( تصاویر) عجیب ترین تسلیحات جنگ جهانی دوم که هرگز به موفقیت نرسیدند

برترین ها نوشت: بسیاری از کشورها در طول جنگ جهانی دوم توانستند با نوآوری‌های دانشمندان خود چندین اسلحه مرگبار را بسازند؛ اما تمام آنها به موفقیت مورد انتظار نرسیدند و پس از مدت کوتاهی به یک پروژه شکست خورده تبدیل شدند.

در همین راستا قصد داریم شما را با عجیب ترین تسلیحات جنگ جهانی دوم که هرگز به موفقیت نرسیدند، آشنا کنیم.

در ادامه با لیستی از عجیب ترین تسلیحات جنگ جهانی دوم شامل تفنگ خورشیدی هیتلر برای سوزاندن زمین و بالن‌های آتشین ژاپنی‌ها آشنا خواهیم شد.

بالن های آتشین ژاپنی

ژاپنی‌های یک بالن آتشین به نام فوگو را توسعه دادند که با استفاده از جریان جت استریم می‌توانست روی اقیانوس آرام حرکت کرده و یک بمب آتش‌زا را حمل کند.

این بالن‌های هیدروژنی در پایگاهی در ساحل هونشو واقع در ژاپن به سمت آسمان فرستاده می‌شدند تا با رسیدن به آمریکا و کانادا بتوانند شهرها، جنگل‌ها و زمین‌های کشاورزی را بمباران کرده و به آتش بکشند. بالون آتشین ژاپنی‌ها لقب اولین سلاح با برد بین قاره‌ای را نیز به خود اختصاص داد.

ژاپنی‌ها بین سال‌های ۱۹۴۴ تا ۱۹۴۵ میلادی بیش از ۹ هزار بالن آتشین را به آسمان فرستادند و منتظر بودند تا ۱۰ درصد آنها به مقصد برسند؛ اما فقط حدود ۳۰۰ بالن وارد مناطق بدون جمعیت آمریکا، کانادا و مکزیک شدند. همچنین این بالن‌ها به‌علت شرایط مرطوب فصلی نیز توانایی ایجاد آتش‌سوزی را نداشتند. سرانجام ژاپن در سال ۱۹۴۵ استفاده از این سلاح را متوقف کرد.

پروژه ناو هواپیمابر یخی هاباکوک

بریتانیا طی جنگ جهانی دوم پروژها هاباکوک (Project Habakkuk) را آغاز کرد تا یک ناو هواپیمابر را از مخلوطی از خمیر چوب و یخ بسازد. بریتانیا با این ناو هواپیمابر یخی قصد داشت زیردریایی‌های آلمان که در میانه اقیانوس اطلس بودند را از بین ببرد؛ چرا که هواپیماهایی که از پایگاه‌های مستقر در خشکی پرواز می‌کردند، توانایی رسیدن به میانه اقیانوس اطلس را نداشتند.

جفری پایک، یک مخترع بریتانیایی که این ایده را ارائه کرده بود قصد داشت بزرگترین کشتی تاریخ با طول ۶۰۰ متر را بسازد. مدل اولیه پروژه هاباکوک در یک دریاچه واقع در کانادا مورد آزمایش قرار گرفت، اما به‌دلیل هزینه‌های بالا به مرحله تولید نرسید.

همچنین در آن زمان هواپیماهایی نیز با برد پروازی بیشتر توسعه پیدا کردند و هدف بریتانیا برای رسیدن به میانه اقیانوس اطلس را محقق ساخته بودند. به همین دلیل دیگر به ساخت این ناو هواپیمابر نیازی نبود.

تانک پانزر ۸ ماوس

کشورها طی جنگ جهانی دوم تانک‌های عجیبی را تولید کردند که پانزر ۸ ماوس ساخت آلمان نازی نیز به‌عنوان یکی از عجیب‌ترین آنها به‌شمار می‌رود.

طول این تانک به ۱۰.۲ متر، عرض آن ۳.۷۱ متر و ارتفاع آن نیز به ۳.۶۳ متر می‌رسید. این تانک با وزن کلی ۱۸۸ متریک تن به‌عنوان سنگین ترین تانکی که تاکنون ساخته شده، محسوب می‌شود.

نیاز به موتور بسیار قدرتمند یکی از مشکلات اصلی این تانک بود. ضمن این‌که این موتور باید به اندازه‌ای کوچک طراحی می‌شد تا درون بدنه تانک نصب شود. همچنین با توجه به این‌که این تانک سنگین وزن باعث تخریب پل‌ها می‌شد، طراحان برای عبور از رودخانه برای آن یک لوله ورود و خروج هوا تعبیه کرده بودند.

پس از این‌که آلمان نازی توانسته بود دو تانک پانرز ۸ ماوس شامل یک تانک با برجک و دیگری بدون برجک را بسازد، نیروهای شوروی به مناطق آزمایش‌ آنها نفوذ کردند و این پروژه نیز با شکست مواجه شد.

هواپیمای بروستر F2A بوفالو

نیروهای هوایی در جنگ جهانی دوم بیش از پیش مورد توجه قرار گرفتند. در واقع کشورها با هواپیماهای قوی‌تر و سریع‌تر توانستند بر دشمنان خود برتری پیدا کنند. بروستر F2A بوفالو که توسط شرکت هوانوردی بروستر طراحی شده بود، در ابتدای جنگ جهانی دوم به‌عنوان هواپیمای جنگنده آمریکایی مورد استفاده قرار گرفت.

هواپیمای بروستر F2A بوفالو توانست به یکی از اولین هواپیماهای آمریکا تبدیل شود که از قلاب و امکانات ویژه برای استفاده در ناوهای هواپیمابر برخوردار بود.

این هواپیما به‌دلیل ناپایداری و وزن زیاد به‌آسانی توسط هواپیماهای ژاپنی میتسوبیشی A6M زیرو مورد حمله قرار می‌گرفت و به همین دلیل پس از مدت کوتاهی، ارتش آمریکا استفاده از آن را متوقف کرد.

کروملوف

نازی‌ها در جنگ جهانی بدوم برای تفنگ‌های تهاجمی خود یک افزونه جدید را با نام کروملوف توسعه دادند. این افزونه که یک لوله منحنی بود برای تفنگ تهاجمی اشتورمگور ۴۴ طراحی شد تا آن را به ابزاری ویژه شلیک در زوایای مختلف تبدیل کند. این تفنگ به دوربین پریسکوپ نیز مجهز بود.

البته فشار زیاد ناشی از شلیک باعث ترکیدن گلوله و خروج آن به‌شکل ترکش‌های زیاد می‌شد. در واقع شلیک با این سلاح به شلیک با اسلحه شات‌گان شباهت زیادی داشت و به همین دلیل نتوانست به‌عنوان یک تفنگ تهاجمی موفق ظاهر شود. از این رو پس از مدت کوتاهی استفاده از آن متوقف شد.

تفنگ خورشیدی

هرمان اوبرت، فیزیکدان آلمانی در سال ۱۹۲۹ طرحی را برای ساخت یک ایستگاه فضایی در نظر گرفت که قرار بود روی آن یک آینه مقعر بزرگ برای بازتاب نور خورشید به سمت زمین نصب شود؛ اما به‌دلیل این‌که در آن زمان هیچ موشکی برای رفتن به فضا ساخته نشده بود، این ایده نیز عملی نشد.

پس از چند سال گروهی از دانشمندان نازی با الهام از ایده هرمان اوبرت طرح ساخت اسلحه تفنگ خورشیدی را در دستور کار خود قرار دادند که می‌توانست شهرهای نیروهای دشمن را از مدار زمین با استفاده از نور خورشید نابود کند. این پروژه هم به‌دلیل هزینه زیاد به موفقیت نرسید.