رقابت بر سر فهم اجرامی در فاصله دور و در مدارهای عجیب در کهکشان در بین ستاره‌شناسان بالا گرفته‌است.
یکی از نقاط اسرارآمیز علم ستاره‌شناسی سیاره کوتوله سدنا است؛ سدنا در سال ۲۰۰۳ کشف شد و همچنین ۲۰۰۳VB۱۲ نیز نامیده می‌شود. علت تردید دانشمندان در قرار دادن سدنا در لیست سیارات کوتوله نیز فاصله بسیار زیاد او از ماست؛ آنچنان که مشاهده‌اش را نیز برای ما سخت کرده است.
سدنا، ۹۰ واحد نجومی از خورشید فاصله دارد (یک واحد نجومی، معادل فاصله متوسط زمین تا خورشید و یا ۱۵۰ میلیون کیلومتر است) و می‌شود گفت در حدود ۱۴۸ میلیون کیلومتر.
با این حال، مدار سدنا شدیداً بیضوی است و باید گفت از ۷۶ واحد نجومی در نزدیکترین حالت تا خورشید، تا ۹۷۵ واحد نجومی در دورترین حالت متغیر است!
فاصله زیاد این سیاره کوتوله، آن را در نهایت در یک پوسته شل از اجرام یخی به نام ابر اورت می‌برد. از زمان کشف سدنا در سال ۲۰۰۳، اخترشناسان در تلاش بودند تا توضیح دهند که چگونه چنین جهانی می‌تواند در یک منطقه به ظاهر خالی از فضا شکل گرفته باشد، جایی که بسیار دور از آن است که تحت تأثیر سیارات غول پیکر منظومه شمسی و حتی خود کهکشان راه شیری قرار گیرد.
اکنون، یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که یک سیاره زمین‌مانند که تاکنون شناسایی نشده در آن منطقه معلق است، می‌تواند مدارهای منحرف کننده سدنا و تعداد انگشت شماری از اجرام مشابه فرا نپتونی (TNOs) باشد، که اجسام یخی بی‌شماری هستند که در فواصل غول‌پیکر به دور خورشید می‌چرخند.
ستاره شناسان می‌گویند که بسیاری از TNOها دارای شیب عجیب و غریب و مدارهای تخم مرغی شکل هستند که احتمالاً به دلیل کشیده شدن توسط یک سیاره پنهان است.
ستاره شناسان در خصوص سیاره شناسایی نشده می‌گویند که چنین سیاره‌ای بین ۱.۵ تا سه برابر زمین است و در فاصله ۲۳ میلیارد مایلی (۳۷ میلیارد کیلومتری) تا ۴۶ میلیارد مایلی (۷۴ میلیارد کیلومتری) از خورشید قرار دارد.
محققان در این مطالعه جدید می نویسند: «قابل قبول است که یک جسم سیاره‌ای اولیه بتواند در کمربند کویپر دوردست زنده بماند، زیرا بسیاری از این اجرام در منظومه شمسی اولیه وجود داشته‌اند.»
منبع: خبرآنلاین
منبع: faradeed-151514
