عطریانفر: امام(ره) مردم را «رعیت» نمی‌دانست و واقعا به جمهوریت اعتقاد داشت

محمد عطریانفر گفت: رویکرد و نگاه امام (ره) یک امر تکلیفی بود و عمدتا به تمامی اقدامات و حرکات سیاسی خود رنگ دین می‌دادند و با مردم بازی نکردند بلکه مردم در تفکرشان جایگاه عظیمی داشتند. نشست «راه گفت‌وگو» با موضوع «جمهوریت نظام اسلامی، مبانی و راهکارها» با حضور محمد عطریانفر، فعال سیاسی اصلاح‌طلب و مهدی فضائلی، فعال سیاسی اصولگرا در موسسه اطلاعات برگزار شد.

عطریانفر در این نشست گفت: نام امام خمینی (ره) با نظام و جمهوریت پیوند تاریخی دارد. زمانی که به جمهوریت توجه می‌کنیم ذهن‌ها به دیدگاه‌های حضرت امام (ره) و نظریه‌پردازی بزرگ مردی -که در یک مقطع تاریخی آمدند وکار بزرگی را پایه‌گذاری کردند- معطوف می شود. واقعیت این است که مردم بن‌مایه موضوع جمهوریت هستند و این موضوع در اندیشه امام (ره) بسیار پر رنگ است.

وی افزود: در دوران کوتاه ده ساله‌ای که ایشان صدها سخنرانی و جلسات سخنوری داشتند و همچنین جلساتی را که به صورت عمومی و غیر عمومی داشتند، به اندازه‌ای که به واژه مردم پرداخته‌اند شاید هیچ عنوان دیگری به این معنا در سخنان ایشان پر رنگ نباشد. اگرچه سخن از اسلام و خدا و دین هم انجام می‌دادند، اما واقعیت این است که مردم یک ترجیع بند تکراری است و اگر به صحبت‌های امام (ره) در آن دهه توجه کنیم به این واقعیت تاریخی پی می‌بریم که مردم برای ایشان موضوعیت داشتند.

این فعال رسانه‌ای با طرح پرسشی مبنی بر اینکه «آیا امام (ره) فقط قصد داشت که با کمک مردم نظامی را سرنگون کند و از آنان به عنوان ابزار استفاده کند؟» عنوان کرد: پاسخ این است که رویکرد و نگاه امام (ره) یک امر تکلیفی بود و عمدتا به تمامی اقدامات و حرکات سیاسی خودشان رنگ دین می‌دادند و می‌خواستند تکلیف خودشان را انجام دهند، به همین دلیل به این پاسخ می‌رسیم که امام (ره) با مردم بازی نکردند بلکه مردم در تفکرشان جایگاه عظیمی داشتند.

وی افزود: اکنون دو گانه‌ای در دیدگاه سیاسی و اعتقادی ما جریان دارد که دنیای حقوق و تکالیف دینی را یک سمت و حقوق انسانی و آزادی‌های حقیقی مردم هم سوی دیگر نگاه می کند. تصور من این است که امام (ره) این دو را از یکدیگر جدا نمی‌دید.

وی در بخش دیگری از صحبت‌های خود بیان کرد: ما در بحث حاکمیت موضوعی به نام رعیت و شهروند داریم. پایه این بحث را به این سمت و سو می‌برند که یک شهروند واجد این شرط است که در سرنوشت خود دخالت کند. اما ذهنیتی که از گذشته‌های دور مانده این است که مردم، رعیت هسنتند. افرادی که در بحث حکومت اسلامی متوقف می‌شوند و عامدانه این دو را در تعارض با یکدیگر قرار می‌دهند چنین تصور می‌کنم که در تدارک این هستند که جمهوریت را تضعیف کنند و مردم را از آن موقعیت جدا کنند و این حق را از مردم دریغ کنند و به جامعه دیگری انتقال دهند.

۲۱۶۲۱۶