عبدالله السعید، گردشگر عربستانی با بیان صحنه‌ها و اسرار بازدید خود از دلتای رودخانه اوکاوانگو در بوتسوانا، که یکی از شگفتی‌های طبیعی آفریقا محسوب می‌شود، گفت که صبر یکی از ویژگی‌های ضروری برای لذت بردن از سافاری است.
فرارو نوشت: این گردشگر سعودی حیوانات درنده زیادی را مشاهده کرد. دیدن شیر، کفتار و اسب آبی در سافاری طبیعی است. اما آنچه انتظار نمی‌رفت این بود که عبدالله شاهد لحظه‌ای بود که گروهی از سگ‌های وحشی به گراز وحشی که بدون گله گم شده بود دست و پنجه نرم می‌کردند.
اول، راننده وسیله نقلیه سافاری انتظار داشت که سگ‌ها گراز را اگر مسیر اشتباهی را طی کند، ببینند. بر این اساس، خودرو در کنار سگ‌های وحشی مستقر شد به امید اینکه طبیعت مسیر خود را طی کند.
بعد از حدود نیم ساعت یکی از سگ‌ها آماده حمله شد و در عرض چند دقیقه گروه سگ‌ها در یک صف سازماندهی شدند. شروع به دویدن به سمت گراز وحشی کردند.
سپس خوک سوراخی پیدا کرد که در آن پناه گرفت و به دلیل ادامه تلاش برای جانش تصمیم گرفت از سوراخ خارج شده و از گله سگ‌های وحشی فرار کند. پس از چند دقیقه خوک تصمیم گرفت به همان سوراخ برگردد، اما این بار نتوانست از دست سگ‌ها فرار کند.
این سؤال همچنان باقی است: آیا خطری برای حضور عبدالله در بحبوحه این درگیری خونین وجود داشت؟ او گفت: نمی‌توان به طور قطعی پیش بینی کرد که شکارچیان چه کاری می‌توانند انجام دهند ... اما انسان‌ها در منوی مورد علاقه آنها نیستند. هنگامی که این حیوانات به حضور انسان عادت کنند، در بیشتر موارد خطری ندارند. در واقع حیوانات وسیله نقلیه سافاری را به عنوان یک جسم بزرگ با یک جرم می‌بینند و انسان‌های درون آن را نمی‌شناسند.
این کاوشگر سعودی خود را خوش شانس می‌داند که از ابتدا تا انتها شاهد چنین اتفاقی بوده است و می‌گوید: زمانی که فهمیدم یک حیوان می‌تواند به تعداد زیادی از حیوانات و پرندگان غذا بدهد، احساس لرز در بدنم کردم.
او به نوبه خود بی رحمی سگ‌های وحشی را که گراز وحشی را زنده زنده می‌خوردند مشاهده کرد. برخلاف شیر‌ها و دیگر حیوانات درنده، که مشتاق هستند قبل از خوردن قربانی، ابتدا آن را بکشند.
دلتای اوکاوانگو یک دلتای جزیره‌ای بزرگ است که از باتلاق‌هایی در بوتسوانا تشکیل شده است که هنگام برخورد رودخانه اوکاوانگو با یک حوضه تکتونیکی در بخش مرکزی حوضه بسته کالاهاری تشکیل شده است. تمام آبی که به دلتا می‌رسد تبخیر و تعرق می‌شود، بنابراین به هیچ دریا یا اقیانوسی نمی‌ریزد. سالانه حدود ۱۱ کیلومتر مکعب آب در زمینی از ۶۰۰۰ تا ۱۵۰۰۰ کیلومتر مربع پخش می‌شود. دلتای اوکاوانگو در سال ۲۰۱۴ در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفت.
دلتای اوکاوانگو با حضور تعداد زیادی پستانداران و پرندگان مشخص می‌شود. به خصوص در فصل تولید مثل. این مکان به عنوان پناهگاه برخی از حیوانات در معرض خطر انقراض در جهان در نظر گرفته می‌شود.
عبدالله السعید توصیه می‌کند که در فصل خشک، یعنی بین ماه‌های ژوئن و اکتبر از آن بازدید کنید.
