اگرچه تیم ملی والیبال ایران در مسابقات لیگ ملت ها دچار تغییر و تحولات زیادی شد و همچنین تعدادی از بازیکنان کلیدی این تیم مانند عادل غلامی، محمد موسوی و محمد جواد معنوی‌نژاد که حضورشان می توانست به تیم ایران در خیلی از مقاطع کمک کند، به دلیل مصدومیت غایب بودند اما نمایشی بهتر از سال گذشته داشت. تیم ایران با توجه به تغییر نسلی که بعد از المپیک داشت، می‌توانست شرایط بهتری داشته باشد اما نمی توانیم بگوییم خوب نبود. چون ایران هشت برد به دست آورد و برای صعود به مرحله نهایی فقط به دو برد ديگر نیاز داشت. اگر ایران در بازی مقابل ژاپن دچار مشکل نمی‌شد یا در بازی هایی مانند بازی مقابل برزیل که سه بر دو شد، می توانست بازی را کنترل کند و برنده شود، برای دومین بار در طول تاریخ به مرحله نهایی می رسید. به هر ترتیب این اتفاق به دلایلی که به آن اشاره کردم، نیفتاد. این مساله طبیعی بود چرا که با اضافه شدن تعداد زیادی از بازیکنان پیشین نوجوانان به تیم بزرگسالان ما، ساختار تیم دچار تغییر و تحولات شد و این نوسانات در کنار مصدومیت ها مانع آن شد که تیم ایران به نتیجه موردنظر و قابل قبول در لیگ ملت‌ها دست پیدا کند.ضمن اینکه از ابتدا مشخص نبود سیاست و راهبرد کولاکوویچ چیست.
مشخص نبود که آیا هدف او از شرکت در این مسابقات صعود به مرحله بعدی است یا پیدا کردن بازیکنان جایگزین برای بازیکنان اصلی. در مجموع نتیجه ای که به دست آوردیم، با توجه به هشت برد ما در میان 16 تیم، نتیجه قابل قبول تری نسبت به سال گذشته که در میان 12 تیم یازدهم شدیم، بود.
برخی اعتقاد دارند که تیم ملی ما به یک‌نواختی رسیده و کولاکوویچ را با مربیان پیشین تیم ملی مقایسه می کنند. اگر او را با مربیانی مانند لوزانو و کواچ مقایسه کنیم، می توان گفت کار او خوب بوده است اما در مقایسه با ولاسکو شاید درصدی پایین تر باشد. با این وجود کولاکوویچ از مربیان خوب و شناخته شده جهان است. در جهان والیبال از او متخصص تغییر نسل یاد می شود و این موضوع را در تیم صربستان نیز به خوبی نشان داد. در مقایسه با دیگر همتایانش می توان گفت او تا حدی محافظه کار است و در مورد تغییرات و جا به جایی ها در طول مسابقات مانند سایر مربیان خیلی ریسک پذیر نیست. یعنی به بازیکنانی که مرتکب اشتباه می شوند، فرصت بيشتري مي‌دهد. در واقع مربیان دیگر وقتی بازیکن یا بازیکنانی در دو سه پوئن دچار اشتباه می شوند، بلافاصله دست به تغییر در ترکیب تیمی می زنند اما از این لحاظ به نظر می رسد کولاکوویچ با احتیاط بیشتری عمل می کند. به عبارت دیگر کولاکوویچ خیلی راغب به تغییرات در تیم نیست و با بازیکنانی که دچار اشتباه می شوند، مدارا می‌کند. به هرحال هر مربی خصوصیات و تفکرات مخصوص به خودش را دارد.
با توجه به اینکه مدال طلای بازی‌های آسیایی برای کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش خیلی مهم است، بدون شک والیبال پر امید ترین رشته ما در میان رشته هایی مانند هندبال، واترپلو، کبدی و بسکتبال در بازی های آسیایی جاکارتا به شمار می رود. می‌توان گفت بیشتر امید و تکیه‌گاه کاروان ورزشی ایران برای کسب مدال طلا در رشته های گروهی، روی شانه‌های والیبال سنگینی می‌کند. از آنجا که تیم ملی والیبال قرار است اوج عملکردش در مسابقات قهرمانی جهان باشد، به نظر من بازی‌های جاکارتا می تواند در پروسه آماده سازی، جنبه بازی‌های تدارکاتی مفیدي را برای تیم ما داشته باشد. در واقع این مسابقات می‌تواند برای والیبال ما یک تیر و دونشان باشد چراکه در دو هفته مانده به شروع رقابت های قهرمانی جهان، این بازی ها به پایان می رسند.
ضمن اینکه به نظر نمی رسد فشار سنگینی به جز دو بازی آخر در مرحله نیمه نهایی و نهایی به تیم ما وارد شود. بعید به نظر می‌رسد تیم های همگروه ایران در مرحله مقدماتی و همین‌طور حریفان مرحله حذفی بتوانند تیم ما را آزار بدهند اما در نیمه نهایی و نهایی، برخورد احتمالی با تیم هایی مانند ژاپن، کره جنوبی و چین، بازی‌های جدی و سنگینی برای تیم‌ملی ما خواهند بود و به اینکه تیم ما باید به سطح آمادگی بالایی برای مسابقات جهانی برسد، کمک زیادی می‌کند. بنابراین به نظر من تدبیر خوب و درستی بود که تیم فعلی به جای تیم ب ایران راهی جاکارتا شود. ما می توانیم در جاکارتا نتیجه خوبی بگیریم. در هیچ رشته ورزشی نمی توان قول صددرصد برای قهرمانی داد چرا که اتفاقات غيرمترقبه همیشه باعث می‌شوند معادلات به هم بخورند اما اگر اتفاق خاصی رخ ندهد و همه چیز برای ما به خوبی رقم بخورد، می توان گفت طلا در مشت والیبال ما است.
