دانشمندان چند دهه است که به این سوال فکر می‌کنند: چرا کهکشان راه شیری تا این اندازه منحصر به فرد به نظر می‌رسد؟ مطالعه‌ای جدید مدعی است پاسخ این سوال را یافته است.
به نقل از ساینس الرت، بالاخره فهمیدیم که چرا کهکشان راه شیری بسیار منحصر به فرد به نظر می‌رسد. کهکشان‌ها اشکال و اندازه‌های مختلفی دارند. به عنوان مثال، کهکشان راه شیری، یک کهکشان مارپیچی است، زیرا ستاره‌ها، غبار و گاز از مرکز کهکشان به سمت خارج کشیده شده‌اند.
کهکشان‌های مارپیچی مانند راه شیری به‌طور شگفت‌انگیزی در همسایگی کهکشانی ما نادر هستند و این برای ستاره‌شناسان از دهه ۱۹۶۰ به یک سوال تبدیل شده است. بر اساس مطالعه جدیدی که در اوایل ماه جاری در مجله معتبر نیچر استرونومی منتشر شد، اکنون ممکن است بالاخره به پاسخی رسیده باشیم.
محققان با استفاده از یک ابررایانه، زمان را به حدود ۱۳.۸ میلیارد سال پیش، زمانی که کهکشان ما و اطرافیان آن تازه شروع به شکل گیری کرده بودند، برگرداندند.
آن‌ها تکامل همسایگی کهکشانی ما را شبیه‌سازی کردند تا ببینند چه اتفاقی ممکن است در طول میلیاردها سال افتاده باشد تا کهکشان‌های مارپیچی در گوشه‌ای از کیهان ما نادر باشند. آن‌ها به شواهدی از گذشته‌ای آشفته رسیدند. این شبیه‌سازی نشان داد که کهکشان‌ها در خوشه‌های متراکم، برخوردها و ادغام‌های مکرری را تجربه کرده‌اند.
وقتی کهکشان‌ها با هم ادغام می‌شوند، می‌توانند نوع جدیدی از کهکشان‌ها را تشکیل دهند. به عنوان مثال، زمانی که دو کهکشان مارپیچی با هم برخورد می‌کنند، احتمالا کهکشان بیضی‌شکل تشکیل می‌دهند.
کارلوس فرنک یکی از نویسندگان موسسه کیهان‌شناسی محاسباتی در دانشگاه دورهام در بیانیه‌ای گفت: شبیه‌سازی ما جزئیات دقیق شکل‌گیری کهکشان‌ها مانند تبدیل کهکشان‌های مارپیچ به بیضوی از طریق ادغام کهکشان‌ها را نشان می‌دهد.
این چیزی است که هم مشاهدات جهان نزدیک ما و هم شبیه‌سازی‌ها نشان می‌دهد: در همسایگی کهکشانی ما کهکشان‌های بیضوی زیادی وجود دارد اما تعداد کهکشان‌های مارپیچی کم است. این نشان می‌دهد که کهکشان راه شیری ما در هرج و مرج ادغام‌های کهکشانی به نوعی جان به در برده است.
منبع: همشهری
منبع: faradeed-164251
