محمد وکیلی در مصاحبه با روزنامه اعتماد از تفاوت اصلاح‌طلبی سیاست‌محور و جامعه‌محور سخن گفته است.
به گزارش اعتماد، بخش‌های مهم این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید:
- اگر اصلاح‌طلبی را از قدرت خلع‌ید کنیم و فاصله‌ای میان اصلاح‌طلبی و قدرت ایجاد کنیم، معنایش این است که اصلاح‌طلبی را به یک ایده روشنفکری فانتزی در خلأ تنزل داده‌ایم.
- اگر امروز جریانی معتقد است که همچنان باید با صندوق‌های رای به عنوان تنها شانس و مرجع اثرگذاری ارتباط داشته باشیم ناشی از این ایده کلی است که معتقدیم اصلاح‌طلبی سیاست‌محور و صندوق‌محور است که می‌تواند روندهای کژکارکرد را اصلاح کند.
- اصلاح‌طلبی جامعه‌محور، ترجمان یک اصلاح‌طلبی فانتزی آسایش‌محور است، اما چون دوستان ما روی آن را ندارند که به لوازم این نوع اصلاح‌طلبی تمکین کنند، ناچارند آن را در زرورق ایده جامعه‌محور قرار بدهند تا شاید از پیامدهای منفی آن در مواجهه با نقد جامعه دور بمانند.
- واقع آن است که تنها شانس بقای جمهوری اسلامی اصلاح‌طلبی است. ما هم اگر در منویات‌مان صادق باشیم، مجبوریم با صدای بلند اعلام کنیم، همانطور که اصلاحات تنها شانس بقای جمهوری اسلامی است، اصلاحات هم محکوم به جمهوری اسلامی است.
- وقتی ما از صحنه انتخابات به هر دلیلی و با هر توجیهی قهر کنیم، اولین خسارتی که وارد می‌شود آن است که سازمان رای که شامل کنشگران میدانی هستند و جور اصلاح‌طلبی را در شهرستان‌ها می‌کشند به مرور زمان بلاتکلیف می‌شوند. این افراد چون افراد میدانی و کنشگران عملیاتی هستند، نمی‌توانند به راحتی کنار بکشند، به همین دلیل با قهر جریان سیاسی اصلاح‌طلب، آنها در جریان رقیب هضم می‌شوند.
- پس از دو دوره قهر در 98 و 1400 و تکرار آن در 1402 دیگر سازمان رایی برای اصلاحات باقی نمی‌ماند که حتی اگر روزی مردم ایران تصمیم به حضور در انتخابات بگیرند بتوان از آن سازمان استفاده کرد و پیروز شد. دیگر سازمان رایی که بتواند کارگردانی و کار میدانی کند، وجود ندارد، به همین جهت برای حفظ سازمان رای هم که شده، جریان اصلاح‌طلب باید همچنان پای صندوق رای حضور پیدا کرده و همچنان عهدشان را با صندوق برقرار سازند تا سازمان رای حفظ شود.
منبع: etemadonline-652073
