۱۴ تریلر سیاسی برتر و مهیج تاریخ سینما

تریلرهای سیاسی یکی از بهترین های ژانر تریلر هستند. این فیلم ها راه هایی را برای بررسی عمیق تشکیلات قدرت در نیروهای امنیتی، نهادهای حاکمیتی و احزاب سیاسی فاسد یک کشور آمیخته با پول های کثیف یا شرکت های بزرگی که از ساختار سرمایه داری نهایت استفاده را می برند، پیدا می کنند. تریلرهای سیاسی بینشی عمیق ارائه می دهند و گرفتار بار پارانویایی هستند که اراده آزاد فرد را زیر سوال می برد. بسیاری از این فیلم ها در دهه ۱۹۷۰ و زمانی که تغییر رویکرد نسبت به ژانر سیاسی اتفاق می افتاد، در هالیوود ساخته شدند.

با این حال، اغلب اوقات، این فیلم ها فیلم های بسیار سرگرم کننده ای هستند که نگاه زیبایی شناختی فیلمساز را به خوبی نشان می دهند. یک کارگردان با استعداد می تواند نقدهای اجتماعی مورد نظر خود را در قالب سکانس ها و ترکیب بندی ها ارائه داده و حسی از سینمای هنرمندانه مورد علاقه عامه مردم خلق کند. در ادامه این مطلب قصد داریم شما را با ۱۴ مورد از بهترین تریلرهای سیاسی تاریخ سینما آشنا کنیم.

۱۴- Argo (2012)

بن افلک پیش از این استعداد خود را در کارگردانی را با فیلم Gone Baby Gone به نمایش گذاشته بود، اما زمانی که آرگو را ساخت، مشخص شد که این کارگردان مطرح توانایی خلق شاهکارهای سینمایی را دارد. این فیلم بر اساس داستان واقعی ۶ کارمند سفارت آمریکا که در دوران انقلاب در ایران و پس از ماجرای تسخیر سفارت آمریکا در تهران گرفتار شده بودند اتفاق می افتد، و روایتگر نقشه عجیب و پیچیده یک متخصص خارج سازی نیروها برای این افراد و بازگرداندنشان به ایالات متحده است.

با حمله دانشجویان و دیگر گروه ها به سفارت آمریکا، کارمندان سفارت جایی برای پنهان شدن نداشتند .اما تونی مندز، مامور سیا، نقشه ای برای بیرون کشیدن کارمندان پنهان شده کشید. او تصمیم می گیرد خود را یک خبرنگار هالیوودی جا زده و ادعا می کند که این ۶ نفر در واقع بخشی از تیم سازنده یک فیلم علمی تخیلی هستند. فیلمی سرشار از طنز و نقد هالیوودی در مواقع مورد نیاز، بن افلک موفق می شود این تریلر سیاسی پرتنش را به شیوه ای دیدنی خلق کند، هر چند تصاویری که او در فیلم خود نشان می دهد روایتی دراماتیزه شده از واقعیت داستان بوده و از لحاظ صحت تاریخی یک فیلم بی نقص به شمار نمی آید.

۱۳- The Post (2017)

یکی دیگر از فیلم هایی ک هوقتی در حال و هوای یک فیلم سیاسی جذاب قرار می گیرید نباید آن را از دست بدهید، فیلم پست است. این فیلم که تام هنکس و مریل استریپ را در یکی از بهترین نقش های دوران حرفه ایشان دارد، می خواهد نشان دهد که چگونه اسناد پنتاگون نه تنها درک جنگ را برای کل آمریکا به چالش می کشد، بلکه ایده آل های آزادی رسانه ای و آن کاری که افراد با رسانه های تحت کنترل خود می کنند را نیز به کلی دگرگون می سازد. سال ۱۹۷۱ است و کاترین گراهام اولین ناشر زن است که برای واشنگتن پست کار می کند.

گراهام در تلاش برای پیشی گرفتن از نیویورک تایمز، با سردبیرش بن بردلی همراه می شود تا تمام زندگی حرفه ای خود را در خطر بیندازد تا حقایقی درباره حضور دو دهه ای دولت آمریکا در جنگ ویتنام در دهه ۴۰ میلادی را افشا کند. این فیلم با کارگردانی عالی استیون اسپیلبرگ هم بوروکراسی و هم شجاعت را روی پرده می آورد.

۱۲- Zero Dark Thirty (2012)

تعداد کمی از فیلم هایی که بر اساس اتفاقات واقعی ساخته می شوند، به اندازه سی دقیقه پس از نیمه شب مخاطبان را تا این حد تحت تاثیر قرار داده و جذب می کنند، تا جایی که درست پس از اکرانش، به یک بحث ملی تبدیل شد. فیلم کاترین بیگلو نامزدی جایزه اسکار را برای جسیکا چستین به ارمغان آورد و همچنین بحث هایی را در میان منتقدان و تماشاگران برانگیخت.

سی دقیقه پس از نیمه شب عملیات تعقیب بن لادن پس از حملات ۱۱ سپتامبر را بازگو می کند. چستین در این فیلم نقش یک افسر اطلاعاتی سیا به نام مایا هریس را بازی می کند که با تیمی از تحلیلگران و سربازان همکاری کرده و به هدف خود نزدیک و نزدیک تر می شود و در نهایت به چیزی که برای آن آمده اند می رسد. از تکنیک های بازجویی و پیش زمینه های حمله به محل زندگی بن لادن گرفته تا عملیات شناسایی و حمله نهایی، فیلم بیگلو بسیار بی نقص و واقعی باقی می ماند و بینندگان را درست در کنار وقایع قرار می دهد.

۱۱- Bridge of Spies (2015)

در یک همکاری فوق العاده دیگر بین استیون اسپیلبرگ و تام هنکس، شاهد یک بازی موش و گربه هستیم که به همان اندازه که گیج کننده و پرتنش است، حساب شده و دقیق نیز هست. پل جاسوسان در ورد جیمز بی داناوان، وکیل آمریکایی است که مسئول پرونده رودولف آبل، جاسوس ادعایی کا. گ. ب، با بازی درخشان مارک رایلنس، است.

در حالی که داستان در ایالات متحده رخ می دهد، وضعیت دیگری در اتحاد جماهیر شوروی وجود دارد که در آن یک خلبان آمریکایی به نام فرانسیس گری پاورز به اتهام خبرچین بودن دستگیر و محکوم می شود. داناوان که وظیفه مذاکره برای آزادی این دو و در واقع معاوضه شان را بر عهده دارد، وارد وضعیتی می شود که در آن کوچک ترین انتخاب های او می تواند عواقب بین المللی داشته باشد. این فیلم که با بازی های عالی، داستان پردازی غرق کننده و بررسی دقیق موضوعاتی مانند عدالت و میهن پرستی همراه است، در نهایت تصویری دیده نشده از دوران جنگ سرد را خلق می کند.

۱۰- Joint Security Area (2000)

با توجه به کنترل شدیدی که دولت کره از اوایل دهه ۷۰ تا اواخر دهه ۹۰ بر صنعت فیلمسازی در این کشور داشت، زمانی که هنرمندان در نهایت از این قید و بندها آزاد شدند، انبوهی از فیلمسازان پیدا شدند که آثاری را خلق می کردند که سیستم طبقات اجتماعی و مدیریت نادرست دولت را نقد می کردند. پارک چان ووک یکی از کارگردان های کره ای با سبک بصری خاص خود است که از این موج جدید بیرون آمده است.

سومین فیلم بلند پارکر در تثبیت نام او به عنوان کارگردانی کره ای که باید فیلم هایش را تماشا کرد، بسیار موثر بود. فیلم منطقه امنیتی مشترک به آشوب و بی اعتمادی می پردازد که نسل های دو کشور همخون و همسایه را گرفتار خود کرده است، در شرایطی که کره شمالی و جنوبی مجبور به تشکیل جلسه بر سر یک مساله سیاسی هستند. پارک به طور ماهرانه ای توازن را در تعارض بین دو ملت برقرار می کند، اما همچنین ذراتی از هویت خوشایند انسانی به عنوان افرادی به تصویر می کشد که اگر چه دشمن هستند اما برای مدت کوتاهی هم که شده، برای درک یکدیگر، دور هم جمع می شوند.

۹- The Report (2019)

پس از همکاری با استیون سودربرگ در چند فیلم مانند The Informant و Contagion، اسکات زد. برنز به تنهایی نویسندگی و کارگردانی این درام واقعی مهیج درباره یک رویداد مهم در تاریخ آمریکا را بر عهده گرفت.

با ارجاع به فیلم سی دقیقه پس از نیمه شب و افشاگری آن در مورد شکنجه در طول تحقیقات، فیلم گزارش داستان کاملی از این که اوضاع در برنامه بازجویی هایی سازمان سیا پس از ۱۱ سپتامبر تا چه حد پیش رفته و چه هزینه های پنهانی در این فرآیند پرداخت شده است را روایت می کند. بازرس سنا، دنیل جونز، با بازی آدام درایور، قهرمان اصلی فیلم است که تحقیقات خود را انجام می دهد و گزارشی را با جزئیات حقایقی که قبلاً به آن ها پرداخته نشده بود، تهیه می کند. در حالی که روایت های دقیق شایسته ستایش هستند، این اصول اخلاقی شخصیت ها و ایده عدالت برای همه شهروندان است که در واقع توسط این فیلم مورد بررسی قرار می گیرد.

۸- The Hunt For Red October (1990)

جان مک تیرنان (جان سخت، غارتگر) استعداد خاصی برای ساخت سکانس های اکشن جمع و جور و در عین حال حفظ تنش در تمام صحنه ها و ضرباهنگ داستان را دارد.روایت شکار برای اکتبر سرخ اغلب به فضای داخل یک زیردریایی محدود می شود، در حالی که دو کاپیتان نیروی دریایی شوروی (شان کانری و سم نیل) در یک زیردریایی بزرگ و قدرتمند شوروی به سمت سواحل آمریکا می روند.

این فیلم به حال و هوایی دوران جنگ سرد می پردازد، جایی که یک تحلیلگر سازمان سیا به نام جک رایان (الک بالدوین در اولین تصویر روی پرده از این شخصیت) باید بی گناهی این دو افسر نیروی دریای شوروی را ثابت کرده و مقامات آمریکایی را متقاعد کند که آن ها قصد پناهنده شدن را دارند. مک تیرنان این درگیری و تنش را در اوج نگه می دارد، در شرایطی که انرژی پارانویایی ارتش آمریکا به دنبال حمله است. همچنین، کارگردان با فیلمبرداری زیبا از جان دی بونت (فیلم سرعت) تصاویری زیبا خلق می کند؛ در شرایطی که فضای محدود زیردریایی هیچ گاه تنش خود را از دست نمی دهد.

۷- Munich (2005)

مونیخ با حال و هوای انتقام جویانه و روانشناختی خود یکی از تاریک ترین فیلم هایی است که استیون اسپیلبرگ تا به حال ساخته است. این فیلم بر اساس تلاش های گروهی از ماموران موساد ساخته شده که وظیفه پیدا کردن اعضای یک گروه فلسطینی را بر عهده داشتند، گروهی که یازده ورزش کار اسرائیلی را در جریان المپیک تابستانی ۱۹۷۲ گروگان گرفته و سپس کشتند، و البته فیلم مونیخ به بیهودگی انتقام می پردازد.

با بازی اریک بانا در یکی از بهترین نقش آفرینی هایش، اسپیلبرگ از یک لوکیشن به لوکیشن دیگر ما را به یک ماجراجویی پرتنش می برد که سال ها کار و ترور را در بر می گیرد، در حالی که ما عواقب انجام قتل ها برای منابع ناشناخته را شاهد هستیم. گروه مامورین موساد در حال انجام این ماموریت ها خودشان را گم می کنند و شاهد هستیم که چطور پارانویا یک به یک اعضای گروه را درمانده می کند. حتی در این خشونت تاریک و مورد تایید دولت، نبوغ اسپیلبرگ در طراحی سکانس ها بی نظیر است.

۶- The Conversation (1974)

با بازی رام شده و پارانویایی جین هکمن بزرگ در نقش هری کال، یک متخصص تجسس که معتقد است در میانه یک توطئه دولتی گرفتار شده است، فیلم مکالمه از یک فیلم مهیج به یک مطالعه شخصیتی افسرده تبدیل می شود.

به نظر می رسد که این داستان در میانه رسوایی واترگیت روایت می شود، در شرایطی که کال از این موضوع وحشت دارد که بر سر زوج جوانی که آن ها را تعقیب می کند چه خواهد آمد. بازتابی از دورانی که یادآور دیگر فیلم های تریلر توطئه دهه ۷۰ است، اما در عین حال فیلمی که به دلیل بی اعتمادی مردم به دولت، با زیبایی های ناخوشایندی به یاد آورده می شود. فرانسیس فورد کوپولا فیلمی بی سروصدا را با مهارت و نبوغ بی بدیلی خلق کرده است.

۵- Z (1969)

سنگ بنای ژانر تریلر سیاسی و فیلمی که به تغییر جهت این فیلم ها کمک کرد، به خصوص با توجه به تکامل این ژانر در دهه ۱۹۷۰، فیلم زد بررسی جالبی از نیروهای فاسد پلیس و نحوه همکاری آن ها با نهاد حاکم در یونان است.

هنگامی که یک فعال سیاسی برجسته در جریان تظاهراتی که می خواهد حزب سیاسی بزرگ کشور را در برابر اعمالش پاسخگو کند، به طرز مرموزی می میرد، یک کارآگاه جنایی در بررسی مرگ او به مشارکت مقامات دولتی در این قتل مشکوک می شود. کارگردان کاستا – گاوراس با نگاهی عمیق در خلق یک بررسی جنایی بی نقص، فضایی از خصومت را در فیلم خود به وجود می آورد، اما در عین حال صحنه ها و تعقیب و گریزهای تکان دهنده و پرتنشی را نیز خلق می کند که هنوز هم قابل توجه هستند. فیلم زد برنده بهترین فیلم خارجی زبان جوایز اسکار شد.

۴- All The President’s Men (1976)

به کارگردانی آلن جی پاکولا، کارگردان بزرگ ژانر تئوری توطئه در دهه ۱۹۷۰ و به کمک دوربین فیلمبردار افسانه ای گوردون ویلیس، این دو یک زبان بصری پیچیده را برای جذاب کردن و تکمیل موضوعی که پیش از این هم با سوءظن سازمانی همراه بود، خلق کردند. رابرت ردفورد و داستین هافمن دو روزنامه نگاری هستند که خود را در حال بررسی یکی از بزرگ ترین رسوایی های فساد در تاریخ سیاسی می بیند.

این دو به آرامی متوجه عظمت سرقت هتل واترگیت می شوند در شرایطی که ارتباط آن با رییس جمهور ریچارد نیکسون و کابینه فاسد او آشکار می شود، کسانی که درگیر فعالیت های به شدت غیرقانونی شده اند. آن ها اطلاعاتی را از یک شخصیت مرموز به نام «دهان گشاد» به دست می آورند و معنای این افشاگری ها برای کشور را فاش می کنند. همه مردان رئیس جمهور یک فیلم هیجان انگیز تحقیقی است، اما همزمان نشان می دهد که کار روزنامه نگاران چقدر مهم است و ترسی که با احساس تحت نظر بودن همراه است را نیز به نمایش می گذارد.

۳- The Manchurian Candidate (1962)

کاندیدای منچوری، ورود جان فرانکنهایمر به عرصه فیلمسازی را رقم زد؛ کارگردانی که در دهه ۱۹۶۰، موفقیت سبک بصری و تسلط او بر داستان در هر یک از سکانس ها، کارگردانی را نشان می داد که آینده ای بسیار مورد احترام و باشکوه در انتظارش بود.

تریلر سیاسی او با بازی فرانک سیناترا که باید آن را بهترین نقش آفرینی او دانست، درباره جنون یک دولت پنهان (در سایه) و بی اعتمادی سیاسی است که در دوران جان اف.کندی اوج گرفت. سیناترا در نقش سربازی که به عنوان قهرمان جنگ معرفی می شود اما در واقع در دورانی که زندانی بوده، بدون اینکه به یاد بیاورد، شستشوی مغزی شده، باید قبل از اینکه خیلی دیر شود سر عقل بیاید.

۲- Blow Out (1981)

شاهکار برایان دی پالما، انفجار، به عنوان تلفیقی از ژانرهایی که لحن و سبکی منحصر به فرد را خود می کنند، اثر این کارگردان در اوج قدرت خود است. از همه مهم تر، این بن مایه سیاسی داستان است که فیلم دی پالما را تا این حد قدرتمند می سازد.

این کارگردان از ترور کندی ها، واترگیت، هجویه هالیوود و هیچکاک الهام گرفت تا داستان خود را حول محور یک مهندس صدا بسازد که دچار سرگیجه و سردرگمی می شود. جان تراولتا در نقش اول فیلم فوق العاده است، جایی که او از قدرت فنی تجهیزات صوتی اش برای کاوش در اعماق راز قتلی که شاهد آن بوده، استفاده می کند، و تصویرسازی دی پالما در مورد اینکه چگونه دولت ها برای سرپوش گذاشتن بر جنایات کوچک خود دست به جنایات بزرگ می زنند، بی نقص است.

۱- JFK (1991)

جی اف کی شاهکار فیلمسازی الیور استون در اوج قدرت های توهمی، پارانویایی و تب دارش است. استون در این فیلم شاهکاری از زیبایی شناسی، داستان سرایی، سرگرمی و تدوین را با قوی ترین و قابل اعتمادترین همکارش، فیلمبردار رابرت ریچاردسون، خلق کرده است، یک ماجراجویی گیج کننده سه ساعته مملو از شخصیت و راهروهای پیچ در پیچ داستانی.

همچنین الیور استون با کمک گرفتن از موسیقی هیجان انگیز و تاثیرگذار جان ویلیامز بزرگ، دلیلی به آمریکایی ها داد تا درباره آنچه درباره ترور جان اف.کندی به آن ها گفته شده را مورد بازنگری قرار دهند. شاهکار استون برای زیر سوال بردن نهادهای قدرت آمریکا یک موفقیت بزرگ در گیشه بود و علاوه بر هشت نامزدی توانست دو جایزه اسکار نیز بدست آورد.

منبع: روزیاتو