گفته می‌شود این هواپیمای نسل بعدی ۵۰ درصد کمتر از هواپیمای امروزین سوخت مصرف می‌کند و آلاینده‌های کربنی کمتری منتشر می‌کند و در عین حال طرح کابینی چشمگیر با صندلی‌هایی شبیه صندلی‌های تئاتر را به مسافران ارائه می‌کند. طرح پیشنهادی روی میز طرح "بدنه بال ترکیبی" است بدنه‌ای پهن و مسطح که به آرامی به سمت بیرون در یک جفت بال پهن می‌آمیزد بدون آن که خط جدا کننده واضحی بال را از بدنه جدا سازد. این طراحی چندین مزیت کلیدی با خود به همراه دارد به همین خاطر است که غول‌های عرصه هواپیماهای تجاری از جمله بوئینگ و ایرباس هر دو با این ایده دست و پنجه نرم می‌کنند، اما نتوانسته اند آن را در مرحله آزمایش قرار دهند.
با این وجود، استارتاپ فناوری Jet Zero در کالیفرنیا با همکاری ناسا و نیروی هوایی ایالات متحده بر روی این طرح انقلابی کار می‌کند تا آن را تا پایان دهه جاری وارد فضای هوانوردی تجاری سازد. بزرگترین مزیت این طراحی شکل آیرودینامیکی بدنه آن است که باعث کاهش نیروی کشش و افزایش ارتفاع می‌شود و هواپیما را قادر می‌سازد تا در ارتفاعات بالاتر در هوای رقیق‌تر با سوخت کمتر حرکت کند.
طراحی این هواپیما آن را از نظر آیرودینامیکی بسیار پایدارتر از هواپیماهای معمول می‌سازد در نتیجه نیازی به دم وجود نخواهد داشت امری که خود منجر به کاهش چشمگیر در کشش و وزن می‌شود و در نتیجه به برخورداری از موتور‌های کوچک‌تر و کاهش وزن بیشتر هواپیما خواهد انجامید.
"مارک پیج" موسس این استارت آپ می‌گوید: "بال ترکیبی ۵۰ درصد کارآمدتر است. این هواپیما در مقایسه با هواپیماهای معمول ۵۰ درصد سوخت کمتر مصرف کرده و ۵۰ درصد کمتر دی اکسید کربن تولید می‌کند".
پیج در این باره می‌افزاید:"میزان مصرف سوخت کمتر صرفا یک مزیت رقابتی نیست بلکه در آینده عاملی کلیدی برای بقا خواهد بود".
به دلیل بدنه یکپارچه و ترکیبی بال که هیچ خط جداکننده واضحی بین بال‌ها و بدنه نشان نمی‌دهد، فضای زیادی در داخل هواپیما برای بار و مسافران وجود دارد به ویژه با نوع چیدمان صندلی‌های هواپیما که بیشتر شبیه به نحوه چینش صندلی‌های یک سالن تئاتر است تا یک هواپیمای معمولی.
موتور‌های آن هواپیما را می‌توان در بحش فوقانی آن نصب کرد و در نتیجه صدای بسیاری کم تری در داخل کابین و هم چنین بر روی زمین ایجاد خواهد شد.
در صورت تبدیل این ایده به واقعیت اولین هواپیما Jet Zero با نام Z-۵ به پرواز در خواهد آمد. این هواپیما برای جایگزینی بوئینگ ۷۶۷ طراحی شده و هدف آن حمل حداقل ۲۵۰ مسافر و ارائه برد بیش از ۹۲۶۰ کیلومتر است.
در حالی که طول بال‌های بوئینگ ۷۶۷ به ۵۱ متر می‌رسد Z-۵ تقریبا ۶۰ متر عرض خواهد داشت و همین موضوع ممکن است فرودگاه‌ها را وادار سازد تا فضای خود را کمی تغییر دهند تا بتوانند با این هواپیمای پهن سازگار شوند.
به گفته "بیلی مایلز" تحلیلگر حوزه هوانوردی طراحی بال ترکیبی یک ایده انقلابی با ظرفیت بالقوه بسیار زیاد است، اما موانع متعددی نیز پیش روی تحقق آن ایده در عمل نیز وجود دارند. او می‌گوید:"هواپیمای بدنه بال ترکیبی به عنوان یک تغییر دهنده بازی در صنعت هوانوردی به شدت نویدبخش است و ظرفیت بالقوه برای بهبود بهره وری سوخت، افزایش ظرفیت محموله و سیستم‌های کنترل نوآورانه را ارائه می‌دهد. با این وجود، پرداختن به پیچیدگی‌های آیرودینامیکی، کسب اطمینان از یکپارچگی ساختاری، عبور از موانع نظارتی و تطبیق زیرساخت‌های فرودگاهی چالش‌های بزرگی هستند که باید بر آن‌ها غلبه کرد تا این ایده به واقعیت تبدیل شود".
بزرگترین مزیت طراحی این هواپیما شکل آیرودینامیکی بدنه آن است که باعث کاهش کشش و افزایش نیروی بالابر می‌شود.
منبع: فرارو
منبع: faradeed-166219
