زندگی شما و همسرتان که هر ۲ مربی هستید در یک منزل چگونه است؟
من و همسرم اکثر اوقات یکدیگر را نمی بینیم. هنگامی که هدایت تیم ملی ایران، را بر عهده داشتم غیرممکن بود که همسرم برای همیشه کنار من باشد. کارم را از ساعت هشت صبح شروع می کردم و هیچوقت زودتر از ساعت هشت شب به خانه نیامدم. همسرم بیشتر وقت خود را در کشور صربستان می گذراند، چون هدایت تیم مکدیرین را برعهده داشت و با این باشگاه توانست عناوین متعددی را در لیگ این کشور کسب کند. خانواده ام چندین بار به تهران مسافرت کرده بودند.
آیا مجبور بودید که با تیم ملی والیبال ایران توافق کنید و جدا شوید؟
یک روز پس از اینکه رقابت های المپیک ۲۰۲۰ توکیو به تعویق افتاد، فدراسیون والیبال ایران با من تماس گرفت و اعلام کردند که به دلیل شیوع ویروس کرونا و همچنین مشکلات مالی در شرایط خوبی قرار ندارند. قرارداد نت تا ماه سپتامبر معتبر بود اما به دلیل اینکه هیچ تورنمنتی تا آن موقع برگزار نمی شد آن ها می توانستند با من فسخ کنند، اگرچه تاکنون هنوز رسما این اتفاق نیوفتاده است اما به من گفتند که تمایل به همکاری وجود ندارد.
به نظر شما این موضوع عادلانه بود؟
احساس می کنم چیزی را که برای خودم بود را از دست داده ام، با تیم ملی ایران در سه تورنمنت بین المللی حضور یافته بودم و اگر المپیک توکیو هم حضور پیدا می کردم چهارمین رقابت بین المللی ای بود که با آن ها شرکت می کردم. برای یک ورزشکار و یک مربی حضور در المپیک یک رویا است. ما سه سال گذشته سخت کار کردیم و من بازیکنان را با دقت انتخاب می کردم و در حال برنامه ریزی برای امسال بودیم. سرمربی جدید ایران ثمرات کار ما را می‌گیرد. همه از این موضوع اطلاع دارند که کسب سهمیه المپیک بسیار دشوار است. فدراسیون به من شغلی داد و می‌تواند در هر زمان از آن استفاده کند، اما شما باید به شرایط قرارداد احترام بگذارید.
زمانی که هدایت تیم ملی والیبال ایران را برعهده گرفتید، برداشت شما از این کشور تغییر کرد؟
وقتی که سرمربی تیم ملی صربستان بودم، ایرانی ها را می شناختم و برای آن‌ها احترام زیادی قائل بودم، اکنون نیز همین‌طور است. از نظر فنی آن‌ها بازیکنان خوبی را در اختیار دارند و بهتر از آن چیزی که انتظار داشتم، آموزش دیدند. بازیکنانی بسیار باهوش، شجاع و متعصب در تیم ملی والیبال ایران حضور دارند. تنها مشکلی که در بین بازیکنان ایرانی داشتم، کنترل احساساتشان بود.
چگونه اعتماد بازیکنان ایران را به دست آوردید؟
صداقت باعث شد اعتماد آن ها را جلب کنم و این شعار من در هر تیمی است که هدایت آن را بر عهده دارم. شما باید به شخصیت هر بازیکن احترام بگذارید و همچنین انتظارات بالای او را برای همکاری در نظر بگیرید.
اولین باری که به ایران سفر کرده اید را به خاطر دارید؟
۲ بار پیش از آنکه سرمربی آن ها شوم با تیم ملی صربستان به ایران سفر کرده بودم. وقتی که هدایت تیم والیبال ایران را بر عهده گرفتم با مردم و آداب و رسوم آن ها بیشتر آشنا شدم. ملت ایران فوق العاده دوستان داشتنی هستند. وقتی که برای بار اول از بازی های لیگ برتر بازدید کردم رفتار بازیکنان با من وصف نشدنی بود.
حضور سعید معروف در تیم ملی والیبال ایران بسیار ضروری است و هنگامی که او نباشد هیچ چیز خوب پیش نمی رود، آیا این موضوع درست است؟
بازیکنان ایران از معروف پیروی می کنند و این موضوع کاملا درست است. او کاپیتان تیم است و به خوبی نقش خود را در زمین اجرا می کند. بازیکنان تیم ملی به کاپیتان خود احترام می گذارند و غیر قابل تصور است که یک بازیکن جوان حتی به یک همکار کمی بزرگ‌تر نیز احترام نگذارد. معروف ستاره بزرگی در ایران است و سزاوار رهبری در نسل خود است. واقعا ممنونم که می‌توانستم با بازیکنانی مثل او، سید موسوی، امیر غفور، میلاد عبادی پور، قائمی یا پوریا فیاضی کار کنم.
آیا درباره درگیری کوبیاک (بازیکن تیم ملی والیبال لهستان) و پوریا فیاضی چه نظری دارید؟
کوبیاک را نمی‌شناسم، فقط چند بار که در مسابقات بین المللی تیم‌های مان با یکدیگر بازی داشته است. به کوبیاک احترام می گذارم، اما شخصیت او را نمی دانم. احساس کرد وقتی که شخصی به این طریق نظرات خود را درباره یک ملت خاص یا بازیکنان بیان می‌کند باید واکنش نشان داد، بدیهی است که در طول مسابقه اجتناب از احساسات، فشار، عصبانیت یا تحریک دشوار است. اگرچه رفتار‌هایی وجود دارد که غیرقابل قبول است. شاید بسیاری از رفتار‌های ایرانی‌ها دیگران را تحریک کند، اما بعضی اوقات بازیکنان صربستان، برزیل، آرژانتین، ایتالیا و لهستان به طور مشابه رفتار می‌کنند. این سخنان کوبیاک باعث تحریک زیادی شد. البته ترجمه دقیق این جملات را نمی دانم و از نظر من مشکلی بین بازیکنان ۲ کشور نیست.
او افزود: به یاد دارم که آن‌ها به مربی ما نیز ضربه زدند، اما آن‌ها شادی خود را نشان دادند نه یک ژست خشونت. در ارومیه هواداران بسیار متعصب هستند و با والیبال‌ها مانند ستاره‌های واقعی رفتار می‌کنند. آن‌ها کاملاً متفاوت از تهران یا اردبیل واکنش نشان می‌دهند. اتفاقی که بعد از آن مسابقه افتاد حتی از انتظارات من هم فراتر رفت. به هر حال وقتی روز اول به ارومیه رسیدیم ۴۵ دقیقه نتوانستیم از اتوبوس پیاده شویم. نظم آنجا زیاد برقرار نبود. هنگامی که ما در نهایت موفق به ترک زمین شدیم، از راهروی باریکی که توسط هواداران تشکیل شده بود به سمت درب هتل حرکت کردیم، اما هنوز تعداد معدودی از آن‌ها سعی کردند بازیکنان را تکان دهند تا فقط بتوانند بازیکن‌های خود را لمس کنند. می‌دانم که در ابتدا ممکن است شبیه تعرض باشد، اما فرهنگ آن‌ها کاملاً متفاوت از فرهنگ ماست.
