برادران رایت با رایت فلایر تاریخ هوانوردی را آغاز کردند. رایت فلایر، اولین هواپیمای با سرنشین انسانی، نقشی حیاتی در تاریخ هوانوردی ایفا کرد.
در حالی که هواپیمای برادران رایت به نام فلایر ممکن است فقط در ساحلی در کارولینای شمالی پرواز کرده باشد، بخش‌هایی از اولین هواپیمای تاریخ به ماه و مریخ رفته است. قبل از اینکه در مورد ارتباط رایت فلایر با پروازهای فضایی صحبت کنیم، باید به هواپیمای برادران رایت نگاه کنیم و توضیح دهیم که چرا برای تاریخ هوانوردی بسیار حیاتی است.
پس از یک طلسم کوتاه در تجارت چاپ در اوایل دهه ۱۸۹۰، ویلبر و اُرویل رایت تصمیم گرفتند از شور دوچرخه‌سواری که آمریکا را فرا گرفته بود استفاده کنند و یک تعمیرگاه باز کنند.
به دنبال موفقیت این مغازه، آنها دوچرخه‌های خود را ساختند و فروختند. آنها همزمان موفقیت‌های اتو لیلین‌تال را دنبال می‌کردند. در آگوست ۱۸۹۶، لیلین‌تال در یک سانحه جان خود را از دست داد، حادثه تراژیکی که باعث شد برادران رایت جدی‌تر برنامه ساخت نخستین هواپیمای تاریخ را دنبال کنند.
برادران رایت شروع به آزمایش با گلایدر کردند
در سال ۱۹۰۰، این زوج یک گلایدر که ساخته بودند به تپه‌های شنی کیتی هاوک، کارولینای شمالی بردند تا آزمایش کنند. این مکان به دو دلیل انتخاب شد: مناسب‌ترین مکان نزدیک به خانه آنها در دیتون، اوهایو، و به اندازه کافی دور از دسترس برای جلوگیری از جلب توجه خبرنگاران بود. پس از آزمایش با گلایدر، برادران متوجه شدند که اگر موتوری برای ایجاد نیروی رانش در آن نصب کنند، هواپیما می‌تواند مدت بیشتری در هوا بماند.
در سال ۱۹۰۳، آنها رایت فلایر را با استفاده از چوب صنوبر برای قاب ساختند و روی آن را با پارچه‌ای نخی پوشاندند. چیزی که این جفت نیاز داشت یک موتور بنزینی سبک بود. در حالی که هیچ چیز مناسبی در دسترس نبود، آنها مهندس مغازه خود را ریخته‌گری کردند و بلوک موتور را از آلومینیوم ساختند.
۱۹۰۳، برادران رایت تاریخ ساز شدند
در ۱۷ دسامبر ۱۹۰۳، در ساعت ۱۰:۳۵، اوریل موفق شد در حالی که ۱۲ ثانیه در ارتفاع ایستاده بود، ۱۲۰ فوت پرواز کند. دو پرواز بعدی کمی طولانی‌تر بودند و ۱۷۵ فوت و سپس ۲۰۰ فوت را طی کردند. در چهارمین و آخرین پرواز خود، هنگامی که هواپیما را به بالای تپه‌های شنی می‌برد، باد شدیدی آن را گرفت و چندین بار آن را واژگون کرد.
هواپیما که به شدت آسیب دیده بود به اوهایو بازگردانده شد و تعمیر شد، اما دیگر هرگز پرواز نکرد. این هواپیما در سرتاسر کشور و سپس در موزه علوم لندن به نمایش گذاشته شد تا اینکه در سال ۱۹۴۸ در موزه ملی هوا و فضای اسمیتسونیان در واشنگتن دی سی در سال ۱۹۴۸ به یک مکان ثابت تبدیل شد.
رایت فلایر به فضا می‌رود
پس از انجام چندین پرواز برای گردش به دور ماه در ۱۶ ژوئیه ۱۹۶۹، آپولو ۱۱ با خدمه فضانوردان نیل آرمسترانگ، ادوین آلدرین جونیور و مایکل کالینز از مرکز فضایی کندی در فلوریدا به پرواز درآمد. بر روی ماژول قمری، همراه با آرمسترانگ و آلدرین، تکه‌هایی از چوب و پارچه از رایت فلایر گرفته شده بود. چوب و پارچه در مرکز بازدیدکنندگان در یادبود برادران رایت در کیتی هاوک، کارولینای شمالی به نمایش گذاشته شده است.
در سال ۱۹۸۶، یادداشتی توسط ارویل رایت و قطعات چوب و پارچه از رایت فلایر در شاتل فضایی چلنجر قرار گرفت. متأسفانه، ۷۳ ثانیه پس از برخاستن چلنجر، یادگارها و هر هفت خدمه چلنجر از بین رفتند.
سی و چهار سال بعد، یک تکه پارچه از رایت فلایر با یک هلیکوپتر کنترل از راه دور متصل به مریخ نورد به فضا رفت. مقدار کمی پارچه، به اندازه یک تمبر پستی، به کابلی در زیر پنل خورشیدی Ingenuity متصل شده بود.
زمانی که مریخ نورد بر روی سیاره سرخ فرود آمد، Ingenuity تنها قرار بود پنج پرواز انجام دهد. به گفته ناسا، ۶۷ را تکمیل کرد و به دانشمندان کمک کرد تا مناطق مورد علاقه را برای ماموریت‌های آینده مریخ ترسیم کنند.
منبع: خبرآنلاین
منبع: faradeed-166996
