دست های آلوده کرونا بر گلوی شاهرگ ایران

رویداد ایران: راضیه رضایی_آخرین باری که اسم خفاش را شنیده بودم مربوط به دو دهه پیش و لقب مردی بود که قتل های زنجیره ای انجام می داد و آن زمان تازه فهمیدیم آن دو مرواریدی که در شب می درخشد چشمان دلربای یار نیست او همان پرنده ای است که ما سعادت دیدارش را نداشته ایم.

از یادم نمی رود، آن زمان؛ شب ها با چشمان باز می خوابیدم از ترس آنکه خفاش شب به سراغم بیاید و در خواب ناز، نفس از ما بستاند و صبحانه را میهمان ملک الموت باشیم.

اما شگفتا در این دنیای پهناور، چشم بادامی ها شجاعتی چون اژدهای قرمز دارند و خفاش نوش جان کرده تا روشنایی چشمشان باشد. البته گویا منوی غذای آنجا را از روی لیست باغ پرندگان و باغ وحش نوشته اند. اما آنچنان هم دور از ذهن نیست زیرا یک ضرب المثل درباره غذا خوردن چینی ها می گوید: " چینی ها هر چیزی را که چهار پا داشته باشد غیر از میز و هر چیزی که پرواز کند به جز هواپیما می خورند".

و اما نقض قانون طبیعت اند شیر زنان شرق؛ آنان سوسک ببینند جیغ نمی زنند! بلکه سریعا آن را به چنگ و دندان گرفته برای ناهار سبزی پلو با سوسک پخته و همسرشان را ذوق زده 

می کنند و امان از وقتی که خاندان شوهر میهمان باشند آن زمان سریعا جوجه تیغی شکم‌پر با فلفل قرمز بار می گذارند و اگر قوم و خویش نورچشمی خود بیایند کباب موش و مار با پیش غذای سوپ خفاش سرو می کنند.

لیک، پیش از سال نو ورق برگشت و طاقت پرندگان، چرندگان و خزندگان در این کشور به سرآمد و انقراض نسل کابوسی برای آنان شد خواب از چشمان خفاش ها گرفت، و چه بسیار آنان شب تا صبح غصه خورده، چاییده و کووید 19 شان فعال شد و مردمان ووهان بی خبر از همه جا خفاش تناول کرده و ناگهان این ویروس کوچک شبانه دست انتقام بر گلوی مردمان این شهر گذاشت.

در حالی که در دور دست ها این چنین بود در شهر قم، مردمان همچنان چای را با سوهان میل می کردند و آبگوشت را با قٌنبیت و همه سرگرم خانه تکانی عید، که ناگهان ناخوش میهمانی تب دار سرزده آمد، یک عطسه در میدان شهر کرد و ماندگار شد. 

البته ما مردمان خوش لهجه قمی به دلیل بین المللی بودن شهرمان اندکی با زبان این ویروس زبان نفهم آشنا بوده و از همان ابتدا دست دوستی با او دادیم و در پشت پرده دست هایمان را با الکل ضدعفونی کردیم.

ای کرونا در لباس آنفولانزا؛ تو تجربه خوبی بودی تا دفعه بعد حواسمان باشد همه درهای فرودگاه، بندرگاه، ترمینال بین المللی قم و منوریل را سه قفله کنیم تا راهی برای ورود چنین دوستانی باز نباشد زیرا اگر بیایند، خاک قم دامنگیر است کَنگر خورده و لنگر می اندازند تا به مردمان شرق نشان دهند رژیم گیاهی هم بد نیست لازم نیست دست به دامان باغ وحش و باغ پرندگان شد.

اینجا قم است و نفس های شهر به سرفه افتاده است، اما خوشا به غیرت پزشکان، پرستاران، اورژانس و خدمه بیمارستان شهرمان. اکنون که فرمانده گٌردانمان زخمی این جنگ شده این سربازان همچنان با روحیه بالا سنگر را به دست گرفته و غیرت را در رگ هایشان احتکار کرده اند.

کرونا باید بداند که شهر من سرزمین پهلوانان و قهرمانان بوده و همه مردم شهر مسئول و غیر مسئول جانانه به میدان نبرد آمده اند و اگر این میهمان ناخوانده نفس هایمان را به شمارش بیندازد ما به رسم مردانگی این بازوبند پهلوانی را به روی صورت نفر بعدی خواهیم بست تا ریه های او نیز پر از هوای مردانگی شود.

و خداقوت به خبرنگاران و عکاسان شهر، آنان که با آمار و ارقام بازیهای کودکانه نکردند تا مبادا اشکی از گوشه چشم مادری دل نگران جاری شود زیرا همه باور داریم # کرونا را شکست می دهیم.

اکنون تعداد روزهایی که این مهمان ناخوانده در شهرمان جولان می دهد از تعداد انگشتان دست گذر کرده و دل مان برای حال و هوای شهر تنگ شده است، اما خانه نشین شدن فرصتی است تا قدر در کنار هم بودن را بدانیم، قدر در آغوش کشیدن مادربزرگ و پدربزرگ ،قدر بوسیدن دستان پدر و مادر و قدر دورهمی هایی که دیگر در آن فضای مجازی جایی نخواهد داشت.

خوب است که این روزها با کرونا و شهرم شوخی می شود ما به دل نخواهیم گرفت، امیدوارم لب  مردم سرزمینم همیشه خندان باشد اما در کنار خنده هایتان مراقب باشید کرونا از دیوار چین گذشت برای  کرونا استان و شهر مهم نیست این میهمان ناخوانده را جدی بگیرید.

البته روزگار می گذرد و کرونا چند صباحی مهمان ماست، اما روسیاهی می ماند برای آنان که انگشت کرونایی به سمت مردمان قم دراز کرده و آنان را در جاده و زیر باران رها کرده و نگاه وحشت آمیز را از زیر عینک هایشان نثارمان کردند. ما مردمان پلاک ایران 16 همچنان مهربانی را پرچ خواهیم کرد به قلب  شما مسافرانی که بعد از کرونا باز شهر کریمه اهل بیت آرامگاه دل هایتان می شود.