«ماجرای نامگذاری27 سپتامبر (5 مهر) به روز جهانی گردشگری این است که امروز فصل سفر به نیم‌کره جنوبی آغاز شده و فصل سفر به نیم‌کره شمالی تمام می‌شود. این موضوع باعث می‌شود تا بسیاری از مردم دنیا در چنین روزی به سفر و گشت‌وگذار بیندیشند.» این تعریف را دوست گردشگرم که حالا در ایروان است می‌گوید و با دنیایی از شور و سرزندگی از عنوان جدیدش، جهانگرد رونمایی می‌کند.
جهانگرد هم بنا به تعریف سازمان جهانی گردشگری، فردی است که به منظور تفریح یا حتی کسب‌و‌کار مدت زمانی بیش از 24 ساعت و کمتر از یک سال به سرزمینی غیر از محل اقامت معمول خود می‌رود و در آنجا اقامت می‌کند.
ارمنستان دوازدهمین کشوری است که این دوست از آن دیدار می‌کند. حدود پانزده سال پیش که با او در کلاس فیلمنامه‌نویسی آشنا شدم در آستانه جدایی از همسرش بود و دوران سختی را می‌گذراند. تمرین‌های کلاس و فیلمنامه‌های کوتاهی که می‌نوشت انباشته از درد و تلخی بودند. آن روزها روی ناخوش زندگی به این زن جوان رو کرده‌بود. مدتی در حال و هوای افسردگی سَر کرد اما آنچه نجاتش داد سفر بود. سفر را از روستاها و شهرهای کشور شروع کرد و چند سالی است که سفر به دیگر کشورها را هم آغاز کرده است.
سفر در خلق‌و‌خو و سبک زندگی او تاثیر زیادی گذاشته است. سخت نمی‌گیرد و سادگی در ظاهر و باطنش نشسته است؛ راحت غذا می‌خورد، راحت لباس می‌پوشد و بی‌تکلف رفتار می‌کند؛ بی آنکه نیاز به تایید دیگران داشته باشد. تاثیرات سفر بر تفکر و باورهایش هم مشهود است؛ درباره دیگران کمتر قضاوت می‌کند و برای تفکر و عقاید آنها احترام قائل است، بیشتر از آنکه حرف بزند، گوش می‌دهد. خلاصه نشست و برخاست با این دوست، لذت‌بخش، مفید و آموزنده است.
درآمد و سطح زندگی او معمولی است اما تلاش زیادی می‌کند تا بتواند هزینه‌های سفرش را فراهم کند. از هزینه‌های غیرضروری می‌زند تا بتواند به سفر که یکی از بزرگترین خواسته‌های زندگی‌اش است، برسد.
تحقیق بسیار می‌کند و مقاصدی را برای سفر انتخاب می‌کند که با توان مالی او همخوان باشد. البته در سا‍‌ل‌های اخیر با وضعیت تورم و گرانی، سفرهایش کمتر شده و بیشتر به سفرهای داخلی مشغول است.
او همیشه در پاسخ به آنهایی که می‌گویند سفر برای آدم‌های پولدار است و بس! خودش را مثال می‌زند و از زندگی ساده و بی‌تکلفی که در پیش گرفته، می‌گوید. او که عاشق سفر و رفتن به مکان‌های جدید و کسب تجربیات تازه است، می‌گوید که انگیزه، اراده و عشق که باشد، با تمام سختی‌ها و کمبودها باز هم می‌شود رویای سفر به سرزمین‌های دیگر را عملی کرد.
