شوخی با مرگ به سبک سروش صحت

فیلم «جهان با من برقص» که این روزها روی پرده سینماست، اولین فیلم سینمایی سروش صحت در مقام کارگردان است. او در این فیلم به عنوان اولین ساخته سینمایی‌اش، سبک کلی آثار خود را حفظ کرده و در واقع می‌توان نشانه‌هایی از سبک سروش صحت را در این فیلم دید. او هم اکنون با این فیلم، در مقام کارگردان حضور موفقی روی پرده سینما دارد. به بهانه اکران فیلم، درباره بعضی ویژگی‌های آثار این کارگردان و نویسنده، نوشته‌ایم.
مواجهه کمدی با موضوعات جدی
معمولا طنز در آثار سروش صحت دو کارکرد دارد. اگرچه تقریبا همه آثار صحت کمدی هستند اما او مواجهه‌ای شوخ‌طبعانه‌ با مسائل کاملا جدی دارد و در عین حال که انگار همه چیز را به شوخی می‌گیرد، از حرف‌های جدی هم غافل نمی‌شود. او به موضوعات جدی یا حتی غم‌انگیز مانند مرگ که موضوع اصلی فیلم «جهان با من برقص» است، نگاه تاریکی ندارد و همان طور که در بعضی از لحظات فیلم مخاطب را به خنده می‌اندازد، در بعضی موقعیت‌ها هم او را به فکر فرو می‌برد. معمولا در آثار سروش صحت، به ویژه آخرین ساخته‌های او در تلویزیون، خنده صرفا برای خنده نیست، یعنی او با زبان طنز و شوخی، به بعضی مسائل جامعه امروز انتقاد می‌کند و همین باعث می‌شود که فیلم یا سریال او از یک اثر صرفا کمدی فراتر برود. سبک زندگی «هانیه»، تفکرات «حمید» در زندگی مشترک، رابطه «شاهین» با دختر «جهان» و رفتارهای «شاهین»، صرفا موضوعات خنده‌داری نیستند و در دل خود حرف و نقدی دارند.
حرف‌های ساده و غیرفلسفی
اگر برنامه «کتاب‌باز» را دیده باشید یا کمی با شخصیت سروش صحت آشنا باشید، می‌دانید که او اهل کتاب و مطالعه است و پیشینه مطالعاتی خوبی دارد، بنابراین شاید انتظار برود که او سراغ فلسفه مرگ و زندگی برود، اما او در اولین ساخته سینمایی خود، ترجیح داده جهان‌بینی شخصیت «جهان» را به تصویر بکشد و از موضوعات ساده‌ای مانند ترس از مرگ، ستایش زندگی و مشابه این‌ها بگوید. او از طرح مسائل فلسفی و پیچیده دوری کرده و حرف ساده فیلم را خیلی ساده، لابه لای قصه زده است، به همین دلیل مخاطب عام کاملا فیلم را درک می‌کند و درگیر پیچیدگی‌های خاصی در قصه نمی‌شود.
استفاده از فانتزی
سروش صحت در آثار متأخر خود از جمله «لیسانسه‌ها» و «جهان با من برقص»، ثابت کرده که علاقه خاصی به تخیل و فانتزی دارد. او در سریال «فوق لیسانسه‌ها» چندین بار از موقعیت‌های فانتزی استفاده کرد که هم برای مخاطب جذاب بود و هم به کمدی قصه کمک کرد. او در «جهان با من برقص» هم استفاده از فضای جذاب فانتزی را فراموش نکرده است. سکانسی که سه شخصیت فیلم درگیر یک توپ خیالی می‌شوند یا صحنه‌ای که یک گروه موسیقی، در کنار «جهان» موسیقی شادی را اجرا می‌کنند و نمای «شام آخر» جهان با دوستانش و اپرا خواندن شخصیت «هانیه»، سه لحظه فانتزی و جالب فیلم است.