پردنیزولون چیست؟ آیا پردنیزولون باعث ایجاد جوش صورت و بدن می‌شود؟

قرص پردنیزولون چیست

پردنیزولون (Prednisolone) جزو دسته‌ای از داروها است که به آن‌ها استروئید یا کورتیکواستروئید می‌گویند. این داروها در بین مردم به کورتون هم معروف هستند. پردنیزولون مانند دیگر استروئیدها مانع از ترشح موادی در بدن می‌گردد که موجب بروز التهاب می‌شوند. پس پردنیزولون یک داروی ضدالتهابی است.

ورتیکواستروئیدها به خصوص پردنیزولون ( به انگلیسی Prednisolone)  اغلب برای معالجه بیماری‌های التهابی از جمله بیماری التهابی روده (IBD) تجویز می‌شوند. گاهی در برخی از افرادی که از این داروهای استروئیدی مصرف می‌کنند، نوعی آکنه ایجاد می‌شود که به آکنه استروئیدی معروف است. اکثر افراد مبتلا به التهاب روده، اغلب آکنه را یک وضعیت نه چندان جدی می‌بینند که ارزش معاینه تخصصی را ندارد. به هر حال احساس خوب نسبت به بدن و ظاهر خود چیزی است که نمی‌توان از آن چشم پوشید.

فرق پرنیزولون و پردنیزون چیست؟

این دو دارو تقریباً مشابه یکدیگر بوده و تنها تفاوتی که دارند، این است که پردنیزون پس از مصرف، باید توسط آنزیم‌های کبد به پردنیزولون تبدیل شود. پردنیزولون و پردنیزولون هر دو گلوکوکورتیکوئیدهای ساخته شده توسط انسان هستند که برای درمان شرایط مشابه استفاده شده و عموماً به یک اندازه مؤثر تلقی می‌شوند.

عوارض جانبی پردنیزولون

پردنیزون یک داروی ارزان قیمت و مؤثر است که بسیاری از پزشکان برای درمان بیماری کرون یا کنترل کولیت اولسراتیو تجویز می‌کنند. این دارو در حالت ایده آل فقط برای مدت کوتاهی مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ اما اگر بهبود علائم مشاهده نشود، در دوره های طولانی‌تر مورد استفاده قرار خواهد گرفت. پردنیزولون با بسیاری از عوارض جانبی همراه است که برخی از آنها جدی و غیرقابل تحمل است. از قبیل:

• آکنه
• تهوع و استفراغ 
• بیخوابی
• سردرد
• تاری و درد چشم
• افزایش وزن سریع
• افسردگی
• خستگی
• ضعف عضلانی
• کاهش سرعت بهبود زخم‌ها
• ضربان قلب سریع یا نامنظم
• درد قفسه سینه
• افزایش ادرار
• اضطراب
• تغییر در شخصیت یا رفتار فرد
• تشنج
• مدفوع خونین یا قیری رنگ
• سرفه خونی
  
  

انواع آکنه‌های استروئیدی

اغلب تصور می‌کنیم که آکنه از مشکلات جدی مختص نوجوانان است؛ در حالی که آکنه استروئیدی می‌تواند فارغ از سن، برای همه افرادی که استروئید مصرف می‌کنند اتفاق بیفتد. آکنه‌های استروئیدی بر روی صورت، قفسه سینه یا روی کمر ظاهر می‌شوند و معمولاً به دو شکل آکنه ولگاریس یا فولیکولیت مالاسزیا هستند.

آکنه ولگاریس

آکنه ولگاریس نوع اصلی آکنه در بزرگسالان و نوجوانان بوده و بیشتر در طول درمان با پردنیزولون با دوز بالا (معمولاً طی دو هفته از شروع درمان) اتفاق می افتد. این عارضه در قالب زخم‌های یکنواخت در افراد مستعد آکنه ظاهر می‌شود.

فولیکولیتیت مالاسزیا

پس از قطع مصرف پردنیزولون، آکنه‌های استروئیدی بازخواهند گشت. در طول مصرف پردنیزولون، از داروهای ضد آکنه برای کنترل بروز جوش‌ها استفاده می‌شود.

پردنیزولون و درمان آکنه استروئیدی

نوع درمان، معمولاً به نوع آکنه و همچنین عوامل دیگری مانند سایر داروهای در حال مصرف و شدت آکنه بستگی دارد.

۱) مصرف آکوتان (ایزوترتینوئین) برای مبتلا به بیماری التهابی روده

مصرف آکوتان (ایزوترتینوئین) معمولاً برای درمان آکنه در افراد مبتلا به بیماری التهابی روده توصیه نمی شود؛ زیرا ممکن است به اسهال و خونریزی روده منجر گردد. در عوض، پاک کننده های موضعی و ضد آکنه مانند بنزوئیل پراکسید به عنوان اولین قدم در درمان آکنه توصیه می شوند.

۲) درمان آکنه‌هاس استروئیدی متوسط تا شدید

برای درمان آکنه‌های استروئیدی متوسط تا شدید، معمولاً آنتی بیوتیک‌های خوراکی مانند داکسی سایکلین، مینوسیکلین و تتراسایکلین تجویز می‌شود.

۳) درمان آکنه های قارچی

آکنه های قارچی با ضد قارچ‌های موضعی و یا ضد قارچ‌های خوراکی مانند ایتراکونازول یا شامپوهای حاوی کتوکونازول به بهترین شکل درمان می‌شوند.

سوالات متدوال ؟