ابتلا به بیماری گال چگونه است؟

بیماری گال یک عارضه پوستی است که بیشتر از طریق تماس فیزیکی نزدیک و همچنین به اشتراک گذاشتن ملحفه، لباس و وسایل شخصی ایجاد می‌شود. با وجودی‌که این بیماری با خارش‌های دردناکی همراه است، ولی طول درمان آن بسیار کوتاه بوده و با روش‌های ساده‌ای درمان می‌شود.
 گال یک بیماری پوستی مسری است که از طریق تماس فیزیکی نزدیک از فردی به فرد دیگر منتقل می‌شود.
این بیماری به‌واسطه هجوم انگلی به‌نام گال ایجاد می‌شود که بعد از ورود به بدن فرد در زیر پوست سوراخ‌ها و کانال‌هایی را ایجاد کرده و در آن زندگی می‌کند که منجر به ایجاد جوش‌های ریز قرمز رنگی می‌شود.
ابتلا به بیماری گال چگونه است؟
این انگل بسیار کوچک میکروسکوپی دارای ۸ پا است و در اثر تماس فیزیکی نزدیک و یا به اشتراک گذاشتن ملحفه، لباس و مبلمان آلوده به کنه به بدن انسان وارد می‌شود.
پیش‌بینی می‌شود بیش از ۳۰۰ میلیون نفر در جهان سالانه به این انگل آلوده می‌شود. این بیماری بیشتر در میان کودکان و جوانان شایع است.
شروع علائم و تداوم این بیماری به سابقه گزش توسط این انگل بستگی دارد. در صورتی‌که فرد برای اولین بار در معرض آن قرار گرفته باشد این علائم بین ۲ تا ۶ هفته دوام خواهند داشت، ولی در آلودگی‌های بعدی این مدت میزبانی به‌دلیل واکنش سریع‌تر سیستم ایمنی بدن به آن بین یک تا چهار روز تداوم خواهد داشت.

 بیشتر بخوانید: 
خارش پوست از چه بیماری‌هایی خبر می‌دهد؟
چه افرادی مستعد ابتلا به تیروئید چشمی هستند؟
بیماری لایم چیست؟


علائم گال چیست؟
برخی از علائم این بیماری عبارتند از: خارش، جوش، زخم در نواحی آلوده و ضخیم شدن پوست.
بیشترین نقاطی بدن که بیشتر در معرض این بیماری قرار می‌گیرند نیز عبارتند از: بین انگشتان، اطراف ناخن، زیر بغل، خط کمر، نوک سینه در زنان، آلت تناسلی مردان و کف پا.
البته ظهور این انگل در بدن کودکان در نقاط متفاوتی همچون پوست سر، صورت، گردن، کف دست و کف پا بروز می‌کند.
راه‌های درمان گال چیست؟
زخم ایجاد شده در پوست بسیار مسری است و پزشکان تأکید دارند تا به‌منظور جلوگیری از سرایت آن از ارتباط نزدیک با فرد بیمار تا زمان بهبود کامل جلوگیری شود.
درمان این عارضه پوستی بیشتر موضعی است و با تشخیص پزشک با استفاده از کرم پرمترین ۵ درصد، لوسیون بنزیل بنزوآت ۲۵ درصد، پماد سولفور ۱۰ درصد، لوسیون لیدین یک درصد، کرم کروتامیتون یا لوسیون لیندان درمان می‌شود.
با توجه به این‌که این بیماری با بیماری‌های دیگر پوستی همچون اگزما ممکن است اشتباه شود متخصصان پوست برای تشخیص از ارزیابی‌های بالینی و همچنین میکروسکوپ به‌منظور مشاهده کانال‌های زیرپوستی بهره‌می‌برند.
ممکن است خارش پس از درمان نیز همچنان ادامه داشته باشد، بنابراین کارشناسان پیشنهاد می‌کنند افراد پس از بهبودی پوست خود را خنک و خیس نگه‌داشته و با تجویز پزشک از قرص‌های حاوی آنتی هیستامین استفاده کنند.