با مومیایی «پسر طلایی» آشنا شوید؛ نوجوانی ۲۳۰۰ ساله با بیش از ۴۹ طلسم

دانشمندان راز یک نوجوان ۲,۳۰۰ ساله را کشف کرده اند که پس از مرگ با ۴۹ طلسم گرانبها، از جمله یکی در کنار آلت تناسلی خود، دفن شده است.

محققان دانشگاه قاهره از سی تی اسکن برای بررسی دیجیتالی، بدون باز کردن تابوت، مومیایی «پسر طلایی» که بیش از ۱۰۰ سال پیش در قبرستانی در «ناگ الحسی» در جنوب مصر کشف شده بود، استفاده کردند.

آنها ده ها طلسم مختلف را پیدا کردند که بسیاری از آنها از طلا ساخته شده بودند و به دقت روی بدن یا داخل بدن این مومیایی قرار داده شده بودند.

تکه های یافت شده شامل یک تعویذ دو انگشتی، در کنار آلت تناسلی ختنه نشده، یک طلسم طلایی قلب، قرار گرفته در داخل حفره سینه و یک زبان طلایی در داخل دهان او بود.

مومیایی «پسر طلایی» درون دو تابوت گذاشته شده بود؛ یک تابوت بیرونی با کتیبه یونانی و یک تابوت چوبی داخلی.

به غیر از قلب، اندام های داخلی او از طریق یک برش برداشته شده بود، در حالی که مغز از طریق بینی خارج شده و رزین را جایگزین آن کرده بودند.

سی تی اسکن نشان داد این پسر ۱۲۸ سانتی متر قد و بر اساس درجه جوش استخوانی در اسکلت و فقدان دندان عقل در دهانش، حدود ۱۴ تا ۱۵ سال سن داشته است. هیچ دلیل مشخصی برای مرگش پیدا نشده است.

طلسم ها، طیف وسیعی از باورهای مصری را نشان می دهند. به عنوان مثال، یک زبان طلایی در داخل دهان قرار او داده شده تا اطمینان حاصل شود که این پسر می تواند در زندگی پس از مرگ صحبت کند.

بدن این مومیایی به طور گسترده با ۴۹ طلسم تزئین شده بود که به زیبایی در آرایشی منحصر به فرد از سه ستون بین چین های باندهای مومیایی و داخل حفره های بدن او تزیین شده است.

بسیاری از آنها از طلا بودند، در حالی که برخی دیگر از سنگ های نیمه قیمتی، سفال یا سرامیک فیانس ساخته شده بودند و هدف آنها محافظت از بدن و نشاط بخشیدن به آن در زندگی پس از مرگ بود.

اسکن‌ها نشان داده که این پسر صندل به پا داشته است که شاید به این خاطر بوده که طبق اعتقادات موجود آن زمان، او بتواند از تابوت با پای خود خارج شود.

یافته های این مطالعه نشان می دهد که مصریان باستان برای فرزندان خود ارزش قائل بوده و آنها را تحت درمان تشریفاتی قرار می دادند. مصریان باستان بر این باور بودند که وقتی ما می میریم، بدن معنوی ما به دنبال زندگی پس از مرگی شبیه به این دنیا می گردد.

اما ورود به این زندگی پس از مرگ تضمین نشده بود، ابتدا به یک سفر خطرناک در جهان اموات نیاز داشت. به همین دلیل، اقوام و مومیایی‌کنندگان هر کاری که می‌توانستند انجام می دادند تا عزیزشان به مقصدی مملو از خوشبختی برسد.

منبع: روزیاتو