در حال و هوای جملات بدون فعل قلعه‌نویی

این که سرمربی تیم ملی سعی می‌کند در استفاده از کلمات حداکثر دقت را به خرج دهد اما همچون گذشته اغلب جملاتش را بدون فعل تمام می‌کند. او درگذشته هم همین‌گونه صحبت می‌کرد و ترکیب برخی جملاتش با فعل همراه نبود. ایرادی که از همان گذشته هم همچنان با قلعه‌نویی باقی‌مانده است. به عبارت بهتر صحبت‌های سرمربی تیم ملی برای خبرنگارانی که قرار است حرف‌هایش را منعکس کنند چالشی جدی به‌حساب می‌آید چرا که اغلب افعال را باید خودشان جانشین کنند. از سوی دیگر در برخی صحبت‌ها هم سرمربی تیم ملی از افعال در ابتدای جملاتش استفاده می‌کند. مانند مصاحبه اخیر او که در پاسخ به پرسشی پیرامون صادق محرمی چنین می‌گوید:« ناراحت شدیم برای آقای صادق محرمی. امیدواریم مشکل خاصی نباشد. باید صبر کنیم تا تیم پزشکی نظر بدهد.» اما امیر قلعه‌نویی به طور کلی در سال‌های اخیر سعی فراوانی کرده تا خودش را یک مربی نوگرا در فوتبال ایران نشان دهد. این نوگرائی در درجه نخست باید از کلمات آغاز می‌شد و حتی نوع لباس پوشیدن را هم در برمی‌گرفت. به‌هرحال پیش‌تر قلعه‌نویی را بر علی پروین مقایسه می‌کردند و این برچسب همواره با آن‌ها همراه بود که از علم روز فوتبال برخوردار نیستند و در دنیای مدرن دیگر به کار نمی‌آیند. ظاهرا علی پروین این موضوع را پذیرفت و از اویل دهه هشتاد عطای کار مربیگری را به لقایش بخشید و کنار رفت. اما دوران ترک تازی امیر قلعه‌نویی در فوتبال ایران تازه از همان ابتدای دهه هشتاد شروع شد. او که تازه به جرگه مربیان پیوسته بود با چند قهرمانی همراه استقلال و سپاهان خیلی زود به بالاترین سطح مربیگری رسید و بر همین اساس هم تا نیمکت تیم ملی هم پیش رفت. اما ناکامی در جام ملت‌های آسیا که با شکست مقابل کره جنوبی رقم خورد قلعه‌نویی را برای 17 سال از تیم ملی دور کرد. تا این که پس از جدایی کی روش اواخر اسفندماه گذشته دوباره به تیم ملی بازگشت تا یوزهای ایرانی را برای حضور در جام ملت‌ها آماده کند. در این بازه 17 ساله او چند بارجام قهرمانی به کلکسیون افتخاراتش اضافه کرد اما نکته جالب‌توجه این که هرچند درزمینه موفقیت‌های ورزشی توانست به قله برسد در پیدا کردن جایگاه یک مربی به روز پیشرفت آنچنانی به دست نیاورد. گو این که همین حالا هم در نشست های خبری گاهی جملاتی را بر زبان می‌آورد که ترجمه آن برای خبرنگاران خارجی بسیار دشوار است. مانند نشست خبری پیش از بازی با فلسطین که چنین گفت«یک دروازه‌بان خوب از یک پدرومادر خوب بهتر است. اگر قرار است تیمی به مقام برسد، همه عواملش باید در شرایط خوبی باشند. شما نمی‌توانید فقط با یک دروازه‌بان یا خط هافبک قهرمان شوید.» تصور کنید ترجمه و یا مفهوم‌سازی این جمله برای حاضران خارجی آن نشست تا چه اندازه کار پرزحمتی بوده اما به هر این جمله باید انعکاس پیدا می‌کرده است.