فرادید| کرم‌های درنده باستانی با قدمت حدود ۵۱۸ میلیون سال در گرینلند شمالی کشف شدند، جایی که گنجینه‌ای از فسیل‌های کامبریان اولیه در Sirius Passet Lagerstätte در کمین بودند. این حیوانات تازه Timorebestia نامگذاری شدند که در لاتین به معنای «جانوران ترسناک» است. کشف آن‌ها دربردارنده‌ی اطلاعات جدیدی در مورد گروه نادری از کرم‌های درنده است که امروزه هنوز زنده هستند.
به گزارش فرادید، کرم‌های پیکانی (Arrowworms) که چِیتوگنات نیز نامیده می‌شوند، شکارچیانی دریایی هستند که زئوپلانکتون‌های کوچک در اقیانوس را شکار می‌کنند. امروزه اندازه‌ی آن‌ها نسبتاً کوچک، بین ۳ تا ۱۰۰ میلی‌متر است، اما بستگان تازه کشف‌شده آن‌ها Timorebestia koprii هیولاهایی حدود ۳۰ سانتی‌متر بودند.
این باور وجود دارد که این کرم‌های وحشتناک غول‌پیکر که در یک محل فسیلی با قدمت بیش از ۵۱۸ میلیون سال یافت شده‌اند، احتمالاً جزو نخستین حیوانات گوشت‌خواری باشند که در آب‌های دورۀ کامبریان اولیه شکار می‌کردند. آن‌ها موجوداتی با ظاهر عجیب بودند و شاخک‌های بلند و مجموعه‌ای چشمگیر از آرواره‌ها را داخل سرشان داشتند. این ویژگی‌ها، آن‌ها را از کرم‌های پیکانی که آرواره‌هایشان در خارج سر است، جدا می‌کند.
Timorebestia koprii و شاخک‌های بلند متمایزش. این بزرگترین نمونه شناخته‌شده (تقریبا ۳۰ سانتی‌متر) است
شاید کرمی به طول یک خطکش برای انسان‌های مدرن امروزی ترسناک به نظر نرسد، اما برای حیوانات آبزی آن دوره تهدید مهمی محسوب می‌شد.
دکتر جِیکوب وینتِر، نویسنده ارشد این مطالعه در بیانیه‌ای گفته است: «تحقیقات ما نشان می‌دهد که این اکوسیستم‌های اقیانوسی باستانی، شامل یک زنجیره غذایی بودند که امکان حضور چندین ردیف شکارچی را فراهم می‌کرد. تیموربستیا غول‌های زمان خود بودند و نزدیک بالای زنجیره غذایی بودند. این موضوع سبب برابری آن‌ها از نظر اهمیت، با برخی از گوشتخواران برتر اقیانوس‌های مدرن، مانند کوسه‌ها و فوک‌های دوره کامبریان می‌شود.»
شواهدی از قدرت شکارگری تیموربستیا در دستگاه گوارش فسیل‌شده آن یافت شد، جایی که بقایای برخی ایزوکسی‌های بدشانس هم پیدا شد. ایزوکسی‌ها (Isoxy) آن زمان بندپایان معمولی شناگر بودند که ظاهراً دفاعشان در برابر تیموربستیا بی‌فایده بوده است.
مورتِن لاند نیلسِن، دانشجوی سابق دکترا در بریستول و عضوی از مطالعه کنونی، افزود: «می‌توانیم ببینیم این بندپایان، منبع غذایی بسیاری از حیوانات دیگر بودند. آن‌ها در Sirius Passet بسیار رایج هستند و خارهای محافظ بلندی داشتند که هم رو به جلو و هم رو به عقب بودند. با این حال، روشن است که آن‌ها در فرار از این سرنوشت کاملاً موفق نبودند، چون تیموربستیا مقادیر زیادی از آن‌ها را نوش جان کرده‌اند.»
موفقیت این موجود به عنوان یک شکارچی دریایی، سلسله‌ای از شکارچیان را که قبلاً شناسایی نشده بودند به تاریخ اقیانوس‌های ما اضافه می‌کند، چون به نظر می‌رسد تیموربستیا و کرم‌های پیکانی احتمالاً قبل از غیب شدن بندپایان بر اقیانوس‌ها تسلط داشتند. وینتر تخمین می‌زند سلطنت آن‌ها ممکن است ۱۰ تا ۱۵ میلیون سال طول کشیده باشد، چون حیوانات موفق‌تری جایگزین آن‌ها شدند.
مترجم: زهرا ذوالقدر
منبع: faradeed-169850
