ماجرای اولین زورخانه جماران به سال ۱۳۴۷ برمی‌گردد و زمانی که دو دوست با هم تصمیم گرفتند زورخانه‌ای در جماران دایر کنند.
حاج ابراهیم عرفانی متولد ۱۳۳۳ است و برایمان از راه‌اندازی قدیمی‌ترین زورخانه بدون سقف در جماران می‌گوید: «من و ناصر منایی بچه محل بودیم. ۱۷ یا ۱۸ ساله بودیم و تفریحمان رفتن به کوه‌های اطراف جماران بود.آن زمان جماران مثل الان نبود و بیشتر آن زمین های کشاورزی و باغ بود. ناصر که استخدام اداره کشاورزی شد، با ورزشکاران باستانی آشنا شد و خیلی در این رشته پیشرفت کرد. او پیشنهاد راه‌اندازی زورخانه‌ای در جماران را داد.»
این دو یار قدیمی ابتدا زورخانه را در خانه مخروبه‌ای که از املاک ارثی خانواده ناصر بود راه‌اندازی کردند: « ما فضایی را به زورخانه اختصاص دادیم تا جوانان علاقه‌مند به ورزش باستانی را دور هم جمع کنیم.
زورخانه تابستانی بدون سقف و قرار بود برای زمستان آن را مسقف کنند، اما صدای ضرب گرفتن مرشد، بهانه‌ای به دست یکی از همسایگان ارتشی داد و با شکایت او، این زورخانه نوپا تعطیل شد.» جوانان ورزشکار بعد از انقلاب در زیرزمین خانه‌ای که مصادره‌ای و در غرب محله جماران بود، ورزش باستانی را شروع کردند.»
حاج ابراهیم عرفانی در ادامه می‌گوید: « خانۀ سابق هوشنگ انصاری، وزیر اسبق اقتصاد و دارایی در خیابان یاسر مصادره و به کمیتۀ انقلاب اسلامی واگذار شده بود. زیرزمین آن خانه را برای ورزش باستانی آماده کردیم. جوانان مشتاق به ورزش زورخانه‌ای بعد از انقلاب در این محل جمع می‌شدند و برخی از علمای شمیران از جمله آیت‌الله ملکی، شهید شاه‌آبادی و حاج احمد خمینی(ره) هم به این زورخانه می‌آمدند. حضور حاج احمدآقا برای برای ما مایه دلگرمی بود و عکسی هم از ایشان میان باستانی‌کاران به یادگار مانده است.»
اما این فضا هم تعطیل شد و دیگر جایی برای ورزش زورخانه‌ای در جماران نبود. حاج ابراهیم در باره تعطیلی این مکان می‌گوید: «وقتی ماجرای تسخیر سفارت امریکا پیش آمد، از این خانه مصادره‌ای برای نگهداری چند نفر از دیپلمات ها و کارکنان بازداشت‌شده سفارت آمریکا استفاده کردند به همین دلیل ما نمی‌توانستیم در آن خانه ورزش کنیم و زورخانه دوباره تعطیل شد. وقتی زورخانه را بستند شب‌ها به زورخانه مرکز تهران می‌رفتیم. دلمان خوش بود که فلان مرشد قرار است بیاید بخواند یا فلان پهلوان بیاید ورزش کند. همان روزها باخودم می‌گفتم می‌شود یک روز هم در محله ما زورخانه تاسیس شود.»
آرزویی که محقق شد
داشتن زورخانه و فضایی برای ورزش یکی از آرزوهایی بود که حاج ابراهیم عرفانی و شهید ناصر منایی در سر داشتند اما قبل از انقلاب محقق نشد. با شروع جنگ تحمیلی، مفقود الاثر شدن ناصر منایی، و حال و هوای آن روزها نتواستتند در جماران زورخانه‌ای دایر کنند. حاج ابراهیم عرفانی در ادامه می‌گوید: « جنگ که شروع شد، به جبهه رفتیم و ناصر هفته اول جنگ مفقودالاثر شد.»
سال۱۳۶۱ حاج ابراهیم عرفانی برای راه‌اندازی زورخانه‌ای در جماران به سازمان تربیت بدنی استان تهران مراجعه می‌کند. آن زمان به دلیل حضور امام(ره) در جماران و حفظ امنیت منطقه، گرفتن مجوز ساخت زورخانه بسیار سخت بود، اما حاج ابراهیم عرفانی متعهد می‌شود که او مراقب رفت و آمد به این زورخانه هست. وقتی مجوز ساخت زورخانه داده شد، اهالی و ورزش‌دوستان آستین همت را بالا زدند و کار ساخت زورخانه با کمک اهالی به پایان یافت.
از سال ۶۱ و زمانی که کلنگ ساخت زورخانه جماران به زمین خورد تا کنون، حدود ۴۲ سال است حاج ابراهیم عرفاتی مدیریت زورخانه جماران که با نام شهید مهدی اژدری مزین شده است، را برعهده دارد. زورخانه ۴۰ ساله جماران، معماری بسیار زیبایی دارد و پاتوق پهلوانان و باستانی‌کاران جماران و مناطق دیگر تهران و شمیران است. سقف بلند و آینه‌کاری در معماری زورخانه جماران توجه هر تازه واردی را به خود جلب می‌کند و هنوز صدای ضرب مرشد و مدح مولا علی(ع) در آن طنین‌انداز می‌شود.
منبع: همشهری
منبع: faradeed-176996
