مراسم پیاده‌روی جاماندگان اربعین اصفهان در نخستین ساعات اربعین حسینی از میدان لاله اصفهان آغاز شد؛ مقصد، امامزاده شاه‌کرم(ع) بود و سیل جمعیت دلدادگان و جاماندگان اربعین با پای پیاده در مسیر عاشقی قدم گذاشتند تا در وهله اول رسم دلدادگی به سیدالشهدا(ع) را به جا آوردند و سپس برای یاری امام زمان(عج) هم قسم شوند.
ساعت عاشقی از ۸ صبح آغاز شد و دلدادگان اباعبدالله الحسین(ع) دسته دسته و گروه گروه، در کنار گذر اتوبان فرودگاه اصفهان، زنجیره‌وار حرکت کردند که همه حول عشق امام حسین(ع) متحد شوند و نشان دهند این اتحاد مسلمانان گسستنی نیست.
قدم‌های دلدادگان با نوای حسین حسین همراه بود و هر قدمی به نیابت از شهدای مسیر کربلا و قرب به امام حسین(ع) برداشته شد؛ برخی با پای برهنه و برخی در موکب‌ها ارادت خود را به اهل‌بیت(ع) نشان دادند و خانواده‌ها با علی‌اصغرهایشان که به سربند نام امام حسین(ع) مزین شده بود، با علی اصغر، دختر سه ساله امام حسین(ع) و اسرایی که مظهر ایثار و مقاومت شدند همدردی کردند.
سیل جمعیت از پیر و جوان، خردسال و بزرگسال چنان بهت و شوق را مخابره کردند که ناخودآگاه تداعی کننده این جمله می‌شد که «این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست».
آری؛ همه آمده بودند تا در وهله اول رسم دلدادگی به سیدالشهدا(ع) را به جا آورند و سپس برای یاری امام زمان(عج) و انتظار فرج هم قسم شوند.
در طول مسیر میدان لاله تا امامزاده شاه‌کرم اصفهان، عطر اسپند با رقص پرچم‌ها آمیخته شد و نمایی از شور و شعور حسینی را به نمایش گذاشتند. موکب‌های مستقر در مسیر نیز به عاشقان جامانده از کربلا خدمت‌رسانی کردند؛ خادمان سر از پا نمی‌شناختند و هر فردی با علاقه‌ای خاص ذکری به لب داشت؛ و کتابچه‌ای از زیارت اربعین که بر دست‌ها سوار بود و ذکرها بر لب جاری.
جوانان به رسم علمدار سپاه امام حسین(ع) پرچم سرخ و سیاه منقش به نام سیدالشهدا را به دست داشتند و نوای «آمدم باز به عشقت... دل رو زدم به جاده... اربعین پای پیاده...»
زنجیره تمامی نداشت و همچنان عشاق حسین(ع) به سیل جمعیت اضافه می‌شدند تا التیامی باشد بر دل جاماندگان و فراق از دوری سرزمین عشق. سربندهای سفیدی به سر و بازو بسته بودند تا مؤلفه‌های آزادگی و ایثار و شهادت و رسالت قیام امام حسین(ع) را سردهند.
مسیر میدان لاله به امامزاده شاه‌کرم، مزین به ریسه‌ها و پرچم‌های منقش به نام امام حسین(ع) بود و موکب‌ها به سهم خود برای جاماندگان با جان و دل خدمت‌رسانی کردند و از شربت و مه‌پاشی تا نذرهای متفاوت و شبیه به طریق نجف به کربلا از چیزی کم نگذاشتند.
قربانی و نذر در این روزها پایه ثابت نذر خون سیدالشهداست و کاروان‌های عزاداری در کنار کاروانی از شترها به سمت امامزاده شاه‌کرم در حرکت بودند. همه در این مسیر دعوت شده بودند برای دلدادگی؛ برای همراهی با حضرت زینب(س) و کاروان اسیران برای رسیدن به نور و برای حرکت در مسیرِ ظهور.
در این مسیر جاذبه عشق، همه را به سوی حرم خون خدا می‌کشاند. محدثه بابایی از جاماندگان پیاده‌روی اربعین امسال را از دوستانش جدا مانده بود: «امسال از دوستانم جاماندم و برای التیام این فراق راهی این مسیر شدم که ارادتم به امام حسین(ع) را نشان دهم و همپا و هم قدم امام زمان(عج) برای یاری او در این مسیر قدم گذاشتم.»
سیل جمعیت از میدان لاله تا منتهی به امام زاده شاه‌کرم (جعفرابن الرضا) رفته رفته به امامزاده نزدیک می‌شدند و جایی برای سوزن انداختن نبود. خانواده‌ها شب گذشته از شدت اشتیاق در امامزاده مانده بودند تا در کنار دلدادگان حسینی از این قافله جا نمانند. دسته‌های عزاداری با طبل و زنجیرزن‌ها و نوای دلنشین حسین حسین و نوحه‌خوانی وارد امامزاده می‌شدند و اشک‌ها از گوشه چشم‌ها آرام آرام سرازیر می‌شد. آنها این چنین رسم دلدادگی و دلتنگی را به جا آوردند.
و نوبت به تعزیه و مقتل‌خوانی رسید. جایی که هنرمندان تعزیه‌خوان، واقعه روز عاشورا را بازسازی کردند تا همگان بدانند چه بر سر اهل‌بیت(ع) رفته است. اشک‌ها جاری است؛ قاسم به میدان می‌رود؛ اسب، بدون سوار بازمی‌گردد. دست‌های عباس(ع) در گوشه‌ای از میدان، خونین و خاک‌آلود بر جای مانده؛ و حسین(ع) که در راه معبودش، خود را فدا می‌کند.
مقتل‌خوانی روز عاشورا، 20 هزار اصفهانی را در امامزاده شاه‌کرم جمع کرد تا ببینند اهل‌بیت(ع) چه روزها و ساعت‌هایی را از سر گذرانده‌اند. و این رسم دلدادگی است. رسم عاشقی در امامزاده شاه کرم که عاشقان حسینی را در کنار خود جمع کرد.
