خداحافظی با تکراریها
اول، نوبت لیونل مسی بود تا از جشنواره گل باورنکردنی فرانسه شکست بخورد و بعد، نوبت به اروگوئه رسید تا کریستیانو رونالدو را از روسیه فراری دهد. سمبلهای مدرن فوتبال در یکدهه اخیر، حالا باید ادامه جام را از تلویزیون تماشا کنند.
حالا رونالدو به دنبال پیروزی در لیگ قهرمانان اروپاست و مسی به پادشاهی با بارسلونا در لالیگا دل بسته است. هر دوی آنها ٣٠سالگی را رد کردهاند و آخرین شانس خود در جامجهانی را (حداقل در زمان اوج پختگی) از دست دادند و آنچه که امسال برایشان باقی مانده، نیمنگاهی است که به توپ طلا خواهند داشت. توپ طلاییای که تا دیروز همه از این صحبت میکردند که به یکی از آنها خواهد رسید، اما این جامجهانی هیجانانگیز، نشانههایی از یک تغییر در میان نامزدهای دریافت توپ طلا را به نمایش گذاشت. مسألهای که با درخشش خیرهکننده کاوانی باید چندماه صبر کنیم تا مراسم توپ طلا برگزار شود و ببینیم آیا تصمیمگیران دنیای فوتبال، به این رضایت میدهند که به این دوقطبی رونالدو- مسی پایان بدهند یا خیر.
مسی و رونالدو بیش از ١٢٧٠دقیقه در مراحل حذفی جامهای جهانی بازی کردهاند و هیچ گلی به ثمر نرساندهاند. ٨ بازی سهم مسی و ٦ بازی سهم رونالدو از این گلنزدنها بوده.
در مرحله گروهی اما، مسی، ناامیدانه پنالتی را در برابر ایسلند از دست داد، در برابر کرواسی و نیجریه، بازیکن نخبه و هیجانانگیزی نبود و درنهایت در بازی برابر فرانسه، در کنار دیماریایی که تازه موتورش روشن شده بود، هم نتوانست کار را برای آرژانتین دربیاورد.
سمپائولی، بعد از بازی درباره مسی گفت: «ما بهترین بازیکن جهان را در اختیار داشتیم و سعی کردیم با شیوهها و تاکتیکهای مختلف تلاش کنیم تا او بتواند کاری انجام دهد. گاهی اوقات توانستیم و گاهی اوقات نه.»
اما شروع قصه رونالدو در این جام با مسی تفاوت داشت. بعد از برد پنج بر صفر روسیه برابر عربستان که شگفتی روز اول مسابقات بود، هتتریک فوقالعاده رونالدو شگفتی روز دوم را رقم زد، اما پایان قصه رونالدو هم مانند مسی بود. خداحافظی با جام و فروریختن شمایل ١٠ساله، هنگامی که برای زدن ضربه کاشته پشت توپ رفت و شورت ورزشیاش را بالا کشید و به جای اینکه یک قهرمان به نظر برسد، یک شکستخورده مغموم خندهدار در انتهای راه بود. سانتوس، سرمربی پرتغال درباره او گفت: «ما بازیکنان جوان زیادی داریم و هنوز هم دوست داریم رونالدو که هنوز هم به فوتبال علاقه زیادی دارد، در کنار این جوانان باشد و به آنها کمک کند.»
بازیکنی که در جامجهانی خارقالعاده ظاهر شود، تعداد زیادی رأی برای دریافت جوایز فردی به دست خواهد آورد. تا ٢٤ سپتامبر صبر خواهیم کرد تا ببینیم در لندن جایزه بهترین بازیکن مردسال فیفا به این دو بازنده تعلق میگیرد یا یک چهره جدید، به دنیای تکراریشده ستارهها تکانی خواهد داد. شاید وقت آن رسیده باشد که دنیا تصمیم بگیرد آدمهای بیشتری را دوست بدارد. آدمهایی که دوستداشتنیتر هستند. شاید آدمهایی مثل ادینسون کاوانی.
