بی‌واسطه با علیرضا فغانی، از مهاجرتش به استرالیا تا مشکلات فوتبال ایران

 
مهاجرت علیرضا فغانی به استرالیا یکی از شوک‌های فوتبالی سال 98 بود. داور برحسته فوتبال ایران که قضاوت‌های خوبی در فینال المپیک، رده بندی جام جهانی و ... داشت، پیش از شروع لیگ برتر تصمیم به مهاجرت گرفت و به استرالیا رفت و خیلی زود در این کشور دوباره لباس قضاوت بر تن کرد. او با اینکه در لیگ استرالیا سوت می زند اما همچنان داور بین المللی ایران محسوب می شود. با علیرضا فغانی درباره شرایطش پس از ترک ایران و حضور در استرالیا و... صحبت کردیم که در ادامه می خوانید:
 
شما اولین سالی بود که در لیگ ایران قضاوت نکردید و به استرالیا مهاجرت کردید، خواستم از شرایط فوتبال استرالیا و قضاوت در آنجا صحبت کنید و اینکه مسئولین استرالیا و داوران این کشور برخوردشان با شما چگونه بود؟
با توجه به اینکه شرایط محیا شده بود تا به استرالیا مهاجرت کنم و وقتی مسئولان فوتبالی این کشور متوجه حضور من در این کشور شدند، با من قرارداد داوری تام وقت امضا کردند. سه دارو آنها هم چنین شرایطی داشتند و با من شدیم 4 داور تمام وقت و از زمانی هم که رسیدیم به استرالیا در کلاس های داوری پیش فصل شرکت کردم و پس از آن شروع لیگ که خوشبختانه همه چیز عالی بود تا اینکه موضوع کرونا پیش آمد.
 
شما خودتان سالها فوتبال بازی می کردید، سطح فوتبال و همچنین قضاوت در استرالیا را چگونه ارزیابی می کنید؟
استرالیا، ایران و ژاپن و کره کشورهای تراز اول در فوتبال آسیا هستند اما در استرالیا بیشتر بحث سخت افزاری، امکانات و برنامه ریزی شان بهتر از ماست و آن پتانسیل و استعدادی که در فوتبال ایران وجود دارد، اگر با برنامه ریزی درست و حضور شخص مدیر که بخواهد بدون روابط کارش را انجام دهد، مسلما نتیجه بسیار خوبی در فوتبال ایران رخ خواهد داد.
 
استرالیا، ایران و ژاپن و کره کشورهای تراز اول در فوتبال آسیا هستند اما در استرالیا بیشتر بحث سخت افزاری، امکانات و برنامه ریزی شان بهتر از ماست
 
در این سالها همواره تیم ملی ما در رده نخست آسیا قرارداشت و همین موضوع باعث شده بود تا مسئولین ما فکر کنند پکیج فوتبال ما در راس آسیا قرار دارد. چه اندازه از فوتبال دیگر کشورهای آسیا عقب هستیم؟ آیا با آنها قابل مقایسه هستیم؟
فوتبال ما آنقدر پتانسیل و توانایی دارد که اگر با برنامه ریزی درست حرکت هدایت و حمایت شود، قطعا در مسیر موفقیت قرار می گیرد ولی متاسفانه دیدیم ما فقط در جام جهانی، جام ملتها حضور داشتیم اما موفقیتی حاصل نشده و تنها مردم از نحوه و کیفیت بازی تیم ملی راضی بودند. به نظرم باید بیشتر به کسب نتیجه و مدال توجه شود و اگر برنامه ریزی بهتری توسط مدیران ورزشی انجام شود، دست پیدا کردن به این عناوین راحت خواهد بود.
 
 قضاوت در ایران همواره با حاشیه های فراوان همراه بوده و همیشه اعتراض به داوری عضو جدانشدنی از فوتبال ما محسوب می شود. این اتفاقات در استرالیا هم رخ می دهد؟ 
در فوتبال ایران همه جوره حواشی وجود دارد و اما در استرالیا هم اگر اعتراضی باشد در همان زمین بازی رخ می دهد و بعد از آن خبری از اعتراض نیست. در استرالیا از مصاحبه ها پیش از بازی و پرداختن به یکسری مسائل، هجمه به تیم داوری و تیم حریف، فحاشی در طول مسابقه و تحت فشار قرارداد داور خبری نیست، فقط فوتبال است و مردم می ایند تا لذتی از تماشای آن ببرند و بعدش هم استادیوم را ترک می کنند. شاید تنها فرقی که با فوتبال ایران، فوتبال استرالیا دارد این است که در لیگ استرالیا 11 تیم حضور دارند که از فصل بعد 12 تیم می شود و اینجا تیمی ترس سقوط ندارد و برای کسب قهرمانی و سهمیه لیگ قهرمانان آسیا می جنگند و از حواشی‌ای که در فوتبال ایران هست، خبری نیست.
 
 سال 98 چگونه برای شما سپری شد و اتفاق های شیرین و ناراحت کننده سال 98 برایتان چه بود؟
در سال ۹۸ بحث شیرین و تلخش مهاجرتم به استرالیا بود. برای من متفاوت‌ترین سال بود، اما به لطف خدا راضی هستم. مهاجرت سخت‌ترین تصمیم زندگی‌ام بود، اما شرایط خوب پیش رفت. به جایگاهی که می‌خواستم در زندگی رسیدم و موفقیت‌هایی که در داوری می‌خواستم کسب کردم. در استرالیا زمان بیشتری برای کنار خانواده بودن، دارم و تلخیش هم دور بودن از خانواده و اطرافیان است.
 
    در استرالیا از مصاحبه ها پیش از بازی و پرداختن به یکسری مسائل، هجمه به تیم داوری و تیم حریف، فحاشی در طول مسابقه و تحت فشار قرارداد داور خبری نیست
 
 آیا امکانش هست دوباره به فوتبال ما برگردید و در لیگ ایران قضاوت کنید؟
بله امکانش هست. شرایط برای من به گونه ای است هر زمان بخواهم می توانم وارد کشور بشوم و باید شرایط را دید که اینجا چگونه است. اگر شرایطش بود چرا که نه، بر می گردم و در ایران قضاوت می کنم.
 
در خصوص محمدرضا فغانی و حواشی که اخیرا براه افتاده
در خصوص محمدرضا من قبلا هم گفتم که هرکس مسئول زندگی خودش است و برای آن تصمیم می گیرد. من هیچوقت در جایگاهی که محمدرضا بوده نبودم و مشکلاتی که او داشته را من نداشتم، و اتفاقات را جوری برایش رقم زدند که چنین تصمیم گرفت. همه آدم ها یکجور نیستند، خود من می دانستم در ایران هر چه بخواهم در مسیر داوری بالاتر بروم، مشکلات زیادی برایم درست می کنند، ولی من یاد گرفتم وایسم، بجنگم و حقم را بگیرم، و خوشبختانه شرایط هم برایم خوب پیش رفت، و تقریبا به همه اهدافم رسیدم ولی برای محمدرضا متاسفانه از 5-6 سال پیش که می خواست وارد لیست بین المللی بشود، متاسفانه اساتید داوری برای او مشکلاتی به وجود آوردند و زمانی که باید وارد لیست داوران بین المللی می شد به خاطر یک کج سلیقگی وارد لیست نشد، و محمدرضا جنگید و وارد لیست شد اما شرایط سنی اش جوری رقم نخورد که بتواند داوری را در سطح بین المللی ادامه بدهد.
 
اما شانس با او یار بود و موفق شد به سوئد مهاجرت کند و صحبت‌هایی که الان درباره او زده می شود مربوط به حال نیست و او سه سال است که در سوئد زندگی و داوری می کند و خوشبختانه پس از قضاوت در لیگ دو و سه از ماه پیش به سطح یک فوتبال سوئد رسیده و در لیگ برتر این کشور قضاوت کرده است. او هر تصمیم بگیرد به خودش و خانواده اش مربوط است و هر تصمیمی بگیرد برایش آرزوی موفقیت می‌کنم.