فرادید| ما بیشتر اوقات خودمان را گول میزنیم. تصور میکنیم زمین مال ماست، اما متعلق به آن‌هاست. ما هنوز در حال شمارش انواع آنها هستیم. در باغچه‌های خانه‌ها، تقریباً هر بار که چوبی را برمیداریم، فرم جدیدی از آنها را می‌بینیم. هیچ دو حشره‌ای کاملا شبیه هم نیستند. آنها مانند موجودات فرازمینی میان ما هستند و ما با شیوه‌های معمول زندگی آنها بیگانه هستیم.
به گزارش فرادید، حشرات از باستانی‌ترین ادوار این سیاره به جفت گیری و تولید مثل ادامه داده و هر باتلاق، درخت و تکه خاکی را از جمعیت خود پر کرده‌اند. ما از «عصر دایناسورها» یا «دوران پستانداران» صحبت میکنیم، اما از زمانی که نخستین حیوان پا به خشکی گذاشت، هر عصری با هر معیار منطقی، «عصر حشرات» هم بوده است. زمین سرشار از انواع آن‌هاست.
تخم پروانه بال بلند گورخری؛ رنگ نارنجی این تخم پروانه به شکارچیان هشدار میدهد: «اگر جرات دارید مرا بخورید.» این تهدید بی‌دلیل هم نیست. این تخم در واقع حاوی سیانید و سایر سمومی است که پروانه بالغ مصرف کرده است.
ما تا حدودی میدانیم چه چیزی حشرات را متفاوت میکند. سایر حیوانات از فرزندانشان مراقبت میکردند، مانند بیشتر نسل‌های بعدی از قبیل پرندگان، خزندگان و پستانداران که هنوز هم جوجه‌هایشان را تغذیه میکنند و برای محافظت از آنها میجنگند. اما حشرات این سنتهای باستانی را به نفع زندگی مدرن‌تر کنار گذاشتند.
یک سنگ را بلند کنید آنها را می‌بینید. یک تکه چوب را بشکنید، آنها را می‌بینید. پرندگان برای یافتن مکان‌های خوب برای لانه‌سازی تقلا میکنند، اما حشرات طوری تکامل یافتند که توانایی تبدیل هر چیزی را به زایشگاه دارند: چوب، برگ، خاک، آب، حتی بدن. اگر یک ویژگی وجود داشته باشد که تنوع و موفقیت حشرات را تضمین کرده باشد، این ویژگی است که آنها میتوانند نوزادانشان را تقریباً در همه جا رها کنند، چون به واسطه تخم، از زنده ماندن آنها مطمئن هستند.
تخم سِن بدبو؛ آنها معمولاً تخم‌های خود را به صورت دسته‌ای می‌گذارند. تخم های جداگانه نه تنها به یکدیگر بلکه به برگی که روی آن گذاشته شدند نیز چسبانده میشوند. برجستگی های ظریف ممکن است مانند لوله تنفس غواصی به تنفس آنها کمک کنند.
صدها میلیون سال است که حشرات از تخم‌ها بیرون می‌آیند. امروز هم این اتفاق می‌افتد، اگر دقت کنید تمام اطراف ما این اتفاق در حال وقوع است. اگر گوش کنید، می‌توانید صدای شکستن تخمهایی را بشنوید که پاهای کوچک شش تایی از آنها در حال بیرون آمدن است.
تخم حشرات ساده، صاف و گرد بود، اما در طول ۳۰۰ میلیون سال، به اندازه مکان‌های سلطنت‌شان متنوع شد. برخی تخم‌ها شبیه خاک و برخی دیگر شبیه گیاهان هستند. وقتی آنها را پیدا میکنید، شاید در ابتدا ندانید تخم چه حیوانی است. شکل آنها غیرمعمول و گاهی اوقات زیبا است. برخی تخم‌ها از طریق لوله‌های بلندی تنفس میکنند که از طریق آب به سمت بالا امتداد دارند. برخی دیگر از ساقه‌های ابریشمی آویزان هستند. برخی دیگر در باد حرکت میکنند یا پشت مگس‌ها سوار میشوند. آنها به رنگارنگی سنگ‌ها هستند و سایه‌های فیروزه‌ای و کهربایی دارند. برجستگی، لکه، منحنی مارپیچ و راه راه در آنها رایج است. طرح‌های آنها شبیه کار هنرمندی است که در طراحی اشکال کوچک وسواس دارد. درون هر یک از این تخم‌ها، حیوانی است که منتظر است سرنخی برای رهایی پیدا کند.
آنچه که در این گالری عکس می‌بینید، تخم‌های چند شاخۀ کوچک از درخت زندگی حشرات است، از جمله تخم پروانه‌هایی که برای در امان ماندن از شکارچیان با رنگ‌های خاصی تزیین شده و جاهای خاصی گذاشته میشوند.
تخم پروانه جولیا هلیکونیان؛ تخم این پروانه روی پیچک یک گیاه گل ساعتی ممکن است از مورچه های گرسنه در امان باشد. این پروانه تخم‌هایش را منحصراً روی این گیاه می‌گذارد.
کالیگو ممنون؛ الگوی موزاییکی روی تخم «پروانۀ جغد» شبیه یک سکوی فرود است. در مرکز، یک دهانه بسیار خرد به نام میکروپیل وجود دارد که از طریق آن اسپرم وارد تخمک میشود.
تخم پروانه آبی مورفو؛ نوار قرمز یک واکنش شیمیایی است که پس از لقاح ایجاد میشود. داخل تخم، جنین مورفو آبی، یکی از بزرگترین پروانه های جهان، با طول بال های پنج تا هشت اینچ وجود دارد.
تخم پروانه آبی آدونیس؛ این پروانه تخم‌های خود را (مانند تصویر) فقط روی ماش نعل اسبی که یک گیاه چند ساله اروپایی است می‌گذارد. علاوه بر این، به دنبال تکه‌هایی است که توسط خرگوش‌ها بریده شده‌اند که فرود آسان را ممکن می‌سازد.
تخم پروانه توری قرمز؛ روی این تخم پروانه، الگوی توری، میکروپیل را مشخص میکند، یعنی جایی که اسپرم وارد میشود. طرح مشابهی نیز روی بال های فلس دار ظاهر میشود که نام پروانه توری قرمز برگرفته از آن است.
تخم دینجی اسکیپِر روی یونجه پاکلاغی (گیاه) گذاشته می شود.
تخم پروانه سفید بزرگ، Pieris brassicae
مترجم: زهرا ذوالقدر
منبع: faradeed-157318
