حفاظت از هیچ!

 سازمان حفاظت از محیط زیست را باید بحرانی‌ترین سازمان ایران بنامیم. حال و روز رودها و رودخانه‌ها و دریاچه‌ها وخیم است دریاچه ارومیه، دریاچه هامون و زاینده رود  خشک شده اند و برنامه ای برای احیا آنها در سازمان حفاظت از محیط زیست وجود ندارد. وضعیت تالاب‌های کشور اورژانسی است , تالاب هشیلان  در شرایط بحرانی و در مسیر خشکی کامل قرار گرفته است، تالاب قوری‌گل خشک شده، تالاب پته‌خور و تالاب هورالعظیم در معرض خشکی هستند، تالاب گاوخونی کاملا خشک شده و گاهی با باز شدن مقطعی زاینده رود تنها لبی تر می‌کند و حتی تالاب‌هایی مثل تالاب انزلی و میانکاله که وضعیت مطلوب‌تری نسبت به دیگر تالاب‌های کشور داشتند هم در معرض تهدید قرار دارند. 
وضعیت حیات وحش ایران اسف بار است سازمان حفاظت از محیط زیست هیچ تلاشی برای نجات یوزپلنگ ایرانی نمی‌کند و حتی گروه‌های داوطلب نجات یوز ایرانی را نیز مایوس کرده است، روزی نیست که خبری از مرگ یکی از گونه‌های مهم حیات وحش ایران منتشر نشود. محیط بانان وضعیت معیشتی مناسبی ندارند و به تازگی خبری تاسف بار از خودکشی یک محیط بان آستارایی منتشر شده است. 
سازمان حفاظت از محیط زیست مشکلات و چالش‌های متعددی دارد اما نه تنها هیچ کدام در طی سالیان اخیر حل نشده بلکه مشکل به مشکل اضافه شده است. در حالی که این سازمان نیازمند برنامه ریزی مالی و مدیریتی ویژه از طرف دولت است اما اخبار غیررسمی از بودجه سال 1403 نشان می‌دهد که هیچ عزمی برای بهبود وضعیت محیط زیست ایران وجود ندارد. طبق اخبار تایید نشده در بودجه سال 1403 سهم حفاظت از محیط زیست به نسبت دیگر سازمان‌ها بسیار اندک است. باتوجه به نابودی محیط زیست در ایران و بی توجهی مسئولان و سیاست گذاران کشور به این امر مهم، در آینده پیش بینی می‌شود محیط زیستی باقی نماند که نیازمند سازمانی برای حفاظتش باشد.