آناهیتا درگاهی: بازیگر نقش‌هایی می‌شوم که شبیه‌ام نیست

آناهیتا درگاهی در سال 1365 در تهران به دنیا آمد. آموزش هنر نقاشی را از هفت‌سالگی نزد عباس کاتوزیان، نقاش بنام، آغاز کرد. او از همان سن، مراتب این حرفه را طی کرد و تاکنون، در ایران و چند کشور دیگر، چندین نمایشگاه انفرادی برپا کرده و در چندین نمایشگاه گروهی حضورِ فعال داشته‌است. همچنین، طراحی گرافیکی پوسترهای زیادی را بر عهده داشته‌است.  درگاهی، در عرصه سینما و تئاتر، به‌عنوان بازیگر نیز فعالیت دارد. او نخستین دوره‌های بازیگری را نزد فرزاد مؤتمن گذراند. مؤتمن در سال 1394 او را برای بازی در فیلم خود با عنوان "آخرین بار کی سحر را دیدی؟" برگزید. این فیلم در پنج بخشِ جشنوارهٔ فیلم فجر نامزد جایزه شد و همین تأثیر به‌سزایی در دیده شدن آناهیتا درگاهی داشت. درگاهی سپس در فیلم زرد (مصطفی تقی‌زاده، 1395) بازی کرد. بعد از آن در فیلم‌های داستان سیاوش (امیر اسکندری، 1396)، قانون مورفی (رامبد جوان، 1397)، چشم‌وگوش‌بسته (فرزاد مؤتمن، 1397)، سودابه (محمدعلی سجادی، 1397)، درخت بنفش (امین اصلانی، 1398) و نیلگون (حسین سهیلی‌زاده، 1398) ایفای نقش کرد.درگاهی تحصیلات خود را در رشته هنر ادامه داد و کارشناسی‌اش را در رشته گرافیک و کارشناسی ارشدش را در رشته نقاشی از دانشگاه هنر تهران دریافت کرد.
درگاهی در تئاتر، در نمایش‌های در انتظار آدولف (به کارگردانی علیرضا کوشک جلالی)، سه خواهر (محمدحسن معجونی، 1396)، ده سال تنهایی (اشکان خطیبی)، قحطی‌زدگان (اشکان خطیبی، 1398) و چندین نمایش دیگر نیز بازی کرده‌است. این روزها با "سینما شهر قصه" کیوان علیمحمدی به سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر آمده است. او درباره این فیلم سینمایی به خبرنگار خبرگزاری تسنیم، گفت: این فیلم برای کسانی که سینما را دوست دارند فیلم هیجان‌انگیز و متفاوتی خواهد بود؛ چرا که فلش‌بک‌هایی به گذشته دارد که نوستالژی‌هایی را زنده می‌کند و همه چیز در راستای سینما رخ می‌دهد. ازدواج می‌کنید، بچه‌دار می‌شوید و ... این فیلم در فضای متفاوتی است. به نظرمن کیوان علیمحمدی توانسته نگاهی هوشمندانه به سینما و دغدغه‌هایش در دوران‌های مختلف داشته باشد. خیلی خوشحالم که در "سینما شهر قصه" بازی کردم؛ نقشی را بازی کردم که بسیار دوستش دارم و از خودم بسیار دور بود؛ از این نظر برایم چالش داشت؛  امیدوارم مردم نیز این فیلم را دوست داشته باشند. 
درگاهی در مورد تنوع ژانرها و حضور کارگردان‌ها و چهره‌های جدید بازیگری، گفت: بازیگر یعنی کسی که بتواند نقش‌های متفاوت را بازی کند و آن را تجربه کند، البته خود من ژانر ملودرام و اجتماعی را ترجیح می‌دهم و فکر می‌کنم ادامه کارم را در این مسیر ادامه خواهم داد؛ چرا که ارتباط بهتری برقرار می‌کنم. در مورد کارهای طنزی که داشته‌ام نیز باید بگویم که خوب است چنین تجربه‌هایی داشته باشم. آقای موتمن به خوبی سینما را می‌شناسند. اولین بار با فیلم "آخرین بار کی سحر را دیدی" با ایشان کار کردم و بازی در فیلم "چشم و گوش بسته" تجربه متفاوتی بود. 
او در مورد خلأهای سینمای ایران، خاطرنشان کرد: بسیار خوشحالم که سینمای ما افراد متفکری را به خود می‌بیند و جوانان زیادی با شور و انگیزه خاص وارد سینما می‌شوند؛ جوانانی که بسیار نواندیش‌اند. حقیقتاً باید بگویم کارهای اجتماعی و ملودرام‌هایی که توسط جوانان ساخته می‌شود برای من بسیار قابل پذیرش و ملموس است. 
این بازیگر سینما در مورد نقش‌هایی که دوست دارد بازی کند، گفت: به صورت کلی دوست دارم نقش‌هایی را بازی کنم که از من دور باشد و شبیه به خودم نباشد. این گونه نباشد که وقتی فیلم را می‌بینم احساس کنم خودم را می‌بینم. نقش‌های اجتماعی و ملودرام را بسیار دوست دارم. تصمیم گرفتم که از این به بعد بیشتر روی انتخاب نقش هایم فکر کنم و به کارهای اجتماعی و ملودارم پاسخ مثبت بدهم.
او درباره حضور در تلویزیون، تصریح کرد: هیچ وقت در تلویزیون نبودم و قصدی برای ورود به آن ندارم؛ فقط تئاتر و سینما که البته احساس می‌کنم تئاتر لازمه زندگی من است. نقاشی و تئاتر را بسیار دوست دارم و اگر اینها نباشد آن راحتی را در سینما نخواهید داشت.