«گفتگو» را بدون شک می‌تواند «دُر کمیاب» در سیاست ایران دانست، حتی زمانیکه برخی پیشقدم شدند و علم گفتگو را بالا بردند بازهم خروجی قابل تاملی از جلسات گفتگوی بین طیف‌های سیاسی بیرون نیامد. از جمله آن در سال ۹۸ که استارت برخی گفتگوها و نشست‌ها بین طیف‌های مختلف سیاسی زده شد و با نزدیک شدن به انتخابات مجلس یازدهم، مجمع گفتگوی ملی در مجلس دهم آغاز به کار کرد. اما در نهایت این تلاش‌ها مسکوت ماند و به در بسته خورد. با این وجود هنوز هستند برخی چهره‌های سیاسی که اعتقاد دارند تلاش‌ها برای گفتگو نباید کنار گذاشته شود و نیاز مبرم این روزهای سیاسی کشور چیزی جز «گفتگو» نیست.
مشروح گفتگوی مصطفی هاشمی طبا با خبرآنلاین را در اینباره بخوانید؛
آقای هاشمی طبا! پیشتر گعده‌هایی تحت عنوان گفتگوی ملی شکل گرفته بود که بعد ادامه پیدا نکرد. به نظر شما در حال حاضر چقدر فضا برای گفتگو بین جریان‌های سیاسی فراهم است؟
به نظرم جریانات سیاسی توان ذهنی گفتگوی فی ما بین را ندارند. یعنی بیشتر موضع دارند و کسی که موضع داشته باشد نمی‌تواند گفتگو کند. گفتگو یعنی فردی حرفی را بشنود، فَبَشِّرْ عِبَادِ الَّذینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ اما، گروه‌های سیاسی کاری ندارند که طرف مقابل چه می‌گوید و حرف او چیست؟
گروه‌های سیاسی مصداق آدم‌هایی هستند که دنبال شنیدن صحبت طرف مقابل نیستند، بلکه دنبال جواب هستند ولو اینکه پاسخ بی‌ربطی هم باشد.
بنابراین، این موضوع ربطی به فضای کشور ندارد و اصولا گروه‌های سیاسی حرف خودشان را می‌زنند. فرض کنید رهبران ادیان مختلف وقتی با هم صحبت می‌کنند، هر کدام حرف خودشان را می‌زنند. به نظرم روش تربیتی ما، اجازه گفتگوی منطقی نمی‌دهد.
شما این آمادگی را دارید را که با یک چهره سیاسی یا حتی طیف تندرو گفتگو کنید؟
اگر قرار باشد این گفتگو در ملاءعام باشد، آمادگی آن را ندارم چرا که خیلی حرف‌ها را نمی‌شود زد؛ با این حال بستگی به طرف مقابل هم دارد.
گاهی یک شخصی تندرو و وابسته به قدرت‌های سیاسی و نظامی نیست می‌توان با او گفتگو کرد اما اگر وابسته به قدرت‌های سیاسی و نظامی باشد گفتگو با او خاصیت نداشته و دردسر ایجاد می‌کند.
آقای هاشمی طبا! به نظر شما کدام چهره‌های سیاسی لیدر خوبی برای شروع گفتگو بین جریان‌های سیاسی هستند؟
فایده ندارد، آدم‌ها حاضرند با هم گفتگو کنند ولی در آخر حرف خودشان را می‌زنند بنابراین، من این گفتگوها را عملی و واقعی نمی‌دانم. مگر بارها رهبر انقلاب نگفتند که کرسی‌های آزاداندیشی در دانشگاه‌ها ایجاد کنید چه شد؟
همچین امکانی برای برگزاری کرسی‌های آزاداندیشی وجود ندارد. الآن در مجلس نمی‌توانند بدون جار و جنجال گفتگو کنند و دو دو می‌کنند. فضای گفتگو در کشور ما از نظر تربیتی برای آدم‌ها معنی ندارد.
منبع: fararu-677297
