پارک‌های علم و فناوری مراکزی هستند که عمدتاً در جوار مراکز دانشگاهی و علمی و تحقیقاتی شکل می‌گیرند و در راستای تجاری‌سازی نوآوری‌ها برآمده از دانشگاه‌ها عمل می‌کنند. پارک‌های علم و فناوری از جمله اولین نمونه‌های ایجاد فضای اختصاصی برای رشد شرکت‌های دانش‌بنیان هستند. پارک‌ها در واقع شهرک‌های وسیعی هستند که به‌منظور استقرار شرکت‌های دانش‌بنیان و برآمده از دانشگاه‌ها طراحی و ساخته شده‌اند و تمرکز آنها برای تسهیل پیاده‌سازی ایده و عملیاتی‌کردن آن است.
پارک‌های علم و فناوری زیرساخت‌ها و خدمات پشتیبانی به‌خصوص فضاهای اداری و آزمایشگاهی را برای شرکت‌های دانش‌بنیان فراهم می‌کنند؛ بستر لازم را جهت انتقال و توسعه فناوری، جذب سرمایه‌گذاری و ورود به بازارهای داخلی و خارجی را به وجود می‌آورند.
از مهم‌ترین وظایف پارک‌ها می‌توان به دو مورد زیر اشاره داشت:
تبدیل ایده به کسب‌وکار نوپا: در حال حاضر تبدیل ایده به کسب‌وکار جدید را اصلی‌ترین وظیفه پارک‌ها عنوان می‌کنند؛ زیرا در دنیای امروز، این محصولات نیستند که رقابت می‌کنند؛ بلکه کسب‌وکارها متفاوت هستند که با استفاده از ابزارهای متعددی نظیر محصولاتشان، در عرصه ارزش‌آفرینی به رقابت می‌پردازند.
بنابراین این فضا مهم‌ترین قسمت در تبدیل ایده به کسب‌وکار است که با کمک آموزش‌ها و مشاوره‌هایی که در پارک‌ها انجام می‌شود باعث می‌شود صاحبان ایده با دید بهتر شروع به کسب‌وکار نوپا کنند.
کمک به رشد شرکت‌های دانش‌بنیان: غالباً خطر بالایی شرکت‌های دانش‌بنیان را در مرحله شروع فعالیت تهدید می‌کند، لذا کاهش ریسک شرکت‌های دانش‌بنیان در طی مسیر رشدها رسیدن به عرضه محصول، از وظایف مهم پارک‌ها به شمار می‌آید. مراکز رشد در پارک‌ها این وظیفه مهم را بر عهده دارند. ورودی هر پارک علم و فناوری، ایده‌های نو است که وارد مرکز رشد می‌شود، و بعد از مرحله رشد، ضمن راه‌اندازی و توسعه کسب‌وکار، می‌تواند یک خدمت یا محصول ویژه‌ای را به بازار عرضه کند؛ بنابراین پارک‌های علم و فناوری نقش به سزایی در پیاده‌سازی یک ایده و تبدیل آن به کسب‌وکار موفق و نوپا و در نتیجه عرضه محصولی متفاوت به بازار خواهند داشت
