کاوه رضایی و قراردادی پرحرف و حدیث

قرارداد کاوه رضایی با تراکتور به یکی از پربحث ترین سوژه‌های فوتبال ایران تبدیل‌شده است. ستاره که پس از چند فصل بازی در فوتبال اروپا در فصل جام جهانی ترجیح داد کارش را در داخل کشور دنبال کند بلکه پیش چشم کی روش باشد. کاوه به تراکتور پیوست و در لیگ برتر به میدان رفت اما اوضاع آن‌گونه که او دوست داشت پیش نرفته و نمی‌رود. رضایی نتوانست یکی از مردان منتخب کی روش برای جام جهانی باشد و از سوی دیگر قراردادش با تراکتوری‌ها جنجالی شده است. در نقل و انتقالات تابستانی بعد از کش‌وقوس‌های فراوان و اخبار ضدونقیضی که در مورد رضایی مطرح می‌شد سرانجام او از باشگاه اودهورلی بلژیک جدا و راهی لیگ ایران شد. آمار این مهاجم در لیگ فصل گذشته به‌هیچ‌عنوان قابل دفاع نبود. او در ۱۳ بازی که به میدان رفت هیچ گلی به ثمر نرساند بااین‌حال با سروصدای زیاد راهی تهران شد تا در تمرینات استقلال شرکت کند. نکته عجیب در مورد بازگشت او به تمرینات استقلال این بود که هر چه می‌گذشت خبری از قرارداد رسمی نبود و درنهایت کار به دقیقه ۹۰ رسید و بعد از چند بازی غیبت مشخص شد که لیست استقلال پر است و این باشگاه نمی‌تواند نام کاوه رضایی را به فهرست خود اضافه کند. تیم مدیریتی آجورلو در آن زمان تلاش زیادی کردند تا با خروج نام ارسلان مطهری از فهرست راه را برای قرارداد با کاوه رضایی فراهم کنند، اما مطهری حاضر به جدایی از استقلال نشد، درنهایت تبعات خروج و فسخ قرارداد مطهری با استقلال باعث عقب‌نشینی مدیران وقت استقلال شد تا جایی که آن‌ها قید حضور کاوه رضایی را زدند. رضایی آن زمان که تعیین تکلیفش به‌روز آخر نقل و انتقالات کشید شده بود درنهایت مجبور شد راهی تراکتور شود. او به امید اینکه بتواند نیم‌فصل به استقلال برگردد دنبال قرارداد ۶ ماهه با تراکتور بود، اما آیین‌نامه نقل و انتقالاتی اجازه این کار را نداد و او باید قرارداد یک‌ساله امضا می‌کرد. دراین‌بین در اتفاقی قابل تامل رضایی به مدیران تراکتور اعلام کرد که تفاهم‌نامه‌ای بین مدیرعامل وقت تراکتور، آجورلو و کاوه رضایی امضاشده که وی می‌تواند نیم‌فصل از تراکتور جدا و راهی استقلال شود. موضوعی که ازنظر قانونی بعید است مورد استناد باشد. معمولا بین قرارداد بازیکن و باشگاه شخص ثالث نمی‌تواند اثرگذار باشد. کاوه رضایی با استناد به همین تفاهم‌نامه توانست در نیم‌فصل قرارداد خود را یک‌طرفه فسخ کند و حالا او وقتی با شکایت مدیران تراکتور به کمیته وضعیت مواجه شده خطاب به آن‌ها اعلام کرد که بازیکن استقلال است و به همین دلیل قراردادش را فسخ کرده است. حالا که رضایی قراردادش را با تراکتور فسخ کرده از صحبت‌های مدیرعامل و سرمربی استقلال مشخص است آن‌ها رویکردی به سمت کاوه رضایی ندارند و به دنبال جذب یک بازیکن خارجی هستند. لیست استقلال هم پر است و فقط یک بازیکن می‌تواند بگیرد که طبق اطلاعات کسب‌شده ساپینتو در حال بررسی وضعیت ۵ بازیکن خارجی است تا درنهایت نام یکی از آن‌ها را به باشگاه معرفی کند. با این وضعیت مشخص نیست ادعای کاوه رضایی مبنی بر اینکه بازیکن استقلال است بر چه مبنایی صورت گرفته و اصلا این اظهارات مبنای قانونی دارد یا خیر. به‌طورکلی سوالی هم که پیش می‌آید این است که مگر می‌شود یک بازیکن با داشتن تفاهم‌نامه با استقلال و بدون قرارداد ثبت‌شده خود را بازیکن این تیم بداند و سپس با تراکتور بدون اینکه قرضی باشد قرارداد امضا کند؟ این هم از مسائل عجیب قراردادی در فوتبال ایران است که جمشید نورشرق رئیس کمیته تعیین وضعیت بازیکنان درباره آن چنین اظهارنظر کرده است: «در پی ارجاعی که به کمیته تعیین وضعیت بازیکنان شده بود، ما رسیدگی به پرونده و ادعای آقای کاوه رضایی را با حضور وکلای ایشان، مدیرعامل و وکلای باشگاه تراکتور و وکلای باشگاه استقلال انجام دادیم. آقای کاوه رضایی در ارتباط با قراردادی که با باشگاه تراکتور داشت، خواستار قطع ارتباط با باشگاه تراکتور در نیم‌فصل دوم شده بود. چون این موضوع مورد موافقت باشگاه تراکتور قرار نگرفته و آن‌ها حسب درخواستی که داشتند، رابطه قراردادی خود در نیم‌فصل دوم را باقی می‌دانند، به همین دلیل جلسه‌ای صورت گرفت و با توجه به تفاهم‌نامه‌ای که در رابطه با باشگاه استقلال وجود دارد، از آن‌ها هم خواهش کردیم در جلسه حضورداشته باشند تا توضیحات تکمیلی را داشته باشیم و موضوعی از قلم نیفتد. جلسه تشکیل شد و ظرف موعد مقرر در خصوص این پرونده تصمیم می‌گیریم.» به‌هرحال این موضوع هم از جملات موضوعات عجیب‌وغریبی است که در فوتبال ایران پیش می‌آید و البته دوباره ضعف در قراردادهایی که بسته می‌شود را مشخص می‌کند. قراردادهایی که مشخص نیست چرا موازین حقوقی در آن رعایت نمی‌شود. این‌که بازیکنی یک‌طرفه قراردادش را فسخ می‌کند و باشگاه شاکی می‌شود خود جای پرسش‌های فراوانی دارد.