زیردریایی های به طور ذاتی ماشین های خطرناکی هستند. آنها برای سفر زیر سطح آب اقیانوس در محیطی ناسازگار با زندگی انسان طراحی شده اند، و بر همین اساس حاشیه بسیار باریکی برای خطا وجود دارد.
طی جنگ جهانی دوم، در شرایطی که به نظر می رسید کل سیاره زمینه درگیر نبرد در هوا، زمین و دریا شده است، حضور در زیردریایی یکی از خطرناک ترین مکان هایی بود که می توانستید تصور کنید.
طی جنگ سرد، فناوری زیردریایی ها بهبود یافت و این ماشین های جنگی بسیار ایمن تر شدند. اما حاشیه خطا همچنان ناچیز بود، همانطور که اتفاقات گاه و بیگاه این مساله را نشان می داد.
به عنوان نمونه، کی-429 نیروی دریایی شوروی، یک زیردریایی هسته ای کلاس چارلی-1 بود که نه یک بار، بلکه دو بار غرق شد.
زیردریایی کی-429
زیردریایی های به ندرت شانس دوم پیدا می کنند. زمانی که یک زیردریایی غرق شود، به طور معمول قعر دریا به گور آن تبدیل خواهد شد.
گاهی اوقات، امکان بالا آوردن زیردریایی غرق شده وجود دارد، اما عمر مفید آن به طور قطع تمام شده است. اگرچه چند مورد استثنا نیز وجود دارند که زیردریایی کی-429 یکی از آنها محسوب می شود.
کی-429 یک زیردریایی هسته ای بود که در سال 1972 به آب انداخته شد. این زیردریایی کلاس چارلی 104 متر طول و 9.9 متر پهنا داشت. کی-429 توانایی حرکت با سرعت 26 گره (48 کیلومتر بر ساعت) را داشت و تا عمق 300 متری آب تست شده بود.
حادثه فاجعه بار برای زیردریایی کی-429
در سال 1983، به خدمه زیردریایی کی-429 دستور داده شد تا برای یک سری تمرینات آموزشی راهی دریا شوند. این در شرایطی بود که زیردریایی به تازگی از یک ماموریت طولانی گشت‌زنی باز گشته بود و تحت تعمیرات ساختاری بود.
بر همین اساس، دستور صادر شده نگرانی کاپیتان نیکولای سووروف، فرمانده زیردریایی، را به همراه داشت.
کاپیتان سووروف مخالفت خود را با این دستور اعلام کرد. اما فرماندهان ارشد توجهی به این مخالفت نکرده و زیردریایی کی-429 سرانجام راهی محل تمرینات آموزشی در خلیج سارانایا (Sarannaya Bay) شد.
طی نخستین شیرجه، از آنجایی که زیردریایی برای این کار به درستی آماده نشده بود، بخش جلویی کی-429 با آب پر شد.
این اتفاق موجب مرگ 14 ملوان و رفتن زیردریایی به عمق تقریبا 40 متری آب شد. این شانس بزرگی برای باقی خدمه بود زیرا اگر کی-429 در آب های عمیق اقیانوس غرق می شد، ممکن بود تا بیش از 400 متر پایین برود.
اما همه چیز برای خدمه زیردریایی کی-429 خوب پیش نرفت. آنها قادر به ارائه درخواست کمک برای اطلاع نیروی دریایی شوروی از وضعیت و مکان خود نبودند.
تعداد 106 خدمه بازمانده در کف اقیانوس گرفتار شده بودند و مقامات نیروی دریایی شوروی از شرایط و مکان دقیق آنها آگاه نبودند.
در نهایت، دو نفر از خدمه زیردریایی از طریق لوله های اژدر از زیردریایی خارج شده و خود را به سطح آب رساندند. آنها با یک قایق گشتی مواجه شدند و غرق شدن زیردریایی را اطلاع دادند.
تیم نجات به محل اعزام شد و غواصان کپسول های اکسیژن را به خدمه کی-429 تحویل دادند. آنها از طریق لوله های اژدر و بخشی که دچار آبگرفتگی نشده بود، زیردریایی را ترک کردند.
کاپیتان نیکولای سووروف طی یک مصاحبه درباره این اتفاق گفت: نمی توانید تصور کنید خزیدن در تاریکی مطلق در از میان لوله اژدر که تقریبا 9 متر طول و 53 سانتیمتر پهنا دارد، چگونه است.
در یک لحظه فکر می کنید که هرگز از این لوله آهنی باریک خارج نخواهید شد. ترس حرکات شما را محدود می کند، ذهنتان را تسخیر کرده و اراده شما را سرکوب می کند.
کاپیتان سووروف به خاطر این اتفاق در دادگاه نظامی به 10 سال زندان محکوم شد، اما در سال 1987 عفو شد.
از آنجایی که کل زیردریایی کی-429 دچار آب گرفتگی نشده بود، امکان بالا آوردن آن از کف خلیج سارانایا وجود داشت. سپس، زیردریایی برای تعمیرات به اسکله منتقل شد.
اما در سال 1985 و پس از صرف 300 میلیون روبل، در شرایطی که کی-429 تا 80 درصد تعمیر شده بود، درست در محل اسکله کارخانه تعمیر بار دیگر غرق شد.
دلیل غرق شدن دوباره این زیردریایی سهل انگاری کارگران عنوان شد. هیچ فردی در این حادثه جان خود را از دست نداد.
کی-429 خیلی زود از خدمت کنار گذاشته شد و به یک زیردریایی آموزشی تبدیل شد.
منبع: عصرایران
منبع: faradeed-148864
