دارد و هر لحظه با واکنش‌هایی سریع، موقعیت را کنترل می‌کند و گهگاه موضوع را برمی‌گرداند و اجازه نمی‌دهد برنامه از ریتم بیفتد. به طور کلی «شب‌خوش» برای قوی‌تر شدن نیاز به تلاشی همه‌جانبه دارد اما درحال حاضر فقط روی جذابیت غفوریان تمرکز کرده و همین هم باعث شده نتواند از پتانسیل جذابیت این بازیگر استفاده درستی کند.
برنامه شب‌آهنگی دوشنبه‌ها به شکل اختصاصی از پلتفرم «فیلمنت» پخش می‌شود و برنامه «شب خوش» هم شامگاه سه‌شنبه و چهارشنبه از شبکه سه پخش می‌شود.
منبع: فیلم نیوز
منبع: faradeed-178700
