بحث بر سر تعیین ورزشگاه محل مسابقه بود.باشگاه هوادار اعتقاد داشت که بازی باید در ورزشگاه دستگردی ورزشگاهی که از بابت پرداخت اجاره در تملک آنها قرار دارد برگزار شود، البته بی راه گفته نمی شد، اما باشگاه پرسپولیس در خواست بازی در هر ورزشگاهی با حضور تماشاگران را پیشنهاد داده بود .
ازسوی دیگر، شورای تامین امنیت اعتقاد دارد که ورزشگاه دستگردی به دلیل عدم زیر ساخت ها نمی تواند پذیرای تماشاگران فوتبال باشد وحاصل کشمکش چند روزه این شد تا دیواری کوتاهتر از دیوار تماشاگران پیدا نشود و حکم به برگزاری بازی بدون تماشاگر در ورزشگاه دستگردی داده شد.
سماجتی که برای بازی در ورزشگاه دستگردی به کار گرفته شد، ارمغانی همراه نداشت.گذشته از نتیجه بازی،این هواداران فوتبال بودند که زیان دیدند.هواداری که حاضر است بلیت چند هزارتومانی را در حد میلیونی در بازار آزاد تهیه کند،چرا باید به خاطر برخی از سماجت ها از راهیابی به ورزشگاه محروم شود؟اگر بازی هوادار با پرسپولیس درورزشگاه آزادی همراه با تماشاگر برگزار می شد چه زیانی متوجه تیم هوادار می شد ؟
متاسفانه در این ارتباط تصمیمات منطقی به کار گرفته نشد. دامن زدن به برخی از مسائل که بیشتر جنبه احساسی دارد باعث شد تا به جای استقبال از حضور گرم تماشاگران در ورزشگاه،شاهد قهر آنان باشیم.در تصمیمی که از سوی مدیران باشگاه هوادار درباره بازی با تماشاگر یا بدون تماشاگر با پرسپولیس گرفته شد ،این هواداران بودند که سوختند.
23302
منبع: khabaronline-1770616
