فرادید| استفان ایروین چهار سال را صرف کاوش در سرزمینهای جدید و جزایر دورافتادهی اطراف هنگ کنگ کرد و از روستاهایی بازدید کرد که بعد از متروکه شدن، به تدریج دوباره به تصرف طبیعت درآمدهاند.
به گزارش فرادید، عکسهای ایروین اکنون در کتاب جدیدی به نام «روستاهای متروکه هنگکنگ» جمعآوری شدهاند. او از بیش از ۳۰ روستا دیدن کرده و میگوید: «بیشتر عکسبرداریها در ماههای معتدلتر زمستان انجام شد، چون هوای تابستان برای من بقدری گرم و مرطوب است که فکر سفر هم به سرم نمیزند.»
این عکاس انگلیسی که از سال ۲۰۰۲ در هنگکنگ زندگی کرده، میگوید هنگام پیادهروی در جنگل، نگران مارهای سمی بوده است. او توصیح میدهد: «افعیهای بسیار بدی در بخشهایی از هنگکنگ وجود دارند. خوشبختانه من هرگز با هیچ ماری مواجه نشدم. پشهها مزاحمهای همیشگی بودند، اما سگهای نگهبان بزرگترین خطر بودند. برخی از روستاهای نیمهمتروکه هنوز چند نفر ساکن دارند و سگهای خشن امنیت آنها را تامین میکنند. به همین دلیل همیشه در کیف دوربینم بیسکویت سگ داشتم!»
ایروین حین این ماجراجوییها سبک سفر کرده و فقط یک دوربین فول فریم نیکون و یک لنز با خود داشته است: «گاهی هم از پهپادهای کوچک DJI هم استفاده میکردم.»
برخی از مکانهایی که او بازدید کرده مانند روستای دورافتاده ۴۰۰ سالهی هاکا، فقط با قایق یا پیادهروی طولانی قابلدسترسی بودند: «طولانیترین پیادهروی حدود ۶ ساعت رفت و برگشت طول کشید، خیلی زیاد نبود. برای جاهای بزرگتر، گاهیاوقات مجبور میشدم مخفیانه از زیر حصار عبور کنم یا یک ورودی بدون محافظ برای دسترسی پیدا کنم.»
«داخل که میشدم، محیط کمی خطرناک بود، به خصوص بخاطر کفهای پوسیده و سقفهای فروریخته. اما از آنجا که بیشتر جذب نماهای بیرونی میشدم، میتوانستم بسیاری از عکسها را بدون نیاز به داخل شدن بگیرم.»
ایروین میگوید: «حدود یک ساعت در طبیعت دستنخورده پیادهروی میکردم تا یک روستای قدیمی زیبا پیدا کنم. با خودم فکر میکردم هیچکس آنجا نیست اما بعد در گوشهای از روستا یک نفر را با چرخدستی میدیدم که مشغول کاشتن سبزیجات یا چیزهای دیگر است. اینها برایم تعجبآور بود.»
مترجم: زهرا ذوالقدر
منبع: faradeed-177316