(تصاویر) این کلبۀ مدرن، یک خرابۀ قدیمی است!

فرادید| دیوید کانر و کیت داربی وقتی این کلبۀ مخروبۀ ۳۰۰ساله را خریدند، دلشان نیامد که در جریان بازسازی، از این قدمت چشمگیر و از این نمای داخلی قدیمی صرف‌نظر کنند. آن‌ها تصمیم گرفتند الوارهای آن را حفظ کنند؛ بنابراین یک چارچوب فولادی جدید روی خرابه‌ها بنا کردند و آن را با آهن موجدار سیاه‌شده برای محافظت بیشتر در برابر فرسایش پوشاندند. 

به گزارش فرادید، ساختار جدید گسترش یافت تا یک اتاق کوچک نیز به انتهای کلبه اضافه شود. این اتاق اکنون یک استودیو است. یک ورودی کوچک دارای آرایش شیب‌دار نیز به یک ضلع ساختمان چسبانده شد. این ورودی به طور یکنواخت با صفحاتی از همان روکش موجدار پوشانده شده است. 

داخل کلبه، ساختار چوبی تاب‌خورده قدیمی که با پیچک مرده بسته شده و تا حدی با گچ‌بری ورقه‌شده پوشانده شده، کاملاً در معرض دید قرار داده شده است. این ساختار با یک پنجره بلند در ساختار شیب‌دار مجاور استودیو قاب شده است. 

به گفته کانر و داربی: «استراتژی ما نه بازسازی یا تعمیر این سازه ۳۰۰ ساله، بلکه حفظ کامل آن بود که شامل الوارهای پوسیده، پیچک‌های مرده، لانه‌های قدیمی پرندگان، تار عنکبوت و گرد و غبار موجود می‌شود. این ویرانه درون یک پوشش بیرونی جدید با کارایی بالا از نیروهای طبیعت محافظت می‌شود. این به آن معناست که در بیشتر جاها، دو دیوار، دو پنجره و دو سقف قدیمی و جدید وجود دارد.» 

طبقه همکف به یک استودیو با ارتفاع دوبرابرشده برای کانر و داربی تبدیل شده است. در قسمت عقب، یک سالن ورودی قرار دارد که اتاق غذاخوری، آشپزخانه و سالن استراحت را به هم متصل می‌کند، در حالی که یک اتاق خواب و حمام بالای آن قرار گرفته است. 

دیوارهای صاف و سفید گچ‌کاری شده‌ی فضای داخلی جدید، پس‌زمینه‌ای خنثی ایجاد می‌کند که به چوب‌های قدیمی اجازه می‌دهد در کانون توجه قرار گیرند. به شکل مشابه، فلزکاری‌های ساده پلکانی را شکل می‌دهند که طبقه پایین و بالا را به هم متصل می‌کند و ضمنا یک نرده برای اتاق خواب شکل می‌دهد. 

تکیه‌گاه‌های فلزی در نقاطی از سقف گچ‌کاری‌شده قرار داده شده‌اند تا از تیرهای چوبی پشتیبانی کنند. در آشپزخانه نیز، فلزکاری و اشکال ساده برای ایجاد کنتراست با سقف چوبی خمیده و تخته‌های برهنه و دیوارهای بلوک‌چینی به کار رفته است. 

پنجره‌های سه‌جداره به عایق‌بندی و هواگیری خوب ساختمان کمک می‌کنند و فضاها به وسیله یک جفت اجاق چوبی گرم می‌شوند. ساکنان کلبه، سوخت اجاق را در جنگل مجاور با یافتن علوفه تامین می‌کنند. 

پنل‌های خورشیدی روی سقف رو به جنوب، برق ساختمان را تامین می‌کنند، در حالی که زیر سقف ۱۰۰ متر لوله پر از گلیکول کار گذاشته شده؛ یک مایع انتقال‌دهنده حرارت که برای گرم کردن آب در طول تابستان استفاده می‌شود. این کلبه در سال 2017 برنده جوایز منطقه‌ای در زمینۀ معماری و همچنین دریافت کننده جایزه پروژه‌های کوچک مجله معمار در سال ۲۰۱۷ شده است.

مترجم: زهرا ذوالقدر