قلعه‌نویی به نقطه‌جوش نزدیک می‌شود

 تیمی که به‌عنوان یکی از مدعیان قهرمانی شناخته می‌شود اما هنوز ضعف‌های آشکاری دارد. ازجمله این ضعف به فاصله خطوط تیم ملی و همچنین اشتباهات کشنده در خط دفاعی است. پس از پیروزی آسان تیم ملی مقابل فلسطین که با ارائه یک نمایش چشم‌نواز در نخستین بازی جام ملت‌ها رقم خورد، همه در انتظار تکرار این نمایش برابر هنگ‌کنگ به‌عنوان دیگر تیم نه چندان منسجم گروه بودند اما آنچه در بازی دوم تیم ملی رقم خورد، آنقدر قابل انتقاد بود که خود بازیکنان و کادر فنی تیم ملی نیز کاملا به آن اذعان داشتند. تیم ملی مقابل هنگ‌کنگ بار دیگر به نسخه بدون نظم خود بازگشته بود. اگر در مصاف با فلسطین در بخش هجومی زهردار و غیرقابل‌مهار بودیم و البته در خط دفاعی آسیب‌پذیر، مقابل هنگ‌کنگ ضمن از دست رفتن نظم و سازمان‌دهی تیمی، در خط حمله دقت لازم وجود نداشت و خط دفاعی نگران‌کننده‌تر از بازی فلسطین ظاهر شد. معمولا در تورنمنت‌هایی از این دست که تیم‌ها در بهترین حالت 7 بازی برگزار خواهند کرد، شاهد تغییرات زیادی در ترکیب تیم‌ها نیستیم. معمولا مربیان پیش از ورود به رقابت‌ها آزمون‌وخطاهای خود را دربازی‌های تدارکاتی انجام می‌دهند و با شروع تورنمنت از ترکیب اصلی خود استفاده می‌کنند. البته مگر اینکه بازیکن مصدومی داشته باشند. بااین‌حال امیر قلعه‌نویی خیلی به این موضوع اعتقادی نداشت. او نسبت به دیدار برابر فلسطین که با نمایش خوبی از سوی ملی‌‎پوشان تمام شد، پنج تغییر در ترکیب تیمش ایجاد کرده بود که فقط دوتای این پنج تغییر قابل توجیه بود. مجید حسینی، میلاد محمدی، روزبه چشمی، شهریار مغانلو ورامین رضائیان. دراین‌بین خلیل‌زاده مصدوم شد و حسینی به‌مانند بازی قبلی وارد زمین شد و رضائیان هم پس از پایان مصدومیت به ترکیب بازگشت. درباره حضور سه بازیکن دیگر هم شاید بتوان این فرضیه را مطرح کرد که امیر قلعه‌نویی می‌خواهد از تمامی بازیکنانش در تورنمنت بهره ببرد. البته سرمربی تیم ملی امیر قلعه‌نویی در مصاف با هنگ‌کنگ به شدت از عملکرد شاگردانش ناراضی بود. او با شروع نیمه دوم تصمیم به تغییر روند مسابقه با واردکردن بازیکنان جدید به زمین گرفت و به‌طور همزمان سعید عزت‌اللهی، کریم انصاری‌فرد و محمد محبی را وارد زمین کرد. پس از چند دقیقه هم امید ابراهیمی و احسان حاج‌صفی وارد زمین شدند. بااین‌حال هیچ یک از این تغییرات نتوانست تاثیری در بی‌نظمی مشهود عملکرد و نمایش تیم ملی داشته باشد. او در هفته‌های اخیر با چهره‌ای خندان و مصمم در تمرینات، مسابقات و کنفرانس‌های مطبوعاتی شرکت می‌کرد اما در جریان بازی دوم تیم ملی با اشتباهات فردی پرتعداد بازیکنان ایران و فرصت سوزی‌هایی که صورت گرفت با چهره‌ای درهم و کلافه روی نیمکت تیم ملی حضور داشت. توقع بالای امیر قلعه‌نویی و کادرفنی تیم ملی از بازیکنانش بالا است، بازیکنانی که تجربه‌های بین‌المللی زیادی دارند و میدان‌های بزرگی دیده‌اند نباید مقابل هنگ کنگ با اشتباهات فردی تیم را تحت تاثیر قرار دهند و شاید بزرگترین دلیل ناراحتی امیر قلعه‌نویی همین مسئله بود. البته سرمربی تیم ملی در کنار انتقاداتی که به شاگردانش داشت حمایت جانانه‌ای از آن‌ها انجام داد و اعتقاد داشت که بازیکنان ایران دوندگی بالایی در این مسابقه داشتند و نباید زحمات آن‌ها را نادیده گرفت، امکاناتی که در اختیار آن‌ها قرارگرفته نسبت به گذشته کمتر است اما توقعات از آن‌ها بالاست و اگر انتقادی می‌شود حق طبیعی خواهد بود اما این انتقالات نباید حب و بغض در آن وجود داشته باشد. اگر از زاویه‌ای دیگر به بازی با هنگ‌کنگ هم نگاه کنیم شاید بد نباشد که تلنگر محکم به تیم ملی در یک بازی کم اهمیت‌تر که با برد هم همراه شد اتفاق افتاد تا ملی‌پوشان ایران از این مسابقه درس گرفته و در دیدارهای مهم بهترین کیفیت خود را ارائه کنند. به‌هرحال بازی با هنگ کنگ نشان داد تا چه میزان در مراحل بالاتر کار امیر قلعه‌نویی دشوار خواهد بود. به ویژه بازی با حریفانی که کیفیت بهتری نسبت به فلسطین و هنگ کنگ دارند و می‌توانند تیم ملی را تحت فشار قرار دهند. به طور مثال اگر ایران در مرحله یک چهارم نهایی مقابل تیم هایی چون کره جنوبی و یا ژاپن قرار گیرد با کمترین اشتباه دروازه‌اش را بازشده خواهد دید. این که مقابل تیم های ضعیف تر مجازات نمی شویم دلیلی بر این نیست که در مراحل حساس تر هم بتوانیم قسر دربرویم. قلعه‌نویی هم با آگاهی از همین موضوع پس از بازی با هنگ کنگ حسابی از خجالت شاگردانش درآمد و با آن‌ها تاخت که چرا این‌گونه بازی می‌کنند. اما موضوع مهم‌تر این است که سرمربی تیم ملی باید در همین زمان کوتاه مشکلات تیمش را به حداقل رسانده و از ستاره‌های تیمش بخواهد که دیگر هرگز بازی مقابل هنگ کنک را تکرار نکنند. ماموریتی که بار سنگینی را بر دوش باتجربه‌های تیم ملی قرار خواهد داد.